کتاب من حضرت زهرا (س) را دوست دارم

برشی از متن کتاب

حضرت فاطمه پنج ساله بود که مادرش، خدیجه، از دنیا رفت. فاطمه خیلی ناراحت شد. او برای خدیجه گریه می کرد و به پیامبر می گفت: “مادرم کجاست؟” جبرئیل برای دلداری دادن به فاطمه، از آسمان ها به زمین آمد و به پیامبر گفت: “به فاطمه بگو که خدا برای مادرش، خدیجه، خانه ای نقره ای در بهشت ساخته است.” فاطمه با شنیدن این خبر، آرام شد.

حضرت علی (ع) دو سال بعد از این که از مکه به مدینه هجرت کردند، از فاطمه (ع) خواستگاری کرد. فاطمه (ع) هم با اجازه‌ی پدر، علی (ع) را به همسری خود قبول کرد. قبل از علی (ع) افراد دیگری هم به خواستگاری فاطمه (ع) آمده بودند، اما فاطمه (ع) آن ها را قبول نکرد. حضرت محمد (ص)، فاطمه را به عقد علی درآورد و چند ماه بعد، عروسی ساده‌ای برای آن ها برگزار کرد و فاطمه را به خانه‌ی علی فرستاد.

فاطمه (ع) حتی در اولین شب زندگی با علی هم به عبادت و دعا مشغول بود. حضرت محمد (ص) به آن ها گفت که باید کارها را بین خود تقسیم کنند. او کارهای بیرون از خانه، مثل خریدن میوه و گندم را به عهده‌ی علی گذاشت و کارهای داخل خانه، مثل جارو کردن و پخت و پز را به فاطمه سپرد.

با آن که حضرت محمد (ص) حاکم مدینه بود، اما دخترش فاطمه (ع)، زندگی ساده ای داشت و مانند مسلمانان دیگر زندگی می کرد. او در خانه‌ای خشتی و کوچک و با وسایلی بسیار کم و ساده زندگی می کرد. فاطمه مثل دیگران غذا می خورد و لباس می پوشید و حتی ساده تر از مردم بود.

اگر کسی به مدینه می آمد و خانه‌ی فاطمه را می دید، باور نمی کرد که آن خانه، خانه‌ی دختر پیامبر است.

یک سال بعد از ازدواج فاطمه (ع) و علی(ع) ، اولین فرزند آنان به دنیا آمد. فرزند آن ها یک پسر زیبا بود. آن ها از پیامبر خواستند تا فرزندشان را نام گذاری کند. پیامبر(ص) آن پسر را “حسن” نامید. یک سال پس از تولد حسن (ع)، خدا پسر دیگری به فاطمه و علی بخشید. پیامبر، نام پسر دوم را حسین گذاشت.

فاطمه (ع)، نزد خدا مقام بسیار بالایی داشت. گاهی که مشغول عبادت بود، فرشتگان می آمدند و به او سلام می کردند. اگر فرزند فاطمه (ع) گریه می کرد، فرشته ها گهواره‌ی او را تکان می دادند…