کتاب هرچه هستم از تو دورم

کتاب هر چه هستم از تو دورم به قلم عبدالجبار کاکایی در انتشارات فصل پنجم به چاپ رسیده است.

در قسمتی از سروده های این شاعر می خوانیم:

مرگ مهربون کجایی؟ شاخه های من شکسته!

گره بسته ی جون واکن از این تن خسته

کاشکی اون شبای زخمی دوباره بیاد سراغم

تا نفس دارم تو سینه، تا که روشنه چراغم

آقا صبحی که تو بودی زندگیم رنگ سحر شد

روزای آفتابی من اون روزا آفتابی تر شد

بچه ی اون ور دنیام اونجا که کوهاش بلنده

آسمون بی ستاره ش نه می گریه نه می خنده

زمینش زبر و زمخته دیواراش سنگی و کوتاه

دره هاش باغ بلوطن، بلوطاش شاه بلوطا

پدرم عمرش بخشید به کلاغایی که موندن

دلش بیرون کشیدن از تو سینه ش و چلوندن

پدرم عاشقتون بود عاشقی درد کمی نیست

گرچه عاشقات زیادن، یکی شون بره غمی نیست

خونمون دوکوچه پایین اونی که درش سفیده

یه درخت تاک کهنه لب ایوونش رسیده

آقا صبحی که تو بودی سرکوچه موج مردم

مث کفترای حیرون، مث خوشه های گندم

می رسید تا هفت تاکوچه نیمه های شب صدامون

صدای تفنگ ژث توشب محله هامون

شبای لاستیک و آتیش روزای گلوله بارون

جوونای با اراده توی کوچه و خیابون

پر دود و پر آتیش سینماها بود و بانکا

گلای باغچه ها موندن لای زنجیرای تانکا

هر چه افسرای شاهی کار محکم می گرفتن

دم مسجد محله بچه ها دم می گرفتن

لب پنجره یه گل بود که صدات می زد همیشه

یه گلوله اومد از دور مخش پاشید رو شیشه

پدرم می دید که دردش هیچ جوری دوا نمی شه

تا تواز سفر نیایی، در بسته وا نمی شه

می زدیم به قلب کوچه بابامون جلوتر از ما

دم مسجد محله توی برف و سوز و سرما

حالا چن ساله که رفتی نمی دونم که کجایی

برا ما خاطره مونده چه روزایی چه شبایی

پدرم شکست و افتاد پای تاک لب دیوار

مث شاخه ای شکسته که کشیده بار بسیار

اونایی که گلدوناشون پر خاک پدرم بود

بوی تلخ خنده هاشون هوای شهرم آلود

ای که صد تا تاک تشنه از خدا می خواد فدات شه

کاشکی کوچه های شهرم پر آهنگ صدات شه

تو بهشتی برای ما که نه خوابی و نه رویا

مث تونبوده هرگز، مث تو ندیده دنیا

من می گم که مثل لاله گلی موندگار نمی شه

مادرم با گریه می گه با یه گل بهار نمی شه