کتاب کاپوزی - رضا کاظمی

کتاب کاپوزی اثر رضا کاظمی توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

کتاب "کاپوزی"، رمانی با داستانی متفاوت و متمایز است؛ به این صورت که نویسنده، ابتدای شرح داستان خویش را، با طرح نامه نگاری های پی درپی و پیوسته با شخصی دیگر، برای مخاطب روایت می کند. این نامه ها توسط "علی ارجمند زوار"، نویسنده ای ماهر و معروف، و هم چنین "رحمت الله جستانی"، مدیر یک مرکز انتشاراتی، که دو شخصیت اصلی داستان هستند، به نگارش در آمده اند. آن ها در طی این نامه ها، راجع به رمانی با عنوان "کاپوزینو" با یک دیگر مکالمه می کنند. اصل ماجرا از این قرار است که آقای ارجمند، رمان مذکور را تدوین نموده و با بستن قراردادی مبنی بر واگذاری حق چاپ و امتیاز به آقای جستانی، کتاب کاپوزی را در اختیار وی قرار می دهد. اما کتاب به دلیل وجود ایراداتی مجوز نگرفته و کسب اجازه ی انتشار مشروط به انجام اصلاحیه های مشخص شده، می باشد. اما، نویسنده، به دلیل گرفتاری های شخصی، موفق به انجام اصلاحیه ها نشده و به طور ناگهانی، برای مدتی از دسترس دوستان و همین طور جستانی خارج می شود. از همین روی ناشر، در نتیجه ی  عدم پاسخ گویی های ارجمند، خود شخصا اصلاحیه ها را انجام داده و پس از دریافت مجوز، آن را منتشر کرده و در اختیار کتاب فروشی ها قرار می دهد. تا این که، سه هفته ی بعد، ارجمند در طی نامه ای، انصراف خود از چاپ کتاب کاپوزینو را به جستانی اطلاع می دهد؛ در ادامه، خواننده چگونگی واکنش ارجمندی به چاپ کتابش و نحوه برخورد او با جستانی و ماجراهایی پر کشش را می خواند.

برشی از متن کتاب

جناب جستانی با عرض سلام و احترام امیدوارم خوب و خرم باشید. باید احتراما عرض کنم بنده از پی پیری امور مربوط به کتاب «کاپوزی»منصرف شده ام و فعلا تمایلی به انتشارش ندارم. امیداوارم این قضیه را دال بر گستاخی یا بی نسئولیتی بنده ندانید یا احیانا مرا انسانی دمدمی مزاج به شمار نیاورید. به دلیل گرفتاری های شخصی و پیشامدهایی که از بیان و باز کردن شان معذورم، ترجیح می دهم در این مقطع زمانی کتابم منتظر نشود. با توجه به این که اصلاحیه ها را اعمال نکرده ام، گمان می کنم مجوز کتابم صادر نشده باشد و از این بابت که شما برای چاپ و کاغذ و چیزهایی از این قبیل هزینه ای را متحمل نشده اید دست کم وجدانم آسوده است. با این حال لازم مر دانم مراتب عذرخواهی و شرمندگی ام را بابت این تصمیم خلق الساعه اعلام کنم. به لحاظ روحی ام در وضعیتی نبودم که مراتب را تلفنی خدمت تان عرض کنم. فعال ترجیح می دهم با خودم خلوت کنم شاید در آینده ای نزدیک گشایش شود و پس از وقفه ی بسیار طولانی برای زیارت شما به دفترتان بیایم. با تقدیم احترام و پوزش چند پاره علی ارجمند زوار *** آقای زوار درود بر شما از خواندن خبر ناخوش احوالی شما بسیار ناخرسند شدم. واقعیت این است که در دو سه ماه گذشته دست کم بنده و منشی دفتر بیش از بیست سی بار با تنها شماره ی ثابتی که از همان ده پانزده سال قبلب از شما داشتیم تماس گرفتیم تا هم جویای حال تان شویم (شنیده بودیم که گویا مختصر کسالتی دارید) و هم قضیه ی اصلاحیه ها را پی گیری کنیم. حتی خود من دو نوبت به ای میلی که دو سال قبل آدرسش را به بنده داده بودید پیام دادم که آن هم پاسخی در بر نداشت. پی گیری با واسطه ی دوستان دیگر هم بی ثمر بود و آن ها هم مثل ما از حال تان بی خبر بودند. فقط دکتر سالاری اشاره کرد که گویا شما حدود سه ماه پیش به کسی گفته اید قصد سفری به خارج از ایران دارید و او هم پس از آن نتوانسته به هیچ طریقی به شما دسترسی داشته باشد. در هر حال ما هم مانند بسیاری از دوستان، بسیار مشتاق دیدارتان هستیم. باعث شرمندگی عمیق بنده است که به عرض تان برسان به دلیل ناچیزبودن اصلاحیه ها و ضیق وقت خودم به ناچار دست به کار شدم و دو کلمه ی مورد بحث را تغییر دادم و کتاب تان هم پس از یک هفته مجوز انتشار گرفت و الان نزدیک به ئدو سه هفته است که روانه ی کتاب فروشی ها شده است. کاش نامه ی شما اندکی زودتر به دست مان رسیده بود و حالا در این محظور قرار نمی گرفتیم. گمان می کردم در جریان هستید که کتاب تان چاپ شده، حتی اگر ندانید چه بازتاب فوق العاده ای داشته و در این مدت کوتاه بسیاری از نسخه هایش به فروش رفته و عن قریب است که چاپ اول ان تمام شود. حتی روزنامه ی مهرفروزان و هفته نامه ی داستان سرا درباره اش نقدهای سراسر مثبتی نوشتند و آن را بازگشت آبرومندانه ی نوینده ای دانستند که چندین سال سکوت اختیار کرده بود...

نویسنده: رضا کاظمی انتشارات: مرکز