کتاب نبرد قدرت در ایران - محمد سمیعی

کتاب نبرد قدرت در ایران اثر محمد سمیعی توسط نشر نی به چاپ رسیده است.

جهان در حالی که پا به سده بیستم گذاشت که سخت درگیر دین زدایی از همه عرصه ها بود. نگاه پوزیتیویستی (اثبات گرایانه) که در اروپا بر علوم طبیعی و انسانی چیره شده و ذهن بشر را به کلی تسخیر کرده بود، تلاش می کرد که هرچیز ماورایی را انکار، و با اصالت دادن به حواس پنج گانه، فکر و ذکر بشر را محدود به چارچوب طبیعت مادی کند. در این راه توفیقات مهمی هم به دست آمده بود. با پیشرفت علوم طبیعی، بیماری لاعلاج یکی پس از دیگری درمان می شدو در پی توسعه صنعتی، فناوری های نوین، هر ناممکنی را ممکن ساخت. دانشمندان ، سرمست از این دستاوردها، می خواستند با این کلید طلایی همه مشکلات و مسائل اجتماعی و سیاسی را نیز حل کنند. و در این میدان به سرعت به پیش می تاختند.

در آن زمان، تمدن غرب، تفوق و برتری خود را در همه میدان ها بر دیگر تمدن ها به اثبات رسانیده بود.تمدن های باستانی و ریشه دار هند و چین، دوران طلایی خود را پشت سر گذاشته و دیگر مستعمره ای بیش نبودند. امپراطوری های ایران و عثمانی که تا دو سه قرن پیش از آن، بانگ «انا الرجل» سر می دادند، در جنگ های خانمان براندازی که با روسیه و انگلیس و فرانسه و دیگر قدرت های غربی داشتند، این حقیقت تلخ را به نیکی دریافته بودند که دیگر دوران آنان به سر آمده است.یکی از راه های فائق آمدن بر فاصله پیش آمده بین تمدن ها، اعزام کار آموز و دانشجو به غرب بود. به این ترتیب نوجوانان و جوانان زیادی از کشورهای مختلف به عنوان جویندگان علم و فناوری آن دیار آشنا شوند و پس از بازگشت، به کشور خود کمک کنند تا بتواند همان مسیر پیشرفت و توسعه ای بپیماند که غرب پیموده است.

انقلاب اسلامی چون توفانی سرکش در مدت کوتاهی کشور را در نور دید و همان فرزندان ایران نوگرا و مدرن که شب و روز در میان شاه دوستی و غرب گرایی ترویج شده بود، بساط سلطنت شاهنشاهی را برای همیشه برچیدند و از میان همه نیروهای سیاسی ایران، از چپگرا گرفته تا روشنفکران لیبرال، به ناگاه همان قدرت بر شانه روحانیت نشست. اما چرا و چگونه؟ چه منطقی بر اذهان ایرانیان حاکم بود و چه شد که با پشت کردن به همه مظاهر نوگرایی، «جمهوری اسلامی» را ترجیح دادند؟ این واقعیتی غیر قابل انکار است که انقلاب ایران یک حرکت مردمی از پایین به بالا بوده و توده های مردم و به ویژه نسل جوانی که الفبای فکری خود را در دهه های سی و چهل شمسی در نظام های آموزشی مدرن آموخته بودند، به سراغ یک حکومت اسلامی به رهبری روحانیت رفتند. نه کودتایی و نه قدرت مافوقی حکومت روحانیان را بر مردم ایران زمین تحمیل نکرد. ولی واقعاً چرا روحانیت در میان همه جناح های سیاسی دیگر برنده شد؟ چرا جامعه ایرانی راهی بر خلاف موج غالب جهانی پیش گرفت؟ چرا از میان همه مخالفان رژیم پهلوی که در میان آنان سیاست مداران کار کشته، متخصصان برجسته و مبارزان با صداقت و وطن پرست از چپ و راست بود، مردم ایران، به اختیار خود، با اجماعی کم نظیر، روحانیان و نظام پیشنهادی آنان را برگزیدند؟ و چشم انداز این نیرد قدرت در پرده های دیگر تاریخ این سرزمین به چه سویی خواهد رفت ؟ این ها همان سوال هایی است که این کتاب برای پاسخ به َآن نوشته شده است.

فهرست

1)         شاه در خواب 2)         آرایش سیاسی در فراز و فرود صفویان 3)         نیروهای سیاسی در دوران متلاطم قاجار 4)         نبرد قدرت در انقلاب مشروطه 5)         رویای تجدد در کابوس دیکتاتوری 6)         نفسی تازه در فضای سیاسی ایران 7)         نبرد قدرت در نهضت ملی ایران 8)         صف آرایی نیروهای سیاسی برای انقلاب 9)         نبرد قدرت در انقلاب اسلامی

برشی از متن

در دنیای قدیم در بخش طبیعات فلسفه، عناصر اصلی تشکیل دهنده عالم را چهار عنصر طبیعی آب، آتش، هوا و خاک بر می شمرند. فلاسفه تعادل میان این عناصر چهارگانه را موجب آرامش و سلامت، و هر گونه بی عدالتی را موجب به هم ریختگی و طغیان می دانستند. این باور به چهار عنصر اصلی و نقش آن ها در ایجاد توازن، به عنوان یک باور کلیدی برای درک و فهم و تحلیل بسیاری از وقایع طبیعی در زمینه های مختلف مورد استفاده قرار می گرفت. مثلاً در طب سنتی این تقسیم چهار گانه نقش محوری داشت و اخلاط چهارگانه صفرا، سودا، بلغم و خون را باعث پدیدآمدن چهار نوع مزاج مختلف می دانستند. مزاج گرم، به موازات عنصر آتش، مزاج سرد،به موازات  خاک، مزاج تر به ازای آب، و مزاج خشک به ازای هوا یا باد، مزاج های چهار گانه نام گرفتند. تعادل میان این اخلاط موجب سلامت، غلبه یمی بر دیگری موجب بیماری دانسته می شد...    

(چرا و چگونه روحانیت برنده شد؟) نویسنده: محمد سمیعی انتشارات: نی