کتاب خاطرات سفیر

معرفی کتاب خاطرات سفیر

کتاب حاصل خاطرات یک بانوی مسلمان ایرانی به نام نیلوفر شادمهری است که در خارج از کشور تحصیل می کرده و گرفتن مدرک معتبر تحصیلی و پیشرفت و سپس کار، برای او بسیار مهم بود؛ اما آنچه که در الویت اصلی او بوده، حفظ عقاید و دینش است. از همین روست که در طول سال هایی که به تحصیل پرداخته، با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم کرده اما با این وجود توانست چهره ی یک زنِ ایرانی مسلمان را به بهترین شکل، به جهانیان نشان دهد و لحظه ای از عقاید خود دست نکشد؛ چیزی که حفظ آن بسیار دشوار است. کتاب شامل سی خاطره از زندگی این نویسنده در کشور فرانسه است که ابتدا توسط او در وبلاگی منتشر و سپس مطالبی بر آن افزوده شد و به چاپ رسید.

گرچه فضای اصلی کتاب خاطره نویسی است، اما شاید بتوان گفت اصلی ترین هدف نگارش آن درون مایه مذهبی و اعتقادیِ آن است. اولین نکته ی درخور توجه از دیدگاه نویسنده این است که نظر اروپایی ها نسبت به ایران و ایرانیان با آنچه که در واقعیت است تفاوت بسیاری دارد، بنابر این در طول مدت اقامتش در فرانسه، خود را به عنوان نماینده ی زن مسلمان می انگاشته و همواره سعی وی بر این بوده است تا چهره ی خوبی از ایرانیان و مسلمانان نشان دهد. در خصوص متن کتاب و سبک نگارش آن، پیش آمد ها با جزئیات کامل ذکر شده، از این رو تجسم آن ها برای خواننده نه تنها دشوار نیست، بلکه به گونه ای است که گویا خود در صحنه ها حضور داشته است، این یکی از نقاط قوت کتاب است که بر جذابیت آن می افزاید و کتاب را از جنبه ی تبلیغِ مذهبیِ صرف، دور کرده است.

علاوه بر این روند نگارش جذاب و گیرا بوده و گاها با لحن طنز نیز همراه است. نکته ی دیگر حائز اهمیت در کتاب، ارائه ی تصویر دقیقی از غرب به مخاطب است؛ این تصاویر با جزئیات و بی طرفانه بوده و در آن ها از سیاه نمایی محض و یا غلو و اغراق در تعاریف و توصیف های آرمانی دوری شده است. آغاز خاطرات نیلوفر شادمهری از جایی است که موفق به دریافت بورسیه برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری در رشته طراحی صنعتی شد و برای مصاحبه به یک دانشگاه معتبر در پاریس رفت که با پاسخی غیرقابل انتظار، از سوی استادش مواجه شد .... .

برشی از متن کتاب خاطرات سفیر

"جالب بود! اون جا بچه مسلمونایی که به خصوص از کشورای آفریقایی اومده بودن تعریفی از اسلام داشتن که بر اون اساس خود حضرت پیامبر( ص) هم مسلمون محسوب نمی شد. مثلا اگه فرانسویا حس خوبی به یکی از احکام نداشتن، باید رعایت اون ترک می شد؛ از این دست بود خوندن نماز، گرفتن روزه، داشتن حجاب، رعایت حریم محرم و نامحرم، و خلاصه هر دستوری که وجه تمایز فرهنگ اسلامی با فرهنگ غربی محسوب می شد.

اما از طرف دیگر مواردی بود که از نظر اونا مورد تاکید اسلام بود. مثلا چی؟ برگزاری جشن برای اعیاد مذهبی مثل عید قربان؛ روزی که اعراب بهش میگن عید الاضحی و البته جلوی فرانسویا بهش میگن جشن گوسفند! روز عید قربان بر همه، اعم از پیر و جوون، واجب بود که توی جشن شرکت کنن؛ وگرنه سنت رسول( ص) رو انجام نداده بودن. اما اگه وسط همون جشن و به سبب شرکت در اون مثلا نماز قضا می شد، اهمیتی نداشت.

• نویسنده: نیلوفر شادمهری
• انتشارات: سوره مهر