کتاب کادوی عجیب و غریب تولد لونا - نردبان

کتاب کادوی عجیب و غریب تولد لونا از مجموعه ی حفظ محیط زیست اثر پیام ابراهیمی از انتشارات فنی ایران به چاپ رسیده است.

این اثر از جمله آثاریست که در رابطه با حفظ محیط زیست تالیف شده و کودکان طی داستانی کوتاه و آموزنده متوجه می شوند که هر موجود زنده ای باید در کنار هم نوعان خود زندگی کند. " لونا " بچه خرسی است که زندگی مرفه ای دارد و هر چیزی را که بخواهد به دست می آورد. او هر سال برای تولدش به پدر و مادرش می گوید که چه چیزهایی دلش می خواهد، داشته باشد و والدینش آن ها را برایش فراهم می کنند. او در غار سه دربی زندگی می کند که درب هایش به سمت جنگل، آبشار و دریاچه باز می شود. همه ی وسائل درون غارش عجیب و غریب هستند، مثلاً کندویی وایرلس که از فاصله دو کیلومتری عسل جمع می کند، قلاب ماهی گیری شش کاره، یک فلس کن برقی و یک مشعل برقی دارد، همچنین تیزبین ترین عقاب نگهبان غارش است. لونا دوست دارد برای تولدش یک بچه ی انسان داشته باشد و هر چه پدرش از سختی های مراقبت از بچه ی انسان برایش می گویند فایده ای ندارد و همچنان اصرار دارد تا یک بچه انسان داشته باشد، و در نهایت آن ها یک بچه ی هفت هشت ماهه را در جعبه ای زیبا و کادو پیچ شده به عنوان کادو به او می دهند. لونا نام " بوو " را بر روی بچه می گذارد، اما به تدریج متوجه می شود نگهداری از یک بچه ی چند ماهه دردسرهای زیادی دارد و ... . تصویرگر کتاب " غزاله بیگدلو " است و این اثر برای گروه سنی ب و ج مناسب می باشد.

 

برشی از متن کتاب

لونا بچه خرس کوچکی بود که توی زندگی اش هیچ چیز کم نداشت. او توی یک غار سه در زندگی می کرد که یک در آن به جنگل باز می شد. یک درش به آبشار و یک درش به دریاچه. لونا توی اتاقش یک قلاب ماهی گیری شش کاره، یک فلس کن برقی، یک مشعل اتوماتیک و یک کندوی وایرلس داشت که عسل زنبورها را از دو کیلومتری در خود ذخیره می کرد. تیزبین ترین عقاب جنگل نگهبان غارشان بود. می توانست هر چیزی که دوست داشت از پدر و مادرش بخواهد؛ یک تاب بزرگ بالای قله ی کوه. بیست و یک همبازی که با آن ها فوتبال بازی کند یا حتی یک داور که وقتی دادرد با خودش شطرنج بازی می کند، جلوی تقلب کردنش را بگیرد. اما آن سال لونا چیزی می خواست که با همه ی کادوهای قبلی فرق داشت. یک بچه ی آدم دیده بود و دلش می خواست یکی از آن ها را داشته باشد. پدرش می گفت: «نگهداری بچه ی آدم خیلی سخته. ورجه وورجه می کنه. غذا می خواد. تفریح می خواد. محبت می خواد.» اما لونا گوشش بدهکار نبود. پایش را کرده بود توی یک کفش و یک بچه ی آدم می خواست. روز تولد لونا، وقتی مشغول بازی کردن با دوستانش بود. یک هو چشمش به جعبه ی بزرگ قرمز رنگی افتاد که روبان دورش بسته بودند. لوانا با سرعت دوید سمت جعبه و دوبان را باز کرد. توی جعبه یک بچه ی آدم با چشم های گرد به او زل زده بود. مادرش گفت: «مدلش خیلی جدیده هفت هشت ماهشه.» لونا با خوشحالی پرید هوا و بچه را به آرامیم از توی جعبه درآورد. نگاهی به او کرد و گفت: « اسمش را می ذارم بوو.» لونا نگاهی به صورت بوو انداخت و گفت: «چقدر کثیف شدی باید برق بندازمت.» و یک لیس ابدار به صورت بوو زد. لیسی آبدارتر از تمام ماچ های گنده ی پدر ومادر و خاله و دایی و عمه و عموی بوو آن قدر آبدار که انگار یک سطل آب روی سر بوو خالی کرده باشند. بوو که داشت حالش بد می شد. گریه کرد. لونا گفت: «گریه نداره. باید تمیز شی.» و باز بوو را لیس زد تا خوب تمیز شود. ملان که بجه خفاش همسایه و دوست صمیمی لونا بود. گفت: «خیلی نازه. بیاین بچلونیمش.» و بعد همه ی بچه ها ریختند سر بوو. قی قی سه دور. دور او پیچید. تندر با پنجه های تیزش شکمش را قلقلک داد. فیلا با خرطومش او را ماچ آبدار کرد. آن ها آن قدر با بوو بازی کردند که لباس هایش پاره شد و جای پنجه هایشان روی بدنش ماند. بوو زد زیر گریه. ملان گفت: «شاید گرسنه اش باشه.» بعد یک دانه ی بلوط نزدیک دهان بوو برد. بوو دهانش را محکم بست ملان یک برگ از روی زمین برداشت و به سمت دهان بوو برد، اما او باز هم دهانش را محکم بست. ملان کمی به بوو خیره شد. بعد با بال هایش یکی کوبید به روی سر بوو. همین که بوو دهانش را باز کرد تا جیغ بکشد. ملان برگ را چپاند توی دهان بوو و گفت: «هه! چه بامزه است. باید بزنی توی سرش تا غذا بخوره.»    

• حفظ محیط زیست
• نویسنده: پیام ابراهیمی
• تصویرگر: غزاله بیگدلو
• انتشارات: فنی ایران