کتاب مسئولیت و سازندگی - علی صفایی حائری

کتاب مسئولیت و سازندگی به قلم علی صفایی حائری در انتشارات لیله القدر به چاپ رسیده است.

کتاب "مسئولیت و سازندگی" در دو جلد و طی ده فصل توسط مولف ارائه گردیده که اثر حاضر هر دوی این مجلدها را یک جا در اختیار مخاطب قرار می دهد. "شیخ علی صفائی حایری" ملقب به "عین – صاد"، یکی از نویسندگان، مجتهدین و اندیشمندان شیعی است که در سن 48 سالگی، بر اثر تصادف جان خود را از دست داد و هم چنان، آثار ارزشمند شان، مورد استقبال عموم مردم قرار می گیرد. کتاب پیش رو، اولین اثر آقای صفائی می باشد و علی رغم این که در سن بیست سالگی به قلم خود ایشان تدوین شده، اما محتوای بسیار نفیس و تامل برانگیزی را در برمی گیرد. نویسنده در طی این اثر، مسئولیت را به درختی تشبیه می کند که زمینه اش شناخت ها، ریشه اش اعتقادها و بهارش بحران ها و حادثه ها و گرفتاری ها است و سپس، به تشریح و بررسی جزئیات مسئولیت و چگونگی شناخت و پذیرش وظیفه پرداخته و اطلاعات جامع و مفیدی را در این زمینه بیان می نماید. وی در هر یک از فصل ها، ابتدا راجع به واژه ها و اصطلاحات مورد استفاده در طول بخش مربوطه، توضیحات مفصل و روشنی برای خواننده تشریح نموده و از این طریق، او را در درک هر چه سریع تر و راحت تر مطالب ذکر شده، یاری می رساند. به طور کلی، مولف با تکیه بر آموزه های اسلامی، از تربیت آدمی و چگونگی رشد او سخن گفته و اثری نفیس را خلق نموده است.

فهرست

• جلد اول

حرف هایی برای گفتن فصل اول: مسئولیت فصل دوم: تربیت فصل سوم: مربی کیست؟ فصل چهارم: روش تربیتی اسلام فصل پنجم: روش شناخت فصل ششم: جهان بینی اسلامی فصل هفتم: آرمان ها فصل هشتم: شکل ها و شاغول ها

• جلد دوم

فصل نهم: روحیه ها فصل دهم: هنگام تربیت

برشی از متن کتاب

آرمان ها انسان ها، آرمان هایی دارند. و این آرمان ها در انسان ها، هماهنگ با شناخت شان از خویش، از نیازها و از ضرورت ها، شکل می گیرند و رشد می کنند و بزرگ تر می شوند. هنگامی که از خود، دهانی را شناخته ایم، آرمان ما پستانک ما ست. هنگامی که از خود، دستی را سراغ گرفته ایم، آرمان ما عروسک ما ست. و هنگامی که بزرگ تر شده ایم و نیازهای بیش تری را دیده ایم، آرمان ما، عشق ها و انس ها و شهرت ها و لذت ها و قدرت های و ... ما ست. بر اساس همین اصل، می توانیم تفاوت آرمان های انسانی را توضیح بدهیم ... و حتی می توانیم وحدت آرمان ها را به وجود بیاوریم؛ چون هنگامی که شناخت ها گسترده شد، آرمان ها گسترده تر می گردد. مکتب هایی که ما را با خویشتن، با نیازها و ضرورت هامان، با پاهای بزرگ و راه های بزرگ ترمان آشنا می کنند، می توانند به ما آرمان های بزرگ تر از پستانک ها و عروسک ها هدیه کنند. و همین است که انسان، این آیه ی قدرت در ضعف ها و جلوه ی وسعت در محدوده ها، که در خود پاهایی دیده و در خود نیروهایی سراغ دارد، به دنبال رهبری است که این پاهایش را بیرون بیاورد و او را دوباره از خویش متولد کند. بعد از آن که دیگران، از دیگرانش بیرون کشیدند، او می خواهد کسی او را از خودش بیرون کشد. و کسی او را از خودش متولد کند و آرمان های بزرگ تری را که هماهنگ با این نوزاد بزرگ تر از مادر هستند، به جای پستانک های شیرین و به جای عروسک های سرگرم کننده، به او هدیه کند. و همین است که این انسان آبستن از خویش، به دنبال مکتبی است که بالاتر از آزادی و بیش تر از رفاه را به او نشان بدهد. مکتب های موجود، هنگامی که انسان، اسیر زمین دارها بود، او را به آزادی رساندند. و هنگامی که گرفتار ستم سرمایه دارها شد، به او وعده ی برابری دادند. و هنگامی که محکوم قدرت ها شد، با او دوباره از آزادی سخن گفتند. و هنگامی که به پوچی و عصیان با عرفان شرق مشغولش کردند. بی شک، آزادی و عدالت، آرمان های بلندی هستند، اما مساله این است که انسان بزرگ تر از این ها ست. این ها به این همه استعداد نیاز نداشتند، که کندو آن همه را بدون این همه استعداد دارد. انسان پاهای بزرگ تری دارد و در نتیجه هنگامی که به این همه رسید تازه به بن بست می رسد و به فاجعه و عصیان. تازه می بیند که باز هم ساخته است. انسان بالاتر از عدالت را – ایثار – و بیش تر از رفاه را – تکامل – و بهتر از تکامل را – رشد – می تواند بدست بیاورد؛ چون او می تواند به استعدادهای تکامل یافته ی خود جهت بدهد و آن ها را در راهی، نه بن بست رسیده و در صراطی نه بسته، به جریان بیندازد. انسان می تواند حتی از آزادی هم، آزاد شود. بوده اند کسانی که از اسارت ...

(از سری روش ها، روش تربیتی) نویسنده: علی صفایی حائری انتشارات: لیله القدر