کتاب قصه های پندآموز جوامع الحکایات و قابوسنامه

کتاب جوامع الحکایات و قابوس نامه نوشته ی زینب علیزاده لوشابی توسط انتشارات هنارس به چاپ رسیده است.

این کتاب مجموعه ای از سی و پنج داستان کوتاه و آموزنده که پندهای اخلاقی بسیاری را در متن خود گنجانده است. " جوشانده ای برای دیوانگی " عنوان یکی از همین قصه ها می باشد که در ادامه به توضیح مختصری در رابطه با آن می پردازیم. " زکریای رازی " به همراه شاگردانش از کوچه ای در حال گذر است که یکی از آنها سوالی از ایشان می پرسد و او در حین راه رفتن، به آن سوال پاسخ می دهد. در همان لحظه مرد دیوانه ای که در حال گذر از آن جا است به نزدیکی زکریا می آید و به صورتش نگاه کرده و می خندد؛ اندکی بعد هم بدون آن که سخنی بگوید، به راه خود ادامه می دهد. زکریا از این رفتار آن مرد ناراحت می شود و به فکر فرو می رود. زمانی که به منزل می رسد به خدمتکارَش دستور می دهد جوشانده ی مخصوصی را برای او آماده کند. خدمتکار در کمال تعجب می پرسد: اکنون که کس دیگری جزمن و شما در خانه نیست، این جوشانده را برای چه کسی می خواهید؟ زکریا در جواب می گوید: برای خودم! خدمتکار که حسابی از این رفتار او حیرت زده شده بود دلیل را از ارباب خود جویا می شود؛ در پاسخ، زکریا هم ماجرای آن مرد دیوانه را برای او تعریف کرده و می گوید او حتما میان من و خود شباهت هایی دیده است که در آن جمع تنها به من لبخند زد. پس جوشانده را زودتر برایم بیاور بنوشم تا دیوانه نشده ام...

داستان های حضرت سلیمان و فرشته ی مرگ، ملک شاه و مرد روستایی، مردی که در حق خودش بدی کرد، شاهزاده ای که نمی خواست گدایی کند، دزد امانت دار، انوشیروان و باغبان پیر و... عناوین برخی از داستان های این کتاب می باشد.

" جوامع الحکایات و قابوس نامه " جلد دیگری از مجموعه ی " قصه های پند آموز " می باشد که در چندین جلد از جمله کلیله و دمنه، مثنوی معنوی، بوستان و گلستان و... با هدف بیان داستان های کهن فاسی به زبان ساده و روان برای کودکان و نوجوانان تهیه و به چاپ رسیده است. این کتاب با داشتن جلد سخت، صفحات مصور با رنگ آمیزی شاد و کیفیت بالا و نثر روان، جایگاه ویژ ه ای را در میان خوانندگان خود دارد.

برشی از متن کتاب

جوشانده ای برای دیوانگی زکریای رازی داشت به همراه شاگردهایش از کوچه ای رد می شد. او مردی حکیم و دانشمند بود و شاگردهای زیادی داشت. آن روز یکی از شاگردها سوالی پرسیده بود و زکریا داشت جواب سوالش را می داد. ناگهان مردی با لباس های پاره پاره در حالی که می خندید جلوی آنها را گرفت. همه با یک نگاه فهمیدند که آن مرد دیوانه است. مرد دیوانه جلوی زکریای رازی آمد و مستقیم توی چسم هایش نگاه کرد و خندید. بعد هم بدون این که به کس دیگری نگاه کند، از آن جا رفت. زکریا به دیوانه حرفی نزد، ولی از رفتار او ناراحت شد. زکریای رازی وقتی به خانه برگشت، به خدمتکارش دستور داد جوشانده ای برایش درست کند. خدمتکار با تعجب پرسید: این جوشانده را برای چه کسی می خواهید؟ او جواب داد: برای خودم. خدمتکار گفت: ولی آقا، شما این جوشانده را به دیوانه ها می دهید بخورند. چرا حالا خودتان می خواهید از آن بخورید؟ زکریا گفت: درست است، اما امروز برایم اتفاقی افتاد که بهتر است از این جوشانده ها بخورم. خدمتکار پرسید: چه اتفاقی؟ زکریا جواب داد: امروز وقتی با شاگردهایم داشتیم از کوچه رد می شدیم، دیوانه ای نزدیک ما آمد و از بین همه، فقط به من نگاه کردید و خندید. خدمتکار با تعجب پرسید: خوب چه اشکالی دارد؟ دیوانه ها از این کارها زیاد می کنند. زکریا جواب داد: اگر او شباهتی بین من و خودش احساس نمی کرد و ذره ای دیوانگی در چهره من نمی دید، از بین آن آدم ها به من نمی خندید. انگار او هم جنس خود را شناخته بود. پس بهتر است تا دیوانه نشده ام، این جوشانده را بخورم...

مجموعه قصه های کهن نویسنده: زینب علیزاده لوشابی انتشارات: هنارس