کتاب خاما

درباره کتاب خاما نوشته 

"خاما" رمانی خواندنی از سرگذشت زندگی مردمان کرد و هم چنین حکایتی عاشقانه و زیبا است که ماجراهای آن در سال های 1310 تا 1350 در حال وقوع می باشد. شخصیت اصلی داستان که راوی آن نیز هست، پسری به نام "خلیل" می باشد که به نقل قصه ی خویش، می پردازد. در واقع حکایت حاضر، از جایی آغاز می گردد که او در سن دوازده سالگی و در بحبوحه ی آشوب و جنبش های مردمی کرد علیه ترک های ترکیه و حاشیه ی آرارات قرار دارد.

وی، عاشق و دل باخته ی "خاما"، دختر شجاع و زیبای سرزمین خود است و سرسختانه به او عشق می ورزد. اما دست روزگار و وقایع پیش آمده سرنوشت دیگری را برای او و خاما رقم زده و آن ها را با درد و دل تنگی در غربت دچار می کند. خلیل در طی داستان، به اجبار همراه با خانواده اش از دیار خود رخت بر بسته و به غربتی ناتمام رهسپار می گردد؛ غربتی که نه تنها او را از سرزمین پدری اش بلکه از عشق ماندگار و همیشگی اش جدا کرده و دردی وصف ناپذیر را به جانش می اندازد. نویسنده با به کارگیری از عبارات و گویش های محلی کردی، رابطه ی تنگاتنگی با مخاطب برقرار کرده و او را با دنیای شخصیت های داستان آشنا نموده و با خویش همراه می کند.

برشی از متن کتاب خاما 

نی زارها قد کشیده بودند و دیگر نمی شد دریاچه ی سفید و مقدس را دید. اسب ها و گاوها در سبزی بین دریاچه و نی زارها، به عشق بازی مشغول بودند. پرنده ها چنان بال می زدند بین نی زارها و سبزی و دریاچه، که گویی از هزار سال قبل، مالک اینجا بوده اند و بال خواهند زد تا هزاران سالِ بعد. پرنده های مهاجر هم گاهی گله ای می آمدند و مدتی بودند و بعد یک روز که بیدار می شدی، می دیدی، از گله شان خبری نیست و رفته اند به جایی دیگر. گوسفندها را می بردیم بیرون روستای مان؛ آغگل. دم غروب بود و خورشید، خونی تر از هر روز از کوه های جنوب روستا افتاده بود توی نی زارها و دریاچه. هرکسی به کاری بود. باب ام مرا فرستاده بود بیایم خانه تا نان و قند و چایی ببرم برای شان؛ برای او و خواهر و برادرهایم. تا رسیدم نزدیک خانه های سنگی، دایه را دیدم که نشسته کنار زن های همسایه. مردیسی، خواهر شیرخواره ام چیله را بسته بود به کول اش و داشت راه می رفت.

دایه داد زد: «خلیل! مرغ و خروس ها ره جا بده مرغدانی که شب کورند.» آمدم جاجا کنم که دیدمش؛ خاما را. خروسی، شلنگ تخته می انداخت و پریده بود روی ایوان سنگی و پایین نمی آمد. سنگ برداشتم بزنم تا بپرد و بیاید پایین. دایه از حیاط خانه داد زد «چی بکنی خلیل؟ هزار بار تو را نگفتم تا مرغ ها را جا ندادی، خروس، پایین نیایه.» مرغ ها را اول جا دادم. آخرین مرغ که رفت توی مرغدانی، خروس از ایوان پرید و آمد و رفت توی جا. سگ سفیدم، با خودش دم دم بازی می کرد. نگاهش کردم؛ خاما را. هیچ وقت این طور سرخوش ندیده بودمش. از اول حواس ام پی اش بود. داشت نگاهم می کرد تا مرغ و خروس ها را جا بدهم توی جای شان. همیشه فراری بود انگار. خواستم زودتر مرغ و خروس ها را جا بدهم و سیر نگاهش بکنم. نشست روی تخته سنگی. 

خرید کتاب خاما 

کتاب خاما نوشته یوسف علیخانی توسط نشر آموت به چاپ رسیده است. برای خرید به سایت کتابانه مراجعه نمایید.