کتاب گرسنه - کنوت هامسون

کتاب گرسنه نوشته کنوت هامسون و ترجمه احمد گلشیری در انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

رمان "گرسنه" که بیشتر به مانند یک شبه زندگی نامه می ماند، روایت جوانی گرسنه را برای ما بازگو می کند که در کوچه ها و خیابان ها در حال پرسه زدن است. هر زمان که احساس گرسنگی بر او چیره می شود به دنبال چیزی، هر چند اندک برای سیر کردن خودش می گردد. هروقت که اندکی سیر باشد، به نوشتن مقالات برای روزنامه های مختلف می پردازد. او کار می کند تا بتواند زنده بماند؛ غریزه بقاء باعث زنده ماندن این جوان می شود...

در کتاب "گرسنه" نویسنده آرمان خاصی را در سر نداشته و تنها هدف او نمایاندن گرسنگی و تنگ دستی، آن هم به طور واضح و شفاف است. نکاتی که در کتاب به آن اشاره شده بسیار فراتر از یک گرسنگی ساده است. گرسنگی این جوان باعث سوء تغذیه در وی و ریختن مو هایش می شود. در این کتاب می توان چهره ای دیگر از گرسنگی را دید که برای بسیاری از انسان ها غریب است. "کنوت هامسون" به زیبایی هر چه تمام تر توانسته مفهوم گرسنگی را بازگو کند.

برشی از متن کتاب

"دو هفته بعد، یه شب بیرون خونه سرگردون بودم. باز توی یکی از گورستان ها نشسته بودم، روی مقاله ای کار می کردم که برای روزنامه می نوشتم. هوا دیگه داشت تاریک می شد و چیزی نمی گذشت که درها رو قفل می کردن. گرسنه م بود، دلم ضعف می رفت؛ ده کرون عمر زیادی نکرده بود. حالا دو سه روزی می شد که چیزی نخورده بودم و احساس ضعف می کردم، حرکت دادن مداد کار دشواری بود. دار و ندارم یه تیغۀ چاقو بود و یه دسته کلید. اما دریغ از یه سکۀ ناقابل پول. وقتی در گورستانو قفل کردن من یه راست باید می رفتم خونه، اما یه جور ترس غریزی از اتاق سوت و کور خودم پیدا کرده بودم - راستش، اتاق من سابقاً دکون حلبی سازی بود و حالا که حلبی ساز گذاشته بود رفته بود به من اجازه داده بودن توش زندگی کنم - بنابرین، پایین دستِ خیابونو در پیش گرفتم، سلانه سلانه قدم می زدم، بدون این که هدفی داشته باشم. از جلو دزندون گذشتم و همچنان رفتم تا به بندگاه رسیدم. نزدیک پل راه آهن نیمکتی پیدا کردم و روش نشستم. چند دقیقه ای هیچ غمی حس نکردم، همون طور که تو اون تاریک و روشن غروب به بنددگاهِ آروم و روح افزا نگاه می کردم ناراحتی هامو از یاد برده بودم. این عادتو پیدا کرده بودم که مقاله ای رو که تازه نوشته بودم ون به عقل ناقصم می رسید که بهترین اثری یه که خلق کرده م، از سر تا ته مرور می کردم و غرق لذت می شدم."

نویسنده

"کنوت هامسون" نویسندۀ نروژی متولد 1859 می باشد. وی در سال 1920 توانست نوبل ادبیات را از آن خود کند. "کنوت هامسون" را می توان از نسل اولین نویسندگانی دانست که تک گویی های درونی را به حوزۀ ادبیات آورد؛ بعد ها نویسندگانی همچون جیمز جویس، ویریجینیا وولف، مارسل پروست و ... از این شیوه برای داستان سرایی استفاده کردند. "کنوت هامسون" در تاریخ 19 فوریه 1952 و در سن 92 سالگی چشم از جهان فرو بست. دیگر آثار نویسنده عبارت اند از: 1- رازها. 2- پان. 3- بازی حیات. 4- ویکتوریا. 5- در سرزمین عجائب. 6- رزا. 7- بنونی. 8- میوه های زمین. 9- در آستانه مرز و بوم ما. 10- شفق سرخ. 11- رشد خاک.

نویسنده: کنوت هامسون مترجم: احمد گلشیری انتشارات: نگاه