کتاب نقالی و روحوضی تالیف فریده رازی توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

تحقیق در مورد نقالی و روحوضی بسیار دامنه دار است و می توان از منابع گوناگون شواهد مهم و جالبی درباره ی انها به دست آورد. این سنت ها به درستی ریشه دار و زیبا و پر ارزش اند و هرگونه تحقیقی در مورد آنها این عمق و ارزش ها را بیش از پیش نمایان می سازد، به خصوص نمایش روحوضی که جنبه های انتقادی و اجتماعی دارد و می تواند الگوی نمایش های روزآمد و پرمخاطبی باشد. قصه گویی و داستان سرایی به صورت نقل و روایت شفاهی، یا به نظم یا به نثر و همراه با موسیقی، از قدیم ترین روزگاران در میان همه ی اقوام و ملل جهان مرسوم و رایج بوده است. یشتر حماسه های کهن ملی و دینی جهان، چون ایلیاد و ادیسه ی یونانی، ساگاهای اروپای شمالی، شانسون های قرون وسطای اروپا، مهابهاراتا و رامایانای هندی، داستان های شاهنامه ی فردوسی و دیگر حماسه های ملی ایرانی چون گرشاسپ نامه و برزونامه و بهمن نامه، همگی پیش از آن که به صورت مکتوب درآیند و شکل منظم و منسجم ادبی به خود بگیرند، اخبار و روایاتی بوده اند درباره ی کارها و ماجراها و پیروزی های خدایان و پیشوایان و شاهان و پهلوانان، که شاعران و راویان و نقالان حرفه ای آنها را در جشن ها و مراسم دینی در مجالس و اجتماعات مردمی باز می گفته و با موسیقی و نوازندگی به آواز می سروده اند. بیشتر داستان های عاشقانه یا پرماجرا و شگفت انگیز، که امروز بخشی از ادبیات منظوم و منثور ملت هاتی گوناگون جهان را تشکیل می دهند نیز در اصل از همین گونه روایت ها بوده و در دربارها و محافل دوستانه و خانه ها، یا در جایگاه های مخصوص در شهرها و روستاها در میان جمعی از مردم، در قالب نقالی و قصه گویی گزارش و بیان می شدند.