کتاب داستان سیستان 10 روز با ره بر - امیرخانی

درباره‌ی کتاب داستان سیستان

در اسفند سال 1381 رهبر معظم انقلاب اسلامی سفری ده روزه به استان سیستان و بلوچستان داشتند. کتاب حاضر ماجرای همراهی "رضا امیرخانی" با تیم رهبری در این ده روز را روایت می کند. این سفر در شرایط خاص سیاسی ای که در جنگ بین طالبان و افغانستان، طالبان شکست خورده بود، صورت گرفت و اهمیت آن به قدری بود که علاوه بر رسانه های داخلی، خبرگزاری های معتبر خارجی نیز به گزارش اخبار این سفر پرداختند.

"امیرخانی" نیز در جریان این سفر مشاهداتش را یادداشت کرده بود و مدتی بعد تصمیم گرفت سفرنامه ای را طبق این مشاهدات نگارش کند. او در این سفر ده روزه، منش و سلوک شخصی رهبر را از نزدیک مشاهده کرده و تحت تاثیر بزرگواری ایشان قرار گرفته بود.

"امیرخانی" نویسنده ای خبره است و در کتاب پیش رو اطلاعاتی را به دست مخاطب می دهد که هیچ شباهتی به گزارش های خبرنگاران ندارد، طنز ذاتی وجود او و تسلط بالایش در نویسندگی "داستان سیستان" را به قصه ای جذاب و خواندنی تبدیل نموده که علاوه بر ذکر ویژگی های رهبر انقلاب از نوشتن اتفاقات جالبِ سفر نیز نگذشته است. او از غذاهای سفر، شور و شوق مردم برای دیدار با رهبر و چانه زنی های افراد گروه برای خرید نیز نوشته و سفرنامه ای جذاب و خواندنی را به مخاطب هدیه داده است.

کتاب داستان سیستان 10 روز با ره بر نوشته رضا امیرخانی توسط انتشارات قدیانی به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

به دو می رویم نمایشگاه کتاب استان که وزارت ارشاد راه انداخته است و حقیقت آن است که به سفر ما هیچ ربطی ندارد و ما فقط به واسطه کنجکاوی صنفی به آن جا می رویم. البته آشنایی جعفریان با کرباسچی مدیر ارشاد صنفی استان را نیز نباید از قلم انداخت. جعفریان در راه برایم از نحوه مجروحیتش در مرکز تاجیکستان سخن می‌ گوید. نمایشگاه خیلی شلوغ است. بسیار راغبم تا نظر مردم راجع به سفر را بدانم. دیروز کمی این کار را در بازار پارچه زاهدان انجام دادم و مردم را سین - جیم کردم. یک سری دانشجو که معلوم است بومی استان نیستند، بحث می‌ کنند که رهبر کجا ساکن است. یکی می ‌گوید امنیتی است. من و تو که نمی فهمیم. دومی می گوید، با هلیکوپتر می برند و می آورندش. جواب می ‌گیرد که اما در این دو روزه من هلی کوپتر ندیدم و... سر و ته نمایشگاه را زود چرخ می زنیم. باز هم مطابق معمول نه انتشارات سوره مهر حوزه، نه نیستان و نه سمپاد در این نمایشگاه استانی شرکت نکرده ‌اند. پس کتاب‌ های ما فروشی ندارند و ول معطلیم... * شب رهبر دیدار دارند با نخبگان استان. این را زودتر از کرمی به جهت تماس بچه های سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان با همراهم متوجه شده ‌ام. قرار است راس ساعت هفت و نیم آن جا باشیم. این جمع در مدرس جا نمی شدند، برای همین قسمتی از مصلا را داربست زده اند و برزنت کشیده اند و نخبگان استان را در آن قسمت جا داده ‌اند. ما با گروه خبرنگاران وارد می ‌شویم. یکهو یکی از بچه‌ های حفاظت به من و کرمی و جعفریان هم گیر می دهد که برویم قاطی خبرنگاران. خبرنگاران را نشان داده اند رو به روی نورافکن ها. نتیجه این است که عکس های آنها ضد نور خواهد شد. بچهها همه مشغول اعتراض اند. به گمانم برای کاهش تنش میان تیم حفاظت و تیم خبر، اولین گام تشکیل یک دوره کلاس عکاسی باشد برای بچه‌های حفاظت و هم زمان آموزش یک دوره مسائل حفاظتی به بچه های خبرنگار! مسئولان کشوری هم یکی یکی پیداشان می ‌شود. سه - چهار وزیر و چند نماینده مجلس و معاون اول رئیس جمهور و... عده ای از مسئولان به دیوار تکیه داده اند. ما هم صفی جلوی آنها تشکیل می ‌دهیم. من و جعفریان و کرمی در همان صفحه جلویی. تا جا گیر می‌شویم، یکهو یکی از این بادمجان دور قاب چین ها به ما می گوید: - ببخشید می دانید پشت شما چه کسی نشسته است؟ جناب فلانی معاون بهمانی هستند پشت شما... کم نمی آورم. فوری می گویم: - می دانید جلوی شما چه کسی نشسته است؟ هنوز نه نگفته است که ادامه می ‌دهم جناب آقای محمد حسین جعفریان شاعر! بعد هم دوتایی قاه قاه می خندیم. واقعاً من و محمد حسین جان می دهیم برای مراسم رسمی. دوتا از وزیر ها هم که رو به روی ما نشسته اند، می ‌روند حسابی تو نخ ما که چه کاره ایم یعنی! صف ما شلوغ و شلوغ تر می شود. جوری که کم ‌کم مجبوریم جمع و جور بنشینیم. با محمدحسین و کرمی پیشروی می‌ کنیم و به سمت سه پایه دوربین صدا و سیما که به لحاظ موقعیت سوق الجیشی بهترین جاست. صفحه 107

(یادداشت های شخصی) نویسنده: رضا امیرخانی انتشارات: قدیانی