کتاب پرواز شبانه و نامه به یک گروگان | آنتوان دو سنت اگزوپری

درباره ی کتاب پرواز شبانه و نامه به یک گروگان

کتاب پرواز شبانه و نامه به یک گروگان اثر آنتوان دو سنت اگزوپری با ترجمه ی پرویز شهدی توسط انتشارات مجید به چاپ رسیده است. "پرواز شبانه و نامه به یک گروگان" کتاب رمانی خواندنی می‌باشد و دو داستان "پرواز شبانه" و "نامه به یک گروگان" که محتوا و شخصیت‌هایی متفاوت از یکدیگر دارند را به مخاطب ارائه می‌دهد.

در قصه ی پرواز شبانه این کتاب نشر مجید دو شخصیت اصلی داستان، مردانی به نام های "ری ویر" و "فابی ین" هستند. ریوی یر، رئیس و مدیر یکی از خطوط هوایی است و فابین نیز، از جمله خلبانان در حال خدمت به این شرکت می باشد. داستان در "آرژانتین" و زمانی رخ می دهد که تجارت هوایی به تازگی آغاز به کار کرده و برای اولین بار، خطوط هوایی تحت سرپرستی ریوی یر، این فعالیت را به صورت شبانه روزی انجام می دهد. وی مدیری سرسخت و کوشا و در عین حال دل سوز و مهربان است که همواره به افراد تحت خدمت خود، آموزش پایداری و وفای به وظیفه می دهد و با حس مسئولیتی سنگین، به طور مداوم آن ها را اداره می کند.

در یکی از روزها، مطابق معمول، فابی ین ماموریت می یابد که محموله ای را حمل نموده و آن را به مقصد برساند. اما از قضا در طی مسیر خود به دام توفان افتاده و با شرایط بسیار سخت و دشواری دست و پنجه نرم می کند. در آن سوی ماجرا نیز ریوی یر هم چون رئیس و انسانی مسئول، پی گیر این واقعه ی مهیج و خطرناک می باشد که لحظات و وقایعی خواندنی را برای خواننده شرح می دهد.

بخشی از کتاب پرواز شبانه و نامه به یک گروگان

تپه ها از هم اکنون سایه شان صورت شیارهایی در شب زرفام حفر می کردند. دشت ها نورانی می شدند، اما روشنایی ای بی حاصل: در این سرزمین تپه ها هرگز رنگ زرفام شان را از دست نمی دهند، هم چنان که پس از زمستان، ذوب شدن برف هایی که بر آن ها نشسته پایانی ندارد.

خلبان «فابی ین» هم که از جنوبی ترین نقطه ی قاره محموله ی پستی «پاتاگونی» را به «بوئنوس آیرس» می برد، نشانه های فرا رسیدن شب را آن گونه که آب های ساحلی خبر از خشکی می دهند از این آرامش، از این چین و شکن های سبکی که در ابرهای آرام و بی حرکت پدید آمده بود، باز می شناخت. وارد لنگرگاهی عظیم و خجسته می شد.

هم چنین باور داشت که در این آرامش می تواند کم و بیش مانند یک شبان به گردشی آهسته بپردازد. شبان های پاتاگونی بدون شتاب از گله ای به گله ی دیگر سر می زنند: خلبان هم به کندی از این شهر به آن شهر پر می کشد، او شبان شهرهای کوچک بود. هر دو ساعت یک بار به گله ای بر می خورد که کنار رودها آب می نوشیدند، یا در دشت ها می چریدند.

گاهی پس از طی صد کیلومتر دشتی مانند پهنه ی دریا خالی از سکنه به مزرعه ای دور افتاده بر می خورد که انگار بار زندگی اهالی اش را در خیزابی از چمن زارها به عقب می کشاند؛ آن وقت با کج و راست کردن بال ها به ساکنان این کشتی پرت افتاده درود می فرستاد.

«سان ژولی ین» در دیدرس است، تا ده دقیقه ی دیگر به زمین می نشینیم.» متصدی بی سیم هواپیما خبر را به همه ی ایستگاه های موجود در مسیر خط هوایی مخابره می کرد.

در طول دو هزار و پانصد کیلومتر فاصله میان تنگه ی ماژلان و بوئنوس آیرس، فرودگاه های شبیه به هم مانند پله های نردبان نردبان پشت سرهم قرار داشتند؛ اما این یکی با آغوش باز به پیشواز شب می آمد، همان گونه که در افریقا آخرین شهرک تصرف شده به استقبال اسرار ناشناخته می شتافت.

متصدی بی سیم کاغذی را به دست خلبان داد:

«آن قدر توفان و رعد و برق پیش روی مان است که گوش هایم را پر کرده اند و صدای دیگری نمی شنوم. شب را در سان ژولی ین می خوابید؟»

فابی ین لبخند می زند: آسمان مانند یک ماهی خانه ی آرام بود و همه ی ایستگاه های سر راه اعلام می کردند: «آسمان صاف، بدون هیچ بادی.» به متصدی بی سیم جواب داد:

- به راه مان ادامه می دهیم.

اما متصدی بی سیم بر این عقیده بود که توفان ها، مانند کرم های درون میوه، جایی در حال وزیدنند؛ شب دل پذیر و در عین حال ناآرام خواهد بود: از وارد شدن در این تاریکی که هر آن آماده ی انفجار بود نفرت داشت.

فابی ین که دو موتور را بر فراز سان ژولی ین کم کرده بود، احساس کرد خسته است. همه ی چیزهایی که زندگی آدم ها را دل پذیر می کند، جلو چشمانش گسترده بود...

فهرست

فهرست کتاب پرواز شبانه و نامه به یک گروگان

پرواز شبانه

پیش گفتار آندره ژید

سخنی چند هم از برگردانندگان

نامه به یک گروگان

یادآوری

پیش گفتار

• نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری
• مترجم: پرویز شهدی
• انتشارات: مجید