کتاب امام جواد (من اهل بیت را دوست دارم 11)

درباره‌ی کتاب امام جواد (من اهل بیت را دوست دارم 11)

کتاب امام جواد (من اهل بیت را دوست دارم 11)  به زندگی امام جواد (ع) امام نهم شیعیان می‌پردازد. امام جواد (ع) فرزند امام رضا (ع) هستند و مادرشان ریحانه نام داشتند. امام رضا (ع) تا سن چهل و هفت سالگی صاحب فرزندی نشده بودند و بسیاری از شیعیان نگران جانشین ایشان بودند، اما امام آن‌ها را دلداری می‌داد و می‌فرمود: «خداوند به من پسری خواهد داد که وارث و امام پس از من خواهد بود.»

امام جواد (ع) زمانی که تنها هشت سال بیشتر نداشتند به امامت رسیدند و بسیاری از دانشمندان زمان و حاکم وقت که مامون عباسی بود در پی آزمایش علم و دانش ایشان بر می آمدند که البته هر بار ایشان به تمامی سوالات پاسخ درست و کاملی می داند. مامون عباسی، امام جواد (ع) را از مدینه به بغداد برد و دخترش ام الفضل را به عقد امام جواد (ع) در آورد، تا به این وسیله ایشان را بیشتر تحت نظر خود بگیرد. امام جواد (ع) در سن بیست و پنج سالگی توسط معتصم که بعد از مامون به حکومت رسیده بود به شهادت رسیدند.

مجموعه ی 14 جلدی " من اهل بیت (علیهم السلام) را دوست دارم " با هدف آشنایی کودکان با پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد (ص) و دختر گرامی ایشان حضرت فاطمه (س) و دوازده امام شیعیان از امام علی (ع) تا امام زمان (عج) به نگارش در آمده است. در هر یک از جلد های آن که به زندگی یکی از این بزرگواران اختصاص دارد مخاطب کودک و نوجوان با ولادت، دوران کودکی، والدین و نحوه زندگی شان آشنا می شود. حکومت ها و حاکمان هم عصر با آن ها دوران جوانی و بزرگسالی و نحوه ی شهادت این عزیزان از دیگر مطالب این مجموعه به شمار می آید. در صفحه ی انتهایی هر جلد کودکان به طور اختصار با نام، لقب، کنیه، محل تولد و زمان شهادت این بزرگواران آشنا می شوند، همچنین سه سخن از معصومی که آن جلد به ایشان اختصاص دارد در این صفحه به چاپ رسیده است. تمام جلدهای این مجموعه با تصاویر رنگی و زیبا تصویرگری شده است. این کتاب کودک و نوجوان در کتاب نامه‌ی رشد آموزش و پرورش به عنوان اثری مناسب برای گروه سنی 8 تا 12 سال معرفی شده است.

بخشی از کتاب امام جواد (من اهل بیت را دوست دارم 11)

من امام جواد (علیه السلام) را دوست دارم. او نهمین امام ما شیعیان است. امام جواد(علیه السلام) فرزند امام رضا(علیه السلام) و بانویی به نام ریحانه بود.

امام رضا(علیه السلام) تا چهل و هفت سالگی فرزندی نداشت. شیعیان با خود می گفتند اگر امام رضا(علیه السلام) فرزندی نداشته باشد، چه کسی جانشین او خواهد شد؟ امام رضا(علیه السلام) گاهی به آن ها دلداری می داد و می فرمود: «نگران نباشید خدا به من پسری خواهد داد که وارث من و امام پس از من است.»

وقتی امام جواد(علیه السلام) به دنیا آمد، شیعیان خیلی خوش حال شدند.

امام جواد(علیه السلام) سه روزش که شد سرش را به سوی آسمان بلند کرد و به یگانگی خدا و پیامبری حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) شهادت داد.حکیمه، خواهر امام رضا(علیه السلام) از دیدن این صحنه خیلی تعجب کرد. باورش نمی شد که نوزادی بتواند به این خوبی حرف بزند. پس سریع پیش امام رضا(علیه السلام) رفت و ماجرا را تعریف کرد. امام فرمود: «در آینده شگفتی های بیشتری از او خواهی دید.»

پس از شهادت امام رضا(علیه السلام)، امام جواد(علیه السلام) به امامت رسید. در آن هنگام، امام جواد(علیه السلام) فقط هشت سال داشت. البته او اولین کسی نبود که در کودکی به مقام بالای دینی می رسید.

یک بار شخصی از امام رضا(علیه السلام) پرسید: «سرور من! بعد از شما، امام و پیشوای ما چه کسی خواهد بود؟» منظور آن شخص این بود که فرزندشان امام جواد(علیه السلام) خیلی کوچک است و نمی تواند امام بعد از ایشان باشد.

امام رضا(علیه السلام)، امام جواد(علیه السلام) را به عنوان جانشین خود معرفی کرد و فرمود: «وقتی خدا حضرت عیسی را به پیامبری برگزید و دین جدیدی را به او داد، سن عیسی از فرزندم جواد خیلی کمتر بود.»

با شروع امامت حضرت جواد(علیه السلام)، مردم نزد ایشان می آمدند و سوال های گوناگونی می پرسیدند. آن ها می خواستند امام جواد(علیه السلام) را آزمایش کنند تا ببینند آیا این کودک هشت ساله، واقعا توانایی داد امام مسلمانان باشد. امام جواد(علیه السلام) خیلی راحت به سوال های آنان پاسخ می داد. حتی وقتی عالمان بزرگ دینی پیش ایشان می آمدند و سوال هایی می پرسیدند، به راحتی جواب شان را می داد. همه با این پرسش و پاسخ ها مطمئن شدند که حضرت جواد(علیه السلام) امام دانایی است و با آن که سن زیادی ندارد، مثل پدرش امام رضا(علیه السلام) علم و دانش فراوانی دارد.

وقتی حضرت جواد(علیه السلام) به امامت رسید، مأمون حکومت می کرد. او می دانست که بعد از امام رضا(علیه السلام)، امام جواد(علیه السلام) رهبر و پیشوای شیعیان شده است. پس نقشه ای کشید تا راحت تر آن حضرت را زیر نظر بگیرد و از رفت و آمدهای او باخبر شود. برای رسیدن به این هدف، امام جواد(علیه السلام) را از مدینه به بغداد برد و دختر خود را به عقد امام درآورد. مأمون به وسیله ی دخترش، ام الفضل، می توانست خیلی راحت از ارتباط امام با شیعیان آگاه شود. البته امام جواد(علیه السلام) در بغداد نماند. مدتی بعد، به همراه ام الفضل به مدینه برگشت. برای امام جواد(علیه السلام)، زندگی ساده در شهر پیامبر، از زندگی شاهانه در بغداد بسیار لذت بخش تر و بهتر بود.

کتاب من امام جواد(علیه السلام) را دوست دارم جلد یازدهم از مجموعه‌ی من اهل بیت (علیهم السلام) را دوست دارم اثر غلامرضا حیدری ابهری و تصویرگری صفیه احمدپور در نشر جمال به چاپ رسیده است.

نویسنده

" غلامرضا حیدری ابهری " در سال 1348 هجری شمسی در شهر تهران به دنیا آمد. تحصیلات دورة ابتدایی و راهنمایی را در همین شهر گذراند. به خاطر علاقه به علوم دینی، تحصیلات دورة دبیرستان را نیمه تمام رها کرد و به شهر قم رفت. در مدارس علمیه قم، تحصیل علوم دینی را آغاز کرد و از اساتید بزرگ حوزه بهره برد. او هم زمان با تحصیل، نویسندگی را نیز تجربه کرد. اولین اثر او در سال 1374 منتشر شد. از آن به بعد نیز آثار متنوعی را پدید آورد. البته او چندین اثر ادبی و تاریخی و حدیثی را نیز برای بزرگسالان نوشته است. برخی آثار وی از سوی جشنواره‌های مرتبط با کتاب هم برگزیده شده‌اند.

برشی از متن کتاب

من امام جواد (علیه السلام) را دوست دارم. او نهمین امام ما شیعیان است. امام جواد(علیه السلام) فرزند امام رضا(علیه السلام) و بانویی به نام ریحانه بود. امام رضا(علیه السلام) تا چهل و هفت سالگی فرزندی نداشت. شیعیان با خود می گفتند اگر امام رضا(علیه السلام) فرزندی نداشته باشد، چه کسی جانشین او خواهد شد؟ امام رضا(علیه السلام) گاهی به آن ها دلداری می داد و می فرمود: «نگران نباشید خدا به من پسری خواهد داد که وارث من و امام پس از من است.» وقتی امام جواد(علیه السلام) به دنیا آمد، شیعیان خیلی خوش حال شدند. امام جواد(علیه السلام) سه روزش که شد سرش را به سوی آسمان بلند کرد و به یگانگی خدا و پیامبری حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) شهادت داد.حکیمه، خواهر امام رضا(علیه السلام) از دیدن این صحنه خیلی تعجب کرد. باورش نمی شد که نوزادی بتواند به این خوبی حرف بزند. پس سریع پیش امام رضا(علیه السلام) رفت و ماجرا را تعریف کرد. امام فرمود: «در آینده شگفتی های بیشتری از او خواهی دید.» پس از شهادت امام رضا(علیه السلام)، امام جواد(علیه السلام) به امامت رسید. در آن هنگام، امام جواد(علیه السلام) فقط هشت سال داشت. البته او اولین کسی نبود که در کودکی به مقام بالای دینی می رسید. یک بار شخصی از امام رضا(علیه السلام) پرسید: «سرور من! بعد از شما، امام و پیشوای ما چه کسی خواهد بود؟» منظور آن شخص این بود که فرزندشان امام جواد(علیه السلام) خیلی کوچک است و نمی تواند امام بعد از ایشان باشد. امام رضا(علیه السلام)، امام جواد(علیه السلام) را به عنوان جانشین خود معرفی کرد و فرمود: «وقتی خدا حضرت عیسی را به پیامبری برگزید و دین جدیدی را به او داد، سن عیسی از فرزندم جواد خیلی کمتر بود.» با شروع امامت حضرت جواد(علیه السلام)، مردم نزد ایشان می آمدند و سوال های گوناگونی می پرسیدند. آن ها می خواستند امام جواد(علیه السلام) را آزمایش کنند تا ببینند آیا این کودک هشت ساله، واقعا توانایی داد امام مسلمانان باشد. امام جواد(علیه السلام) خیلی راحت به سوال های آنان پاسخ می داد. حتی وقتی عالمان بزرگ دینی پیش ایشان می آمدند و سوال هایی می پرسیدند، به راحتی جواب شان را می داد. همه با این پرسش و پاسخ ها مطمئن شدند که حضرت جواد(علیه السلام) امام دانایی است و با آن که سن زیادی ندارد، مثل پدرش امام رضا(علیه السلام) علم و دانش فراوانی دارد. وقتی حضرت جواد(علیه السلام) به امامت رسید، مأمون حکومت می کرد. او می دانست که بعد از امام رضا(علیه السلام)، امام جواد(علیه السلام) رهبر و پیشوای شیعیان شده است. پس نقشه ای کشید تا راحت تر آن حضرت را زیر نظر بگیرد و از رفت و آمدهای او باخبر شود. برای رسیدن به این هدف، امام جواد(علیه السلام) را از مدینه به بغداد برد و دختر خود را به عقد امام درآورد. مأمون به وسیله ی دخترش، ام الفضل، می توانست خیلی راحت از ارتباط امام با شیعیان آگاه شود. البته امام جواد(علیه السلام) در بغداد نماند. مدتی بعد، به همراه ام الفضل به مدینه برگشت. برای امام جواد(علیه السلام)، زندگی ساده در شهر پیامبر، از زندگی شاهانه در بغداد بسیار لذت بخش تر و بهتر بود.    

نویسنده: غلامرضا حیدری ابهری تصویرگر: صفیه احمدپور انتشارات: جمال