کتاب عصر حجر پرخطر (تاریخ ترسناک 11)

معرفی کتاب عصر حجر پرخطر (تاریخ ترسناک 11)

مطالعه بر روی زندگی انسان های نخستین یکی از مهمترین فعالیت دانشمندان و باستان شناسان به شمار می آید و رازهای بسیاری را از حیات انسان و نحوه زندگی انسان های ائلیه و چگونگی تعامل آن ها با طبیعت و حیات وحش را بر همگان آشکار می کند. مطالعات نشان داده است که انسان های نخستین نسبت به بشر امروزی از قامت کوتاه تر و مغزهای کوچک تری برخوردار بودند به نحوی که حجم مغز جمجمه ی قدیمی ترین اسکلت پیدا شده در آفریقا به 400 سی سی می رسد. انسان های کنونی از نسل انسان های هوشمند هستند که در مقایسه با انسان های اولیه مغزهای بزرگتری داشتند و حجم مغزشان به حدود 1400 سی سی می رسید. جدا از بررسی اسکلت های به جا مانده از انسان های اولیه با بررسی آثار به جا مانده از آنان مانند نقاشی های باقی مانده بر روی دیوار برخی غارها به ابعاد مختلف زندگی آن ها مانند شکار، ابزار آلات، عقاید، مراسم ها و ... پی برد. خواننده با مطالعه ی این اثر اطلاعات جالب و خواندنی بسیاری از زندگی آن ها به دست می آورند مانند این که در یک فسیل منجمد کشف شده از انسان های نخستین مقداری خزه داخل کیفی موجود بود که نشان می داد آن ها از خزه ها به عنوان دستمال توالت استفاده می کردند و برای نقاشی های روی دیوار غارها رنگ هایشان را از کانی های آهنی زرد، قرمز، قهوه ای یا سیاه به دست می آوردند و آن ها را با خون مخلوط می کردند، به این ترتیب تصاویر بر روی دیوارها حدود 30 هزار سال باقی می ماندند.

مجموعه ی "تاریخ ترسناک" متشکل از کتاب هایی است که در هر یک از جلدهای آن برخی از مهمترین رویدادهای تاریخی برای نوجوانان با نثری ساده و زبانی طنز بیان می شود. در این کتاب ها برخلاف اغلب کتاب های تاریخی از اسامی پیچیده و نام مکان های دشوار خبری نیست و اتفاقات به راحت ترین شکل ممکن برای خواننده و زبانی طنز گونه بیان می شود و بینش او را از حوادث مختلف به نحو زیادی افزایش می دهد.

کتاب عصر حجر پرخطر جلد یازدهم از مجموعه کتاب های تاریخ ترسناک اثر تری دیری و ترجمه ی پیمان اسماعیلیان و تصویرگری مارتین براون از نشر افق به چاپ رسیده است.

فهرست

مقدمه رخداد نگاری عصر حجر هولناک برای حیوانات خوراک خراب بازی های باحال عقاید عجیب امتحان از آموزگار باستان شناسان بدهیبت زندگی زبون مناسک مزخرف ارواح استون هنج سخن آخر

برشی از متن کتاب

بازی های باحال آدم ها از یک خنده یی خوب کیف می کنند. انسان ها تنها موجوداتی اند که می خندند. بنابراین انسان های عصر حجر هم لابد گاهی موقع پرحرفی قهقهه می زدند یا موقع بازی های احمقانه شان ریسه می رفتند که ما فقط می توانیم درباره ی آن بازی ها حدس بزنیم. همه اش هم کار و شکار نبوده است. بعضی دانشمندان تخمین زده اند که آن ها برای تداوم بقایشان فقط هفته ای 15 تا 19 ساعت کار می کرده اند. این حتی به اندازه ی ساعت کار معلمتان هم نمی شود. (هرچند که انسان های عصر حجر سه ماه تعطیلات تابستانی نداشتند.) می دانید انسان های عصر حجر در اوقات فراغتشان چه کار می کردند؟ مثلا مسابقه می گذاشتند که ببینند چه کسی زودتر مغز قربانی را می مکد و تمام می کند؟ یا با پرت کردن استخوان ها با هم دیگر «الک دولک» بازی می کردند؟ یا با نوک نیزه ی سنگی چشم آن یکی را در می آوردند و «کی بود کی بود، من نبودم» بازی می کردند؟ خدا می داند. از چندتایی سرنخ که به دست ما رسیده است، می توانیم برداشت هایی بکنیم ... پا به پای من بیا دوست دارید یک بازی ساده انجام بدهید که جوان های سه و نیم میلیون سال پیش را سرگرم می کرده است؟ همه چیز از سال 1978 (بله این مربوط به سه ونیم میلیون سال پیش نمی شود، لطفا صبور باشید) شروع شد که گروهی از دانشمندان جوان در یک محل حفاری های باستان شناختی در آفریقا مشغول کار بودند. آن ها هم یک بازی کوچک برای خودشان داشتند که در آن کلوخه هایی از پِهِن فیل را به سمت یکدیگر پرتاب می کردند. یکی از این دانشمندان از جلوی پهن فیل پرنده جا خالی داد، پایش لغزید و با صورت به زمین خورد. به نظرتان زیر دماغش چی دید؟ نه خیر، پهن فیل نبود. فرورفتگی های عجیبی روی سنگ ها بود. فرورفتگی هایی که خیلی شبیه جای پا بود. منطقه را که پاک سازی کردند، دو مجموعه جای پا پیداشد که کنار هم قرار داشتند. این دو مجموعه در خاکسترهای آتش فشانی نقش بسته و 7/3 میلیون سال پیش سخت شده بودند. وقتی خوب به جا پاها نگاه کردند متوجه شدند داخل جا پاهای بزرگ تر (احتمالا مال پدر)، جا پاهای کوچک تری هم وجود داشت. می توان حدس زد یک کودک دنبال والدینش می آمده و پایش را جای پای پدرش می گذاشته و این طوری خودش را سرگرم می کرده، دفعه ی بعد که با والدینتان به ساحل دریا رفتید، می توانید امتحانش کنید، این طوری تجربه ای تقریبا چهار میلیون ساله به دست می آورید. انتظار ازدواج برای این پیشگویی باید به داندالک ایرلند بروید. در آنجا یک مقبره ی ماقبل تاریخی می بینید که روی سه ستون حدودا دو متری، یک تخته سنگ 30 تنی استوار شده است. خوب که توجه کنید می بینید تخته سنگ شیب دارد. یک سنگریزه بردارید و روی آن بیندازید. اگر سنگریزه غلتید و پایین افتاد که خیالتان جمع باشد، خبری نیست، ولی اگر روی بام ماند، در عرض یک سال ازدواج می کنید. البته اگر صد تا سنگریزه هم روی بام خانه تان بیندازید فایده ندارد، پس خودتان را خسته نکنید. این باور مربوط به دوران اخیر است، ولی باور داشتن به قدرت سنگ ها به دوران ماقبل تاریخ بر می گردد.    

• نویسنده: تری دیری
• مترجم: پیمان اسماعیلیان
• تصویرگر: مارتین براون
• انتشارات: افق