کتاب چکیده ملاک های تشخیصی (DSM-5) | رضاعی

درباره کتاب چکیده ملاک های تشخیصی DSM-5  

کتاب DSM-5 که در واقع یک راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی می باشد؛ نوآوری هایی را در امر کدگذاری، طبقه بندی و تشخیص اختلال های روانی فراهم آورده است. بالینگران ممکن است جهت دست یابی سریع به مطالب موردنیاز خود، به دنبال دستنامه ای کوچک باشند که فقط فهرست اختلالات، زیرنوع ها، مشخصه ها و کد های تشخیصی در DSM-5 را دربر گیرد. در همین راستا کتاب "چکیده ملاک های تشخیصی DSM-5"که شامل تمامی کد های ICD-9-CM و ICD-10-CM، نکات مربوط به کدگذاری و روند های ثبت مندرج در DSM-5، در دو بخش کلی به تالیف رسیده است که عبارتند از:

1. اصول DSM-5: هر اختلال با یک کد تشخیصی شناسایی و آماری همراه است که معمولا برای جمع آوری اطلاعات و پرداخت هزینه ها توسط موسسات و ادارات به کار گرفته می شوند. پروتکل های خاصی برای ثبت این کد های تشخیص وجود دارد که توسط سازمان بهداشت جهانی، مراکز خدمات بیمه تامین اجتماعی، خدمات پزشکی امریکا، مراکز کنترل بیماری و مرکز ملی آمار های بهداشتی برای اطمینان از ثبت یکنواخت جهانی میزان شیوع و مرگ و میر مشکلات بهداشتی به کار می روند. اکثر بالینگران از این کد ها برای معین نمودن تشخیص یا علت معاینه، جهت ارائه به ادارات بیمه خصوصی و CMS استفاده می کنند. ملاک های تشخیصی به عنوان راهنمای تشخیص گذاری ارائه شده اند و بکارگیری آن ها باید بر اساس قضاوت بالینی باشد. پس از ارزیابی ملاک های تشخیصی، بالینگر باید در صورت لزوم بکارگیری زیرنوع ها و یا مشخصه های اختلال را مد نظر داشته باشد. برای اشاره به تظاهرات فعلی فرد باید از مشخصه های سیر و شدت استفاده کرد، البته فقط در مواردی که تمام ملاک های تشخیصی لازم احراز شده اند. وقتی در شرایط بستری بیش از یک تشخیص برای بیمار گذاشته می شود، تشخیص اصلی اختلالی خواهد بود که پس از بررسی به عنوان عامل اصلی بستری فعلی فرد شناخته می شود. در مراکز سرپایی نیز وقتی برای فردی بیش از یک تشخیص گذاشته می شود، علتی که فرد به خاطر آن معاینه و تحت درمان قرار می گیرد، تشخیص اصلی وی تلقی می شود. در اکثر موارد، تشخیص اصلی یا دلیل معاینه در عین حال کانون اصلی توجه یا درمان است...
2. ملاک های تشخیصی و کد ها (ICD-9-CM): هنگام ثبت اختلال روان پریشی ناشی از دارو یا مواد در ابتدای جمله نام ماده مسئول ایجاد توهم یا هذیان ها آورده می شود. کد تشخیص با توجه به طبقه دارویی، از جدول ذکر شده در مجموعه ملاک های تشخیصی انتخاب می شود. برای مواردی که در هیچ یک از رده های ذکر شده جای نمی گیرند (مانند دگزامتازون) از کدی که برای سایر مواد در نظر گرفته شده استفاده می شود و در مواردی که شواهد نشانگر وجود یک ماده به عنوان عامل سببی علایم هستند ولی ماده مذکور و رده آن نامعلوم است از گروه تشخیصی ماده نامعلوم استفاده می شود. به دنبال نام اختلال باید زمان شروع آن را مشخص کرد. برخلاف روند ثبت در ICD-10-CM که اختلال ناشی از مواد و اختلال مصرف با یکدیگر در یک کد ترکیب می شوند، ICD-9-CM کد های تشخیصی جداگانه ای برای اختلال مصرف مواد در نظر گرفته است. برای مثال هنگام بروز هذیان حین مسمویت با کوکائین در مردی که اختلال مصرف شدید کوکائین دارد، تشخیص اختلال روان پریشی ناشی از کوکائین 292.9 با شروع حین مسمومیت استفاده می شود، یک کد تشخیص اضافه 304.20 نیز برای اختلال مصرف شدید کوکائین در نظر گرفته می شود... کتاب "چکیده ملاک های تشخیصی DSM-5" همانند یک راهنمای جیبی جامع، می تواند پاسخگوی نیاز های روان شناسان و روان پزشکان باشد.

فهرست

1.اصول DSM-5 چگونگی استفاده از دستنامه ملاحظات احتیاطی مربوط به استفاده DSM در موارد پزشکی قانونی

2. ملاک های تشخیصی و کد ها اختلالات رشد عصبی طیف اسکیزوفرنیا و سایر اختلالات روان پریشانه اختلال دوقطبی و اختلالات مرتبط اختلالات افسردگی اختلالات وسواسی - جبری و اختلالات مرتبط اختلالات تجزیه ای اختلال علایم جسمی و اختلالات مرتبط اختلالات تغذیه و خوردن اختلالات دفعی اختلالات خواب - بیداری اختلالات عملکرد جنسی نارضایتی جنسیتی اختلالات ایذایی، کنترل تکانه و سلوک اختلالات اعتیادی و مرتبط با مواد اختلالات عصبی شناختی اختلالات شخصیت اختلالات پارافیلیک سایر اختلالات روانی اختلالات حرکتی و سایر عوارض جانبی ناشی از دارو ها سایر حالاتی که ممکن است کانون توجه بالینی قرار بگیرند.