کتاب هستی | رویا نوری

درباره کتاب هستی 

باورم نمی شد! از شنیدن صدایش که عاشقانه برای دیگری زمزمه می کرد قلبم از تپش بازایستاد. فشار پنجه های غم راه نفسم را بست. من که در این مدت به سان محتضری در بستر مرگ دست و پا می زدم به راستی مُردم، روح و قلبم مرد. چگونه می توانستم باور کنم؟ من که همه هستی ام را بر سر تصمیم گذاشته بودم. من که در میان این همه مشکل او را انتخاب کرده بودم. حال با باقی عمرم چه می کردم؟ با غرور بر باد رفته، با یک قلب پژمرده؟ دیگر به چه دلیلی ادامه می دادم؟ اصلاً برای چه زنده بودم؟

در آن لحظه قلبم به هزاران تکه تبدیل شده بود. تکه ریزی که تبدیل به سنگ می شد. از هر چه بود و نبود بیزار شدم. چرا به دنیا آمده بودم؟ در میان مردمی بی عاطفه و سنگدل اسیر شده بودم. اصلاً من که عشق را به مسخره می گرفتم چرا عاشق شده بودم؟ گناه من چه بود؟ گناه من و امثال من که از عشق، بتی پرستیدنی می سازند. بتی که بر روی شن ساخته شود و با نسیمی واژگون می شود. چرا کسی نیست تا در این سفر راه را از بیراه نشانمان بدهد. یعنی نباید هیچ گاه سفر کنیم؟ یا بی سفر به منزل مقصود برسیم؟ (گزیده ای از متن)

نویسنده: رویا نوری انتشارات: علی