کتاب من عشق ز هجران تو آموخته ام - کوهستانی

کتاب من عشق ز هجران تو آموخته ام نوشته آیدین کوهستانی توسط انتشارات داستان سرا به چاپ رسیده است.

این کتاب مجموعه شعری بی نظیر است که شامل رباعی ها و دو بیتی های "آیدین کوهستانی" می باشد. رباعی، قالب شعری است که از چهار مصرع تشکیل شده و به جز یکی از مصرع ها بقیه هم قافیه هستند. به طور کلی این سبک شعری، ساختار زبانیِ مشکلی دارد و فهمیدن مسائل پیچیده ای که در پشت کلمات به ظاهر ساده ی آن پنهان شده اند کمی سخت به نظر می رسد. رباعی تابع احساسات است و این احساس را از محیط پیرامونش می گیرد. دوبیتی نیز از لحاظ ساختاری، تعریفی مشابه رباعی دارد اما تفاوت اصلی این دو سبک با هم، به علت تفاوت وزن آن هاست. درواقع دو بیتی از دو بیت تشکیل شده که بر وزن رباعی نیست. "آیدین کوهستانی" در مجموعه ی حاضر، به خوبی از پس سرودن هر دو نوع سبک شعری برآمده است، به گونه ای که مخاطب ریزبین با کمی دقت، متوجه ظریف کاری های این شاعر خلاق برای سرودن این دو سبک شعری می شود. عنوان کتاب "من عشق ز هجران تو آموخته ام" مصرع چهارم یکی از رباعی های این مجموعه می باشد که دنیایی عاشقانه و شگفت انگیز را پیش چشم مخاطب ترسیم می نماید. دنیایی که مخاطب دوست دارد در دریایی از معنا و مفهومِ پنهان پشت هر کلمه ای، غرق شود.

برشی از متن کتاب

رباعی ها وقت است ز باران طلب جام کنیم شیدایی خود نثار ایام کنیم اندیشه ی فردا و دل از یاد بریم یادی ز رباعیات خیام کنیم * در راه رسیدن به خدا در به دری صد آه که از خالق خود بی خبری دیدی که چه مرغان، همه سیمرغ شدند دردا که ز سی مرغ، تو آواره تری * از دوری ات ای صنم چنان سوخته ام کآتش به حیات دل برافروخته ام زنهار وصالت آتش از عشق برد من عشق ز هجران تو آموخته ام * ای سرو خدا به قامتت ناز کند سیمای رخت کشف دو صد راز کند ابلیس فتد به چاله ی فتنه خویش چون چشم به روی غمزه ات باز کند * ای عشق هزاران دل عاشق خون است غم بر دل رهروان تو قانون است نام کهن ات به سان شمشیری تیز قاتل به ره هزار و صد مجنون است * گیرم که ز باده ات شبی می نوشیم با لاله رخان جامه مستی پوشیم یا رب می و لاله رخ ز دست تو دمید ما را چه گنه؟ ز دست تو می جوشیم   دوبیتی ها الهی روح خود در من بنا کن سوا از راه خود هر ره فنا کن تو را با کعبه ای سنگی شناسند مرا با کعبه ی دل آشنا کن * گهی در کودکی شوق جوانی جوانی، شکوه از دنیای فانی به پیری بیم مرگ ناگهانی ندانستیم قدر زندگانی * بدی را شاخص اموال کردند بساط نیک خویی چال کردند خیانت را به تن بازار دادند محبت واحدش مثقال کردند * یکی با حکمتش بس داوری کرد دگر با دانشش نوآوری کرد دل دیوانه و شیدای ما نیز پریزادی بدید و شاعری کرد * تو از شهر کدام افسانه بودی که دین و باور از عالم ربودی دلت شاد و خوشی هر دم به کامت که ما را این چنین کافر نمودی * پریشان حالی ام کتمان ندارد دل بیچاره ام سامان ندارد طبیبان دو عالم نسخه دادند که جز لعل لبت درمان ندارد

(مجموعه شعر) شاعر: آیدین کوهستانی انتشارات: داستان سرا