کتاب تورفین وایکینگ مهربان و مسابقات مخوف - هوپا

کتاب مسابقات مخوف دومین جلد از مجموعه‌ی تورفین وایکینگ مهربان اثر دیوید مک فیل با ترجمه‌ی عذرا جوزدانی توسط نشر هوپا به چاپ رسیده است.

در دهکده‌ی ایندگار، وایکینگ های جنگجو و به دور از تمدن در کنار هم زندگی می کردند. آنها بیشتر وقت خود را به شمشیر زنی، کشتی گیری، دعوا و درگیری می گذراندند. هرولد، خشن ترین، ترسناک ترین و قدرتمندترین فرد بین وایکینگ ها رئیس دهکده بود. او پسری به نام تورفین داشت که در ظاهر، خلق و خو هیچ شباهتی به پدرش نداشت. تورفین پسری بسیار باهوش، مهربان و صلح جو بود که با فرزند ایده آل پدرش خیلی فاصله داشت. از آنجا که وایکینگ ها هیچ علاقه‌ای به صلح، دوستی و مهربانی ندارند، تورفین و کارهایش به نظرشان غیر طبیعی می رسید. آنها همواره در تلاش بودند که خلق و خوی وایکینگی را در او بیدار کرده و به یک وایکینگ واقعی تبدیلش کنند، اما هیچ وقت موفق به این کار نشده‌بودند. امسال هم مثل سال های پیش، مسابقات مخوف بین اهالی ایندگار و روستاهای و جزایر اطراف در جزیره‌ی اوریج برگزار می شود. هرولد آرزو می کرد که ای کاش پسرش تورفین مثل یک وایکینگ واقعی، قدرتمند و شجاع بود تا بتواند در مسابقات مخوف شرکت کرده و قهرمان شود تا خودش و مردم دهکده بتوانند به او افتخار کنند؛ اما تنها مسابقه‌ای که تورفین می توانست در آن شرکت کند، مسابقات آروغ زنی بود! هرولد در همین افکار بود که وِلدا دوست تورفین متوجه‌ناراحتی‌اش شد و به او پیشنهاد کرد در عوض بیدار کردن نیروی خشم و عصبانیت وایکینگی در وجود تورفین، هرولد او را در سفر دریایی به اوریج همراه خود ببرد. اما کشتی وایکینگ ها که جای یک دختر نیست! آیا ولدا موفق به انجام این کار می شود؟ آیا هرولد او را باخود به سفر خواهد برد؟

برشی از متن کتاب

هرولد داشت با حرص نگاه می کرد: "بالاخره سپرم رو ازت پس می گیرم. دزد بزرگ! منتظر باش! حالا می بینی. آره!" وایکینگ ها فلات را ترک کردند و راه افتادند سمت جنوب غربی. تورفین و ولدا وقتشان را با تماشای تمرین های شرکت کننده ها می گذراندند. لوگرید پرتاب تبر تمرین می کرد و چند بار نزدیک بود گوش های چند خدمه را از جا بکند. فلوکی که ماهیچه های شانه هایش را تقویت می ‌کرد، چندین بار نزدیک بود دیگران را له و لورده کند. در این میان، آروغ های هیگر فک ها را جذب کرده بود؛ حتما پیش خودشان فکر می کردند چه خوب است هیگر رهبر جدید شان شود. ناگهان ولدا آستین هایش را زد بالا و گفت: "خوب، حالا بریم سر وقت کار خودمون." پشت به نرده ها ایستاد و تورفین را نگاه کرد. "تو دوست منی،  پس تبرم را بردار و بهم بده، باشه؟" داشت کلک می زد، چون فقط چند سانتیمتری ازش فاصله داشت. "آخه می دونی، کمرم یک خورده درد می کنه." تورفین لبخند زد: "باشه، حتما. تو دوست منی و هرکاری بگی، برات انجام می دم." وقتی تورفین می رفت که تبر را بر دارد، ولدا برایش پشت پا گرفت. پرسی غرولندی کرد و به هوا پرید و تورفین بر زمین افتاد. پرنده روی تیرک نشست و به ولدا نگاه کرد. تورفین گفت: "خیلی عذر می خوام. انگار پام سر خورد. الان تبرت رو می آرم." ولدا از عصبانیت منفجر شد: "عذرخواهی می کنی؟ آدم از کسی که براش پشت پا گرفته، عذر خواهی می‌کنه؟" تورفین گفت: "فکر نکنم بدترین آدم روی زمین هم، همچین کاری بکنه، چه برسه به تو که بهترین دوست منی. تقصیر من بود که خوردم به پات." وندا داد زد: "دارم بهت می گم من برات پشت پا گرفتم." تورفین گفت: "تو فقط می‌خوای من احساس بهتری داشته باشم و این نهایت مهربونی توست." ولدا خیط شد و برای همین لبخند زد. بعد گفت: "آره خب، من خیلی مهربونم، نیستم؟" اما بعد به خودش آمد و گفت: "نه، صبر کن ببینم، یعنی تو واقعاً عصبانی نیستی؟" انگار ولدا بود که کم کم عصبانی می‌شد: "من برای تو پشت پا گرفتم و تو ازم عذرخواهی می کنی؟" تورفین زد زیر خنده و این کاراش ولدا را عصبانی تر کرد: "می خندی؟ کجاش خنده داره؟" هرولد  که سرش گرم کار خودش بود، با شنیدن صدای خنده‌ی تورفین، سقلمه‌ای به بازوی  ولدا زد و گفت: "تو قرار بود عصبانیش کنی، نه اینکه بخندونی‌ش!" ولدا نفس عمیقی کشید و سعی کرد آرام باشد: "باشه... بیا یه کار دیگه کنیم. جناب تورفین!" تورفین رفت طرفش. ولدا جاخالی داد و ناگهان تورفین را گرفت و هل داد. تورفین بی سر و صدا افتاد توی آب. ولدا داد زد: "آها! خوب شد! شرط می بندم این دفعه دیگه عصبانی شدی. نه؟  تورفین؟ تورفین؟" تورفین زیر آب ناپدید شد. یک دفعه ولدا احساس گناه کرد: "نکنه غرقش کردم؟!" با زحمت پوتین هایش را در آورد که دنبال تورفین شیرجه بزند توی آب. در همان لحظه...    

(به همراه کارت بازی) نویسنده: دیوید مک فیل مترجم: عذرا جوزدانی انتشارات: هوپا