بخشی از کتاب فرزانگی در عصر تفرقه
اگر تلاش برای شنیده شدن یک روی سکه باشد، روی دیگر تمایل به گوش دادن است. این دو به شکل جداناپذیری با هم هستند. زمانی که متقاعد شویم هیچکس _ خصوصا آنان که در جایگاه قدرت قرار دارند _ به اعتراضات و تقاضاهای ما گوش نمیکنند، کمتر مایل به گوش دادن به دیگران خواهیم بود، خصوصا کسانی که دیدگاهشان با ما تفاوت دارند.
تعامل در میان بخشهای مختلف طیف فرهنگی و ایدیولوژیک متزلزل شده و زمانی که ارتباط از بین برود، همزیستی و هماهنگی اجتماعی نیز دچار آسیب خواهد شد. به عبارت دیگر، احساس شنیده نشدن در صورتی که تداوم بیابد و به امری عادی تبدیل شود، به تدریج گوشها و بعد قلبهایمان را میبندد. با گوش ندادن به دیگران، باعث میشویم آنها هم احساس کنند کسی صدایشان را نمیشنود. بعد این چرخه ادامه پیدا میکند و هربار که یک دور میزند، همه چیز بدتر میشود.
وقتی ضرورت گوش دادن به نظرات مختلف را فراموش کنیم، یادگیری هم در ما متوقف میشود. چون در واقعیت چیز زیادی از یک ریختی و یک نواختی یاد نخواهیم گرفت. معمولا تفاوتها هستند که چیزهای زیادی به آدم یاد میدهند.
بیشتر آنچه را در طول سالهای زندگی آموختهایم، از طریق تعامل با دیدگاههای متفاوت و غالبا چالشانگیز بوده و مواجهشدن با اطلاعات، انتقادها و علوم ناآشنا، و سپس برداشت دیدگاههای جدید از بذرهای فکری کاشته شده در این بحثها، مطالب و مشاهدات درک ما را بهتر کرده است.
کتاب فرزانگی در عصر تفرقه، به قلم الیف شافاک و ترجمهی پگاه فرهنگمهر در نشر میلکان به چاپ رسیده است.
- نویسنده: الیف شافاک
- مترجم: پگاه فرهنگمهر
- انتشارات: میلکان