کتاب من گاهی لکنت می کنم - الکو دجئوس

کتاب من گاهی لکنت می کنم نوشته ی الکو دجئوس و ترجمه ی دکتر مونا ابراهیمی پور و دکتر طلیعه ظریفیان توسط انتشارات آموزش نوآموز به چاپ رسیده است.

این کتاب برای کودکان و نوجوانانی نوشته شده است که لکنت می کنند یا به عبارت دیگر هنگام صحبت کردن، کلمات آن طور که باید و به درستی از دهان شان خارج نمی شود.لکنت و گرفتگی زبان، نوعی وقفه در جریان صحبت است که در بسیاری از موارد تا سن پنج سالگی خود به خود از بین می رود. ولی اگر تبدیل به مسئله ای دائمی و یا حتی بدتر شود مانند همراه شدن با حرکت بدن یا صورت، باید حتما کودک را نزد گفتار درمان ببرید تا معاینه شود. در واقع لکنت عبارت است از تکرار، کشش و یا قفل شدن غیر اردی کلمه یا بخشی از کلمه که فرد قصد بیان آن را دارد و معمولا همراه با تلاش برای بیان درست واژه ها، تغییراتی در سر و گردن به شکل پلک زدن، لرزش فک، لب ها و یا کج کردن سر، دیده می شود. این پدیده ی گفتاری اغلب بر اساس متغیرهایی شامل عوامل ژنتیکی و محیطی که روی هم تاثیر متقابل دارند به وجود می آید. کودکی که وارد مدرسه می شود و این مشکل را دارد؛ به خوبی بر این تفاوت خود با دیگران واقف است و از آن خجالت می کشد و ممکن است دوستان و هم کلاسی هایش او را به خاطر این موضوع اذیت کنند.

در صفحات انتهایی این کتاب، اطلاعاتی برای والدین، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، خواهر و برادر، عموها، عمه ها، خاله ها، دایی ها و هم چنین معلمان و مربیان آورده شده است که به آنها کمک می کند درک بهتری نسبت به این موضوع داشته و واکنش مناسب تری از خود نشان بدهند. شما می توانید این صفحات را جدا کنید و به شکل نامه به این افراد بدهید، تا مشتاق به مطالعه ی تمام مطالب آمده در این کتاب بشوند و اطلاعات بیش تری را در این باره کسب کنند.

فهرست

مقدمه

1. لکنت شوخی نیست
2. گاهی لکن می کنیدو گاهی خیر
3. چه چیزی باعث لکنت شما می شود؟
4. حرف زدن با لکنت احتیاج به مهارت زیادی دارد
5. وقتی که شما در باره ی لکنت تان احساس ناراحتی می کنید
6. بعضی از مردم اصلا متوجه نیاز شما نمی شوند
7. لکنت عیب نیست
8. شما آدم مهمی هستید
9. به گفته های این کودکان گوش دهید
10. داستان لکنت شما چگونه است؟
11. چه کسی می تواند به شما کمک کند
12. برای خواهر یا برادر شما

14.برای پدر ها و مادرها

15. برای معلمان مدرسه
16. برای پدربزرگ ها و مادربزرگ ها
17. برای عموها، دای ها، خاله ها و عمه ها
18. افسانه
19. پیام آخر
20. باور های غلط درباره لکنت

برشی از متن کتاب

افسانه روزی روزگاری پسری بود به اسم دانیال که در سرزمین های بسیار دور، در خانه ای بسیار بزرگ زندگی می کرد. آدم هایی که با آنها زندگی می کرد، جادوگر بودند. آنها، او را وقتی که پسر خیلی کوچکی بود از پدر و مادرش دزدیده بودند. هیچ کسی نمی دانست که آنها جادوگرند، چون خودشان را به شکل یک زوج خوشبخت و ثروتمند در آورده بودند و برای این که تغییر قیافه طبیعی تر به نظر برسد، این پسر کوچولو را نزد خود نگه می داشتند که آنها را پدر و مادر صدا کند. آنها به دانیال بیچاره خیلی سخت می گرفتند. او باید بهترین لباس ها را می پوشید و از او  انتظار داشتند که با همه ی آدم ها مؤدبانه رفتار کند. او یک دوچرخه ی  آخرین مدل داشت، اما اجازه نداشت سوارش شود، چون ممکن بود که دوچرخه اش کثیف شود. وقتی که دیگران به خانه ی آنها می آمدند، تعجب می کردند که دانیال چه اتاق خوشگلی دارد، پر از اسباب بازی های جالب، ولی همه ی این ها فقط یک نمایش بود و دانیال اجازه نداشت که با اسباب بازی هایش بازی کند، چون ممکن بود یکی از اسباب بازی ها خراب شود. البته او اجازه نداشت که هیچ یک از بچه ها را به خانه شان بیاورد، چون...

نویسنده: الکو دجئوس مترجم: دکتر مونا ابراهیمی پور - دکتر طلیعه ظریفیان انتشارات: آموزش نوآموز