کتاب مینا سان تلمو و دخمه ی فیلم های سلولوئید - هوپا

کتاب مینا سان تلمو و دخمه ی فیلم های سلولوئید نوشته ی خابی یر ماتینس و ترجمه ی رضا اسکندری توسط نشر هوپا به چاپ رسیده است.

"تونی دپرادا" کارگردان بزرگ و مشهور سینما تصمیم می گیرد تا فیلمی اکشن تحت عنوان شکست ناپذیرها که درباره ی ابرقهرمان هاست کارگردانی کند. او در این فیلم نقشی به همسر سابقش "ایرما وپ" می دهد. ایرما که سابقه ای درخشان برای بازی در فیلم های اکشن دارد در صحنه ای از فیلم برداری سانحه ای برایش پیش می آید که نزدیک است به قیمت از دست دادن جانش تمام شود. ایرما وپ به دلیل مصدومیت شدید قادر به ادامه ی بازی در فیلم نیست، بنابراین تونی دپرادا از بازیگر خانم دیگری به نام "آگاتا" دعوت به همکاری می کند تا به جای ایرما در فیلم نقش آفرینی کند. آگاتا که مدت ها بیکار بوده با خوشحالی این پیشنهاد را پذیرفته و همراه برادرزاده اش "مینا سان تلمو" که دختر جوان و بسیار ماجراجویی است راهی بارسلون می شوند. مینا نویسنده ی داستان های پلیسی ـ جنایی است که آخرین کتابش طرفداران بسیار زیادی را در سراسر دنیا جذب کرده است. از طرفی برادر مینا که مدت ها قبل برای تحصیل به بارسلون آمده از شنیدن این خبر و دیدار عمه آگاتا و خواهرش بسیار خوشحال می شود. راب که می داند مینا عاشق ماجراهای هیجان انگیز است او را به یک سالن سینمایی بسیار قدیمی می برد. ظاهرا سینما مدت ها تعطیل بوده و مدتی قبل در اثر حادثه ی آتش سوزی، دخمه ای در زیرزمین سینما کشف می شود که پر از فیلم های قدیمی است. دوست راب که تخصصش کار بر روی فیلم های قدیمی و بی نام نشان است متوجه می شود که فیلم ها اغلب ترسناک و مربوط به ارواح هستند. مینا با شنیدن این حرف کنجکاو شده و پس از ورود به دخمه ی کشف شده درگیر ماجراهای بسیاری می شود...

مجموعه ی مینا سان تلمو شامل تعدادی کتاب است که در هر یک از آن ها ماجرای هیجان انگیز و مرموزی روایت می شود. شخصیت اصلی همه ی این رمان ها، دختر جوانی به نام مینا است، او با وجود سن کمی که دارد داستان های پلیسی بسیار جالبی می نویسد و بعد از مصاحبه ای تلویزیونی در سراسر دنیا شناخته می شود. مینا برادری بزرگ تر به نام راب دارد که او را در ماجراجویی هایش همراهی می کند.

 

برشی از متن کتاب

مینا فکر کرد چه صحنه ی غریبی است. یک صحنه ی مرموز، صحنه در باغ مستطیل شکل و چمن کاری شده ی جلوی یک خانه اتفاق می افتاد. چهار نفر ظاهرا بدون هیچ قصد و منظور خاصی، این جا و آن جای چمن و در جهات مختلف راه می رفتند. چرا آن زن سفیدپوش وسط صحنه، قبل از اینکه بچرخد، عقب عقب راه می رود؟ شاید چیزی را توی چمن ها گم کرده؟ مرد سیاه پوش، نزدیک ترین مرد به دوربین، با گام های سریع از این طرف صحنه به آن طرف می رود. مینا گفت: «چه جور عجیبی راه می رن. انگار دارن مسخره بازی درمی آرن.» انریک گفت: «احتمالا حس خیلی عجیبی داشتن، می دونستن کار و کردارشون ضبط می شه و مردم در آینده اون ها رو می بینن. و خب به همچین چیزی عادت نداشتن. این فیلم رو یه مخترع فرانسوی به اسم لوتی لوپرنس در سال 1888 گرفته. چند سال قبل از اون، محلول ها و مواد شیمیایی مربوط به عکاسی خیلی بهتر شده بودن و می شد با مدت کمتری نوردهی، از آدم ها و چیزهای متحرک دیگه تصویربرداری کرد. بعضی از عکاس های دیگه ی اون زمان تونسته بودن از مراحل مختلف دویدن اسب یا مثلا از راه رفتن یه آدم تصویربرداری کنن. شرکت کداک هم یه جور ماده ی شیمیایی جدید تولید کرده بود که روی سطح شیشه ای ریخته نمی شد. به جاش اون رو روی یه حلقه یا نوار کاغذی می ریختن. این هنوز فیلم سلولوئید شفافی نبود که بعدتر ساخته شد. اما به هر حال پایه ی انعطاف پذیرتری نسبت به شیشه بود. با همین ماده بود که لوپرنس اولین فیلم تاریخ رو ساخت. کسی چه می دونه شاید اگه چند سالی بیشتر عمر کرده بود و تجربیاتش رو برای افراد بیشتری به نمایش می گذاشت، شاید امروز اون رو به عنوان مخترع سینما می شناختیم.» میننا پرسید: «چه اتفاقی براش افتاد؟» ـ وسط یه مسافرت با قطار، به طرز مرموزی غیبش زد. دو سال بعد از ساختن این فیلم. جنازه اش هیچ وقت پیدا نشد. یکی از اون معماهاست که هیچ وقت حل نشده. بعضی ها می گن ممکن یکی از شرکت هایی که اون زمان درگیر جنگ اختراعات بودن اون رو به قتل رسوندن. ـ جنگ اختراعات؟ ـ این اسمیه که روش گذاشتن. دوربین فیلم برداری فقط اختراع یک نفر نبود. در طول سال ها و سال ها، آدم ها و شرکت های مختلفی توی کشورهای مختلف دنیا چیزهای کوچکی رو اختراع کرده بودن که همشون کنار هم، در نهایت به اختراع دوربین فیلم برداری منتهی شد. طبیعتا هر شرکتی دنبال این بود که کس دیگری نتونه از اختراعات فنی اون شرکت استفاده کنه. مگه این که ازشون اجازه گرفته باشه یا در ازای استفاده از اون اختراع بهشون پول داده باشه. راب گفت: «یعنی مالکیت معنوی.» ـ دقیقا. وقتی در مورد نوآوری ها و اختراعات فنی صحبت می کنیم. به چیزی که از حقوق معنوی افراد محافظت می کنه می گن ثبت اختراع. در طول اون سال ها شرکت ها مدام شرکت های رقیبشون رو می کشوندن دادگاه. چون فکر می کردن اون شرکت ها اختراعات ثبت شده شون رو دزدیدن.    

(دستبردی تمام عیار به تاریخ سینما) نویسنده: خابی یر مارتینس مترجم: رضا اسکندری انتشارات: هوپا