کتاب گچ پژ - محسن رضوانی

کتاب گچ پژ اثر محسن رضوانی توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.

این مجموعه متن هایی کوتاه، با حال و هوای طنزگونه و کنایه دارد. نوشته های کوتاهی که درباره ی مسائل سیاسی، اجتماعی و فضای مجازی، طنز آفرینی می کند. یادداشت های کوتاهی که بیشتر در قالب عریضه نگاشته شده اند. با مطالعه ی این کتاب با مفاهیم و اسم های جالبی آشنا خواهیم شد که برایمان تازگی دارد. ادبیاتی که نویسنده در این اثر به کار برده است، ناخود آگاه ما را به عصر دوران قاجار و لهجه ی تهران قدیم می برد. البته محسن رضوانی اعلام کرده که این ادبیات مختص خود اوست و از کلمات استفاده شده در بین خانواده و اقوام او نشأت می گیرد. وی اظهار دارد اگرچه سبک نوشتاری اش او را به ادبیات قاجاری نزدیک می کند اما مطلقاً ایشان چنین قصدی نداشته است. محسن رضوانی در ابتدا شعر سرایی می کرد. در سال های اخیر، ایشان علاوه بر شعر سرایی، دل نوشته ها و متن های طنز آمیزی با نام عصفوریه ها در وبلاگ شخصی خود به اشتراک گذاشت که با انبوهی از استقبال مواجه شد. کتاب حاضر از این نامه های کوتاه گردآوری شده است که اولین اثر محسن رضوانی می باشد. کتابی با شکل و طراحی زیبا و متمایز که باب دل عصر امروز نوشته شده است.

برشی از متن کتاب

خدایا خداوندا! بهار فصل دری وری های افسردگی وار نیست. پاییز است که این ننه من غریبم گری ها و سیراب سلطون بازی ها خریدار و شنونده دارد. این را ملتفتم. لکن چه کنم. وقت دعا فقط همین عرّ و تیزهای دوزاری به ذهنم می رسد. لطفاً خرده نگیر. – بارالها! عید برای جماعتِ ندار، عید نیست. عیب است. فلاکتشان بیشتر تابلو می شود. مثل همین سیب هفت سین، صورتشان را با سیلی سرخ می کنند. با شکم تله و آب باریکه ای که آن ها در می آورند دماغ آدم را هم نمی گیرند چه برسد به خرید شب عید. لطفاً به دادشان برس. - خدایا! به این اختلاسگران و دزدان باکلاس که الحمدالله جیبشان ته ندارد و دُم لای تخته هم نمی دهند، بیش از پیش مال و ثروت عطا کن. آن قدر که با انبر طلا، از بدنشان کرم در بیاورند و زیرشان شب و روز، لگن مرصع بگذارند و کلیه هایشان، متصل، قلوه سنگ هایی از جنس یاقوت بسازد. ما و مسئولین کاری به کارشان نداریم. از قدیم گفته اند بُرش کم محلی، تیزتر از شمشیر انتقام است. بلکه خودشان پشیمان شدند و بیت المال را پس آوردند. - خداوندا! جماعتی هم هستند که درد مردم حالی شان نمی شود. این ها را با «حالی کن» باید ملتفتشان کرد. خودت زحمتش را بکش. - پروردگارا! بعضی کمپانی های اتول سازی وطنی را هدایت بفرما. همان هایی که فکر می کنند جان خودشان جان است، جان رعیت بخت برگشته بادمجان. اندیشه ی صحیح را به این ها تنقیه کن. - خدایا! آمریکا و اذناب جهانخوارش، عینهو ماهی تنگ هفت سین، مدام دهانشان را باز و بسته می کنند تا مال این مردم را بیشتر از پیش ببلعند. الساعه لقمه ی ما را در گلوی آن ها به چوب پنبه مبدّل بگردان تا روی آب بیایند و بمیرند و هر چقدر تلاش کنند نتوانند زیر آبی بروند. - ای خدا! سولماز – نوه ی جهانگیرخان ته کوچه ای – شب عیدی در شلوغی چهارسو بزرگ گم شده و حتی یومنا هذا، پیدایش نکرده اند. ما که بچه تر بودیم چنین مواقعی بر چادر ننه مان را می چسبیدیم. طفلکی سولماز مادرش ساپورت می پوشد. خدایا او را به خانواده اش برسان و محله ای را از نگرانی دربیاور.  

فهرست

1. بگز مگز 2. جوالدوز 3. تقویتی 4. میراث شاه علیل 5. بیگ لایک 6. سولفوریک 7. یازده دو صفر 8. هنری بهتر از این 9. عریضه 10. خروسک بگیری سهراب 11. تکرار نشود لطفاً 12. ترابی 13. می پژمریم و ثانیه ای گل نبوده ایم 14. غمش از هر چه شادی دلگشاتر 15. پروگرام این روزها 16. منو با خودت ببر ابوظبی 17. هدیه 18. البرز – دوم تجربی 19. تقارن پانزده رمضان – هفت و چهل و سه دیقه 20. یک دانه بی صف 21. شُل 22. به سمت قبله 23. با این نشانی دادنش 24. هعی روزگار 25. کفو 26. ملامتیه 27. بسته ی پیشنهادی 28. زبان شناسی تخصصی 29. آی لاو تو رو 30. خودم حالم به هم خورد از این اراجیف خاله زنکی 31. چراغونی پارسال ، امسال ، هر سال 32. ثلث سوم 33. مادر 34. دشمن شکن 35. موظفی 36. تبت یدا 37. پاییز 38. شب قدر 39. مدارا 40. بهره وری 41. دیغالت 42ادعا 43. کمپ داوود 44. هر چه یاران لقب دهند آنیم 45. خلعتی 46. لا شریک له 47. ابهام 48. اعلانیه 49. ادعیه ی تحویل سال 50. یک عرض عاجزانه.

نویسنده: محسن رضوانی انتشارات: سوره مهر