کتاب ماهی چاق گنده ی من که زامبی شد 5 (ماموریت فوق سری در آکواریوم)

کتاب مأموریت فوق سرّی در آکواریوم پنجمین جلد از مجموعه ی ماهی چاق گنده ی من که زامبی شد نوشته ی مو اُهارا و ترجمه ی نیلوفر امن زاده توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

این کتاب داستان  زندگی هیجان انگیز " تام " و ماهی زامبی کوچکش را تعریف می کند. تام پسر کوچک و بانمکی است که یک برادر بزرگ تر به نام " مارک " دارد که همیشه او را اذیت می کند و تام را مثل توپ شوت می کند یا چیزمیز به سمتش پرتاب می کند. جدیدا هم که به یک دانشمند خبیث تبدیل شده است و با یک آزمایش شیمیایی که روی یک ماهی کوچک انجام داده است، ماهی را تبدیل به یک زامبی ماهی کرده که نیروی هیپنوتیزمی دارد. البته قبل از این که به یک زامبی ماهی تبدیل شود، تام جانش را از مرگ بین آن مواد شیمیایی آزمایشگاهی نجات داد و اسمش را " فرانکی " گذاشت و با هم دوست شدند. حالا فرانکی مثل " پرادیپ " که بهترین دوست تام است، یکی از بهترین دوستان تام شده است و با هم تصمیم گرفته اند تا از مارک انتقام بگیرند. اما امروز تام و فرانکی به همراه پرادیپ و سمی خواهر کوچک ترش به یک آکواریوم بزرگ شهری رفته اند تا فرانکی را با جای اصلی ای که باید باشد آشنا کنند و بتوانند آکواریوم ها را ببینند. تام و رادیپ هم بزرگ ترین هشت پای پیشگوی جهان را که تا کنون نتیجه ی مسابقات و انتخابات را حدس زده بود، از نزدیک ببینند. دقیقا همین که داشتند از جلوی آکواریوم دلقک ماهی ها رد می شدند ناگهان به یک در مشکوک بر خوردند که روی آن نوشته بود‌ فقط کارگران اجازه ورود دارند و جلوی در آن رد پاهای یک بچه گربه بود. ناگهان از در یک مرد مشکوک که اصلا شبیه کارگران نبود از آنجا خارج شده و در حالی که یک چتر مرموز دستش بود با فشار دادن دکمه ای از آن جارویی خارج شد و رد پا ها را پاک کرد. تام و پرادیپ در حالی که به همدیگر نگاه می کردند متوجه این کار مشکوک شدند و دیدند که چشم های فرانکی هم سبز شده است و به حالت زامبی بودن برگشته است. هر گاه که چشم های فرانکی این مدلی می شود یعنی یک اتفاق خطرناک پیش رو دارند و حالا این اتفاق از این اتاق و این مرد مشکوک و رد پاهای گربه شروع شده است...

 

برشی از متن کتاب

دو تا آدم گنده که لباس هشت پا و کوسه تنشان کرده بودند، با موسیقی رپی که از بلندگو های آکواریوم پخش می شد، می رقصیدند. با آقای کوسه و آقای هشت پا کیف می کنی از اردو، نمی شناسی سر از پا وقتی میای به آکواریوم شهر خوش می گذرن بهت و کف زمین می شی پهن در پایان آهنگ، ژستی گرفتند و رقصشان را تمام کردند. می خواستم همراه با سه بازدید کننده ی دیگر که کنارمان ایستاده بودند، کف بزنم که ناگهان دوست صمیمی ام پرادیپ گفت: آهنگش قشنگه ها، ولی حیف قافیه نداره. کوسه با آن لباس مسخره ی پلاستیکی و کت و کلفتش گفت: چی گفتی؟ پرادیپ اضافه کرد: خب راستش رو بخوای شهر و پهن هم قافیه نیستن. کوسه با ناراحتی خم شد سمت ما تا قیافه ی خودمان را توی دندان های گنده ی سفیدش ببینیم. آب دهانم را قورت دادم و گفتم: خب البته اون قدرام مهم نیست. ما قشنگ فهمیدیم چی می خواین بگین! نگاهی به پرادیپ انداختم که یعنی: ببند؛ وگرنه دوتا رقاص با لباسای عرقی کوسه و هشت پا، له و لورده مون می کنن. مردی که لباس هشت پا پوشیده بود، یکی از پاهایش را انداخت دور آقای کوسه. آرام گفت: ارزشش رو نداره رفیق. بزن بریم. کوسه آه کشید و با افسوس گفت: حق با توئه. داشتند می رفتند که پرادیپ یکی از پاهای هشت پا را گرفت‌. گفت: ببخشید؟ فقط می خواستم یه چیزی رو مشخص کنم. شما توی شعر گفتین آقای هشت پا هستین؛ ولی الان تعداد پاهاتون هشت تا نیست؛ در نتیجه... همین که هشت پای غول پیکر به طرفش خیز برداشت و پای پلاستیکی اش را بلند کرد، پرادیپ خودش را عقب کشید‌. هشت پا داد زد: حالا مگه فرقی هم داره! خب راستش این جوری بچه ها دچار اشتباه می شن و باعث بدآموزی... پریدم وسط حرفش: پرادیپ! هیسسسسس! آقای کوسه خودش را انداخت وسط. بسه دیگه. دیگه تحمل این وضع رو ندارم! من نرفتم دانشکده ی نمایش که تو یه اتاق پر از بچه های حال به هم زن، آواز بخونم... هشت پا اضافه کرد: اونم تو لباس هشت پا! گمانم موقعی که داشت این را می گفت یکی از پاها را تکان داد. پرادیپ تصیح کرد: منظورتون هشت پاست دیگه؟ هشت پا جیغ کشید: من استعفا می دم! و همه ی پاهایش را پرتاب کرد توی هوا. آقای کوسه هم اضافه کرد: منم همین طور! و دوان دوان دور شد...

نویسنده: مو اهارا مترجم: نیلوفر امن زاده انتشارات: پرتقال