کتاب ورق پاره های زندان - بزرگ علوی

معرفی کتاب ورق پاره های زندان

کتاب ورق پاره های زندان نوشته بزرگ علوی توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

کتاب "ورق پاره های زندان" مجموعه داستانی است شامل 5 داستان کوتاه که "بزرگ علوی" آن را به رشته تحریر در آورده است. علوی این داستان ها را در زمان حضورش در زندان و بین سال های 1317 تا 1320 نگاشته است. او این نوشته ها را برروی کاغذ میوه هایی که از بیرون زندان برایش می فرستادند و یا برروی پاکت سیگارهایی که داشت می نوشت و به بیرون از زندان می فرستاد. به گفته علوی این کار بی خطر نبوده؛ زیرا اگر این یادداشت ها به دست زندان بانان می افتاد برای او هزینه ای بس گزاف داشت. داستان های این کتاب روایتگر مبارزات جوانان ایران برای مقابله با ظلم، ستم و خفقان در دهه 20 و 30 است. دورانی که خود علوی آن را از نزدیک مشاهده کرده و برروی کاغذ آورده تا شاید در آینده به دست نسل جوان برسد تا بدانند آن ها با چه دشواری ها و سختی هایی دست و پنجه نرم کرده اند.

نویسنده

"سید مجتبی آقا بزرگ علوی" متولد بهمن 1282 در تهران است. او نویسنده ای واقع گرا، سیاست مدار، روزنامه نگار و استاد زبان فارسی بود. بزرگ علوی به همراه برادرش مرتضی در سال 1920 میلادی برای تحصیل عازم آلمان و در دبیرستان های این کشور مشغول به تحصیل شد. او در زمان اقامت در این کشور چندین اثر ادبی را از زبان آلمانی به فارسی بازگرداند. علوی در سال 1927 میلادی موفق شد که از دانشگاه مونیخ فارغ التحصیل شد. او یک سال پس از دریافت مدرک به ایران بازگشت. علوی یکی از داستان نویسان و روشنفکران معاصر ایران بود که به همراه صادق هدایت و صادق چوبک توانست مفهوم بنیادین داستان نویسی را تغییر دهد. برخی دیگر از آثار نویسنده عبارت اند از: 1- چمدان. 2- چشمهایش. 3- سالاری ها. 4- میرزا. 5- موریانه. 6- گیله مرد. 7- روایت.

برشی از متن کتاب

"هر کس در زندگانیش فقط یک مرتبه می تواند ستارۀ دنباله دار را ببیند. بعضی ها مثل من آن یک دفعه هم نمی توانند آن را ببینند. در سال 1912 که ستارۀ دنباله دار در آسمان پیدا شد، من پنج شش ساله بودم. مادرم و خواهرانم برای دیدن این ستارۀ عجیب روی بام رفته بودند و به من هم نشان می دادند و می گفتند: «دیدیش؟ دمش را می بینی؟» من درست عقلم نمی رسید که ستاره چیست و نمی دانستم که ستارۀ دنباله دار یعنی چه، ندیدمش، ولی گفتم: «آره، دیدم.» در سال 1992 هم که این ستاره باز در آسمان طلوع کند من دیگر نخواهم بود و اگر هم باشم چشمانم یاری نخواهند کرد این ستارۀ عجیب را ببینم، پاهایم به من اجازه نمی دهند که روی بام بروم و آن را تماشا کنم. یک مرتبه، فقط یک مرتبه این اتفاق در زندگی اشخاص می افتد. خوشبختی هم مثل ستارۀ دنباله دار فقط یک مرتبه در زندگی مردم پیدا می شود. بعضی از این یک دفعه هم برخوردار نشده اند."

فهرست

1. مقدمه
2. پادنگ
3. ستاره ی دنباله دار
4. انتظار
5. عفو عمومی
6. رقص مرگ

نویسنده: بزرگ علوی انتشارات: نگاه