کتاب عذاب وجدان - آلبا د سس پدس

معرفی کتاب عذاب وجدان

کتاب عذاب وجدان اثر آلبا دِ سس پِدِس با ترجمه ی بهمن فرزانه توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

کتاب "عذاب وجدان"، رمانی خواندنی، در قالب نامه می باشد که به طور مکرر، توسط شخصیت های داستان به نگارش درآمده اند. شخصیت اصلی قصه، "فرانچسکا"، زنی جسور، با اراده و قوی است که شانزده سال پیش، با "گولیلمو"، مردی صاحب نام، ثروتمند و پرنفوذ، پیمان زناشویی بسته و از او، صاحب فرزندی به نام "لیونلوی" شده؛ وی هم اکنون در شهر "رم" زندگی کرده و مدت ها پیش، تنها فرزندش را از دست داده است. "ایزابلا"، دوست دوران کودکی و صمیمی فرانچسکا، زنی مذهبی، سنتی با عقاید و نگرش هایی بسیار متفاوت از فرانچسکا می باشد که در کنار همسرش، "رینالدو"، و در شهر "ورونا"، روزگار آرام و بی دغدغه ای را پشت سر می گذارد. این دو زن، دوران کودکی و نوجوانی خود را در کنار یک دیگر سپری کرده اند اما پس از ازدواج و تشکیل خانواده، میان شان فاصله افتاده، از یک دیگر دور شده و هم اکنون هیچ خبری از هم ندارند. در طی این مدت، ایزابلا بارها برای فرانچسکا نامه نوشته و برای او ارسال کرده ولی با بی توجهی و بی مهری دوستش مواجه شده و سرانجام دست از نامه نگاری می کشد، تا این که در تاریخ نهم اکتبر سال 1961، نامه ای از جانب فرانچسکا، دریافت می کند. نامه ای پر رمز و راز که ایزابلا را نگران و وحشت زده ساخته و ماجراهایی خواندنی را پدید می آورد.

برشی از متن کتاب

بدون شک با دیدن دست خط من متعجب شده ‌ای. ولی مطمئنم که با وجود سکوت طولانی و غیرموجه من، پاکت را نه تنها با کنجکاوی، بلکه با نگرانی باز کرده ‌ای. سال‌ هاست که از تو بی‌ خبرم. از خود سؤال می‌ کنم آیا هنوز در ورونا هستی؟ در همان خانه‌ ای که من هم چنان تو را در آن در نظر مجسم می ‌کنم؟ حتی می ‌ترسم که تو نه آن‌ جا باشی و نه هیچ جای دیگر، می‌ ترسم مرده باشی و من خبری از مرگ تو به دست نیاورده باشم. این وحشت، گرچه ممکن است پوچ به نظر برسد ولی به تو حالی خواهد کرد که برای من تا چه حد اهمیت دارد بدانم که در جهان یک نفر وجود دارد که بتوانم کورکورانه به او اعتماد کنم. کسی که شاید بتواند به من کمک بکند. می ‌دانم که این اشارات مبهم پریشان حالت می‌ کند. هر نامه من، هر ملاقات ما، همیشه به نحوی تو را پریشان حال کرده است که من، هرگز دلیل خاصی را در آن درک نکرده ‌ام. از اولین روز دوستی ما، تا آخرین باری که برایت نامه‌ ای نوشتم، علاقه تو نسبت به من، همیشه آزادی را از من سلب کرده است، نگذاشته است تا به میل خود زندگی کنم. تو، از دور هم مرا تعقیب می ‌کردی، سؤال‌ پیچم می ‌کردی. با نوعی نگرانی، می ‌خواستی با نگاه خود، چیزی را از من بیرون بکشی. هرچه را که می ‌گفتم و یا فکر می‌ کردم، هر اتفاقی که برایم رخ می ‌داد، هر مشکلی که برایم پیش می ‌آمد، هر انتخاب من، در تو چنان عکس ‌العمل و واکنش شدیدی ایجاد می ‌کرد که عاقبت در مقابل تمام آن اعمال، نسبت به تو احساس مسئولیت می‌ کردم. خیال نکن دارم مبالغه می ‌کنم. به نظرم می‌ رسید که سرنوشت تو بستگی به من دارد. تقدیر تو را من در دست دارم. شاید هم صرفا به خاطر این بود که تو موجود بی ‌نهایت دلسوزی بودی و یا این ‌که سعی داشتی طعم آن چه را که در زندگی خودت کم داشتی، از طریق زندگی من، در دهان مزه ‌مزه کنی. خودم هم نمی ‌دانم، از این گذشته، امروز دیگر از خودم هم چیزی سر در نمی ‌آورم، چه رسد به دیگران. در گذشته، نامه‌ های من گرچه خطاب به تو بودند، ولی برای تو نوشته نشده بودند. سعی می ‌کردم، بیهوده، به نوجوانی خود مراجعت کنم، به نحوی به وجود خودم برگردم تا بلکه شباهتی به وجود فعلی من داشته باشد. قادر نیستم این خلا طولانی را با چند کلمه پر کنم. همه چیز را رفته ‌رفته در نامه ‌های بعدی برایت توضیح خواهم داد تا زندگی و سرگذشتم برایت روشن شود. البته شرط اول این است که به من قول بدهی تا کمکت را از من دریغ نکنی. تصور نکن که عقیده‌ ات را در مورد مسئله ‌ای جویا هستم و یا خیال دارم با تو در باره چیزی مشورت کنم. نه، من صرفا به یک کمک عملی احتیاج دارم. مرا ببخش که نمی ‌توانم به وضوح برایت بنویسم، چون مطمئن نیستم که نامه ‌هایم به دستت خواهند رسید یا نه؟ و بعد هم، آیا خود تو شخصا آن‌ها را باز می‌ کنی و می‌ خوانی؟ باید از این بابت اطمینان تام حاصل کنم، تا به تو بتوانم بگویم که ...

نویسنده: آلبا دِ سس پِدِس مترجم: بهمن فرزانه  انتشارات: ققنوس