کتاب موآ - منصور ضابطیان

کتاب موآ یکی دیگر از کتابهای منصور ضابطیان است که در نشر مثلث به چاپ رسیده است.

کتاب "موآ" سفرنانه ی نویسنده از کشور ویتنام می باشد که با بیانی ساده و صمیمی به شرح سفر خویش در این سرزمین می پردازد. "موا" در زبان ویتنام به معنای باران است و دلیل نام گذاری کتاب با این عنوان نیز از آن جایی سرچشمه می گیرد که در اغلب مواقع، مردم این کشور شاهد باران هایی پی در پی هستند. ویتنام یکی از ناشناخته ترین کشورها برای ما ایرانیان می باشد که اطلاعات کافی و کاملی راجع به فرهنگ و تاریخ آن، در دست نداریم؛ از همین روی، مولف با هدف آشنا ساختن خواننده با موارد مذکور، به ویتنام سفر نموده و با برقراری ارتباط با مردم و کشف فرهنگ جاری در بین آن ها، تجربیات و شواهد خود را به گونه ای جذاب در اختیار خواننده قرار داده و موجب آشنایی هر چه بیش تر و سریع تر افراد با این کشور می گردد. "ضابطیان" علاوه بر ارائه ی مطالبی خواندنی در این زمینه، عکس هایی را نیز ضمیمه ی کتاب خویش نموده و از این طریق، به گونه ای ملموس خاطرات خود را با مخاطب به اشترک گذاشته و در نهایت، وی را همسفر لحظه های به یادماندنی خویش می کند؛ لحظه هایی پر فراز و نشیب و سرشار از ماجرا که موجب ایجاد رضایت مندی در قلب و روح خواننده می گردد.

برشی از متن کتاب

یک ظهر بلاتکلیف است، میان آفتاب و باران، میان سیری و گرسنگی. باران شدیدی آمده و حالا ناگهان آسمان باز شده. به یک دقیقه نمی‌ کشد که باد نرمی هم به کمک آفتاب می ‌آید و زمین را خشک می‌ کند. فقط مانده آب‌ های جمع شده در چاله ‌های کف خیابان‌ های هانوی که اتفاقا یکی‌ شان پای مرا مهمان خودش کرده و حالا فقط چند تا ماهی توی کفشم کم دارم. نه سیرم، نه گرسنه. اما قرار است ساعت یک بعد از ظهر به تماشای یک نمایش بروم که فکر می‌ کنم دو ساعتی طول بکشد. اگر بخواهم یک غذای مفصل بخورم، مجبورم از نیمی از آن صرف نظر کنم و اگر نخواهم غذا بخورم وسط نمایش حتما معده‌ام حواسم را پرت می‌ کند. توی همین شیش و بش به یک شعبه ‌ی KFC  می ‌رسم. مرغ کنتاکی همیشه راه حل خوبی است، چه برای وقتی که مثل یک گرگ گرسنه ‌ای و چه برای الان که به اندازه‌ ی یک گنجشک به غذا نیاز داری. قصه ‌ی کی.اف.سی و تولدش را همه می‌ دانند و جایش در این کتاب نیست. اما همین بس که بدانیم کی.اف.سی حالا در جهان در کنار نمادهای دیگری هم چون کوکاکولا، مک دانلد و… از نمادهای شاخص فرهنگ آمریکایی به شمار می ‌آید؛ هرچند با شهرتی کمتر. امروز کی.اف.سی در بیش از 190 کشور جهان، بیش از بیست هزار شعبه دارد و روزانه دوازده میلیون نفر در جهان مرغ کنتاکی می ‌خورند. طبیعی است که ویتنام بعد از جنگ در مقابل ورود نشانه ‌های فرهنگ آمریکایی مقاومت کند. اما این مقاومت در سال 1997 می‌ شکند و اولین شعبه ‌ی کی.اف.سی در هوشی مین سیتی افتتاح می ‌شود. اولین شعبه‌ ی هانوی در 2006 افتتاح می‌ شود و حالا سهم ویتنام، 140 شعبه است! رقمی قابل توجه. وارد رستوران می ‌شوم. تقریبا شبیه همه‌ ی شعبه ‌های کی.اف.سی در همه جای جهان است و غذاهای اصلی هم همان همیشگی‌ ها در همان همه ‌جاها هستند. البته چند غذا هم بومی سازی و با سلیقه‌ ی ویتنامی ‌ها هم خوان شده؛ غذاهایی مثل مرغ کنتاکی و برنج ویتنامی، تکه‌ های مرغ در یک سس قهوه ‌ای که شرط می‌ بندم شیرین باشد، میگوبرگر و… پشت صندوقی می ‌ایستم تا سفارش بدهم. پسر جوان بیست و چند ساله ‌ای پشت صندوق ایستاده. با انگشت به یکی از منوها اشاره می‌ کنم، نوشیدنی ‌ام را هم سفارش می ‌دهم و منتظر می ‌مانم تا همه ی سفارش‌ ها را وارد کند. پولم را می ‌دهم. پسر مشغول حساب کردن و برگرداندن بقیه ‌ی پول من است و بعد هم حتما به رسم همه‌ ی فست فودها خودش یک سینی برمی ‌دارد. سفارشم را ردیف می ‌کند و می ‌دهد دستم که بروم و سر میز بنشینم. یک باره می ‌بینم که پشت سر جوان یک سوسک حمام در ابعاد بزرگ و با کیفیت فول اچ.دی از دیوار به آرامی بالا می ‌رود. درست در فاصله‌ ی نیم متری از مرغ ‌هایی که قرار است تا چند دقیقه دیگر دو تکه ‌شان همراه کمی سیب‌ زمینی در سینی من باشد... حالم بد می‌شود. به جوانک اشاره می‌کنم که پشت سرش را نگاه کند. او از حرکات غیرمعمول سر و دست من تعجب زده است.فکر می‌کند این طرف صندوق اتفاقی افتاده، مرا نگاه می‌کند و وقتی می‌بیند که دارم دیوار پشت سرش را نشان می‌دهم، برمی‌گردد و سوسک را می‌بیند. سوسک را با دست می‌گیرد و پرتش می‌کند آن طرف و در کمال خونسردی به کارش ادامه می‌دهد…

فهرست

• سفرنامه و عکس های ویتنام
• نویسنده: منصور ضابطیان
• انتشارات: مثلث