کتاب پسر اسوئا - لنا آندرشون

کتاب پسر اسوئا نوشته ی لنا آندرشون با ترجمه ی سعید مقدم توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

کتاب "پسر اسوئا" اثر "لنا آندرشون"، نویسنده و روزنامه نگار سوئدی، می باشد که داستانی خواندنی مربوط به قرن بیستم را روایت می کند. شخصیت اصلی قصه، "رگنار یوهانسن"، مردی مسن و خجالتی و معلمی بازنشسته است که همراه با فرزندش، "السا"، دختری بیست و نه ساله و باهوش، در منطقه ی "ولینگبی"، واقع در شمال غربی "استکهلم"، روزگار آرام و بی دغدغه ای را سپری می کند. السا، دانشجوی دکترای زبان شناسی می باشد و به کسب علم و دانش علاقه ی فراوانی دارد. اصل ماجرای این داستان از اواخر سال 1999، و به دنبال اطلاعیه ای از جانب دانشجوی قوم شناس "دانشگاه اوپسالا" آغاز می گردد. وی در این اطلاعیه، اعلام می کند که خواهان مصاحبه با افراد مسنی است که بتوانند در تحقیقات او در زمینه ی تاریخ تحولات فکری و ذهنیت مردم در دوران گذار به جامعه ی مدرن سوئد یاری برسانند؛ طرحی در خصوص دولت رفاه سوئد و قرن بیستم که آن را خانه ی مردم می نامیدند. با وجود این که رگنار، می تواند کمک شایانی در این مورد به قوم شناس مذکور ارائه دهد اما هیچ تمایلی برای شرکت در تحقیق او نشان نداده و از آن اجتناب می نماید؛ از همین روی، السا، شخصا و بدون اطلاع پدرش، نامه ای را به قوم شناس نوشته و جهت همکاری رگنار با او، در کافه و شیرینی فروشی "پلاس" واقع در منطقه ی ولینگبی، قرار ملاقات می گذارد. این ملاقات آغازگر ماجراهایی پر فراز و نشیب و مرور خاطرات دوران گذشته ی رگنار و والدینش شده و داستانی زیبا و خواندنی را در اختیار مخاطب قرار می دهد.

فهرست

• السا
• رگنار
• مادر اسوئا

برشی از متن کتاب

در اواخر سال 1999، قوم شناسی از دانشگاه اوپسالا در اطلاعیه ای اعلام کرد خواهان مصاحبه با افرادی است که بتوانند پایه ی تحقیقات او را در زمینه ی تاریخ تحولات فکری و ذهنیت مردم در دوران گذار به جامعه ی مدرن سوئد تشکیل دهند، و در اطلاعیه آمده بود که این امر فوریت دارد، زیرا تعداد چنین افرادی به دلیل کهولت به تدریج کاهش می یابد. در آن زمان، السا یوهانسن بیست و نه ساله بود. او نامه ای به قوم شناس نوشت و از پدرش، معلم کاردستی بازنشسته، گفت که بنا به گفته ی دخترش در منطقه ی ولینگبی، واقع در شمال غربی استکهلم، زندگی بیش از حد آرام و در حال محو شدنی  را می گذراند که در آن از هیچ یک از توانایی های چشمگیرش دیگر استفاده نمی شود. السا در نامه اش نوشته بود که تصور می کند پدرش برای طرح تحقیقاتی او بسیار مناسب اسیت، اما خودش هرگز فکر اعلام آمادگی برای مصاحبه را نخواهد کرد. و نامه را چنین ادامه داده بود: «این شکل از خجالتی بودن به احتمال زیاد شمار ا از بخشی از کسانی که می خواهید به آن ها دسترسی داشته باشید محروم می کند. اگر فقط به کسانی رجوع کنید که خود را برای مصاحبه مناسب می دانند، گزینش تان یک سویه خواهد شد که بی تردید در نتیجه ی تحقیق تان نیز انعکاس خواهد یافت.» السا دانشجوی دکترای زبان شناسی بود و در نتیجه با اصول روش تحقیق علمی آشنایی داشت. سه هفته بعد السا نامه ای از قوم شناس دریافت کرد که نوشته بود با کمال میل خواهان دیدار با رگنا یوهانسن است تا ببیند برای مصاحبه مناسب است یا نه. السا پس از دریافت نامه موضوع را با پدرش در میان گذاشت. همان طور که پیش بینی کرده بود، پدرش به طرح تحقیقی با تردید می نگریست و نظری منفی درباره ی آن داشت، و السا به این نیز فکر کرده بود که چگونه او را به مصاحبه علاقه مند کند. برای پدرش توضیح داد که تحقیق به سوئد مربوط می شود که سابقا کشوری نمونه در جهان شمرده می شده است، گذشته ی پر افتخاری که خود او بخش کوچک اما مهمی از آن است. پدرش گفت: «اگر بتوانم در این خصوص کاری انجام دهم، خب ممکن است کار مفیدی باشد، هر چند نمی فهمم من چه می توانم بگویم که محققی آن را از قبل نداند.» السا نامه ی دیگری به محقق قوم شناس نوشت و پیشنهاد کرد در کافه و شیرینی فروشی پلاس در منطقه ی ولینگبی با هم دیدار کنند. این کافه از زمان ساختن منطقه ی ولینگبی در حومه ی استکهلم در سال 1954 در آن جا بود. در زمان ساختن ولینگبی مردم از همه جا برای دیدن آن می آمدند تا الگوی شهرک های مدرن آینده در حاشیه ی شهرهای بزرگ را بررسی و مطالعه کنند؛ شهرک آرمانی آینده که ساختنش در زمان حال تحقق یافته بود، شهرکی که در ساخت آن هم به همه ی جزئیات عملی و ظرافت و زیبایی فکر کرده بودند و هم تاثیر کل آن را در احترام به انسان دموکراتیک در نظر گرفته بودند ...

نویسنده: لنا آندرشون مترجم: سعید مقدم انتشارات: مرکز