معرفی کتاب بیست گفتار استاد مطهری
این کتاب، در واقع شامل بیست سخنرانی این متفکر و استاد گرانقدر است که طی سالهای 1335 تا 1341 ایراد شده است. گفتنی است که متن کتاب حاضر را خود استاد بررسی نموده و بعد از اصلاح و بازبینی ایشان، در اواخر عمر شریفش به چاپ رسید.
محتوای کتاب شامل مطالب اعتقادی و اجتماعی است که توجه به تعداد دفعات چاپ آن، بیانگر استقبال خوبی از جانب مخاطبان میباشد. در چاپهای جدید این اثر، ضمن حفظ امانتداری و عدم تغییر در متن، نوع حروفچینی و اصول زیبایی کتاب، اعمال گشته است.
محتوای کتاب به بیان و اصلاح آموزههای اعتقادی اسلام میپردازد. در بخش اول آن با عنوان «عدالت از نظر علی(ع)» به بحث عدل که در مذهب شیعه از اصول اسلام است؛ اشاره شده و از آنجایی که حضرت علی (ع) را شهید عدالت میدانیم و این سخنرانی هم در شب نوزدهم رمضان -مصادف با شب ضربت خوردن حضرت- بوده و عدالت و حضرت علی(ع) همواره با هم و در کنار هم هستند؛ تناسب و اثربخشی این سخنرانی را میتوان به وضوح درک نمود.
استاد مطهری، عدالت را با مفاهیمی چون جود و احسان مقایسه نموده و عدل در اجتماع را به منزله پایههای ساختمان دانسته و احسان را به منزله رنگآمیزی و نقاشی و زینت ساختمان محسوب مینماید. ایشان، عدالت علی(ع) را بخاطر جنبه اجتماعی آن مهم و مؤکد میداند که در ادامه به قضیه جانشینی حضرت پس از پیامبر اکرم(ص) و ماجراهایی که بوجود آمد؛ میپردازد.
برشی از متن کتاب بیست گفتار استاد مطهری
راستی که علی مرتضی مجسمه عدل و نمونه رحمت و محبت و احسان بود . امشب شب ضربت خوردن این شهید عدالت است ، ضربتی که در راه تصلب و انعطاف ناپذیری از حق و عدالت و دفاع از حقوق انسان خورد و در عین حالهمین ضربت به مرارتها و مجاهدتها و مشقتها و رنجهای او در این راه خاتمهداد و او را در حال انجام وظیفه از پا در آورد، ضربتی که خود او را آسوده کرد اما جهان اسلامی را تا ابد در مرگ همچو امام عادلی که اگر حکومتش مدتی ادامه پیدا میکرد، جامعه نمونه کامل و درخشان اسلامی جامهعمل میپوشید، سوگوار ساخت . اینکه خود او را آسوده و راحت کرد و از نظر شخص خودش آسایش یافت، تعبیری است که از کلام خودش اقتباس کردهام.
نویسنده
مرتضی مطهری (1298-1358 ش) که از رهبران فکری و تأثیرگذار انقلاب اسلامی است و با نامهای شهید مطهری و استاد مطهری، معروف و مشهور است. ایشان در زمان تحصیل و در مدت اقامت پانزده ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (در فقه و اصول) و حضرت امام خمینی ( به مدت 12 سال در فلسفه و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید در فلسفه : الهیات شفای بوعلی و دروس دیگر) بهره برده است.