Name: کتاب شهرت - مارک رولندز
Brand: نشر نو
SKU: 1684
Price: 210000 IRR
Availability: InStock
Rating: 5 (1 reviews)

کتاب شهرت نوشته مارک رولندز با ترجمه افشین خاکباز توسط نشر نو به چاپ رسیده است.

شهرت در دنیای امروز برای همه جذاب است و حتی کودکان نیز به مشهور شدن فکر می کنند. نویسنده در این کتاب سعی دارد مفهوم شهرت و ریشه های شهرت طلبی را از تمام زوایای ممکن مورد بررسی قرار دهد. او با بیان مثال هایی از افراد معروف دنیا همچون نلسون ماندلا و اسامه بن لادن تفاوت آوازه مثبت و منفی این دو فرد مشهور را شرح می دهد. همچنین فرقِ میان شهرت واقعی و بادآورده را بیان می کند. کسانی که همواره به دنبال معروف شدن هستند و سعی دارند از هر راهی به آن دست پیدا کنند، در دسته انسان هایی با شهرت بادآورده قرار می گیرند و از آن جایی که این نوع معروف شدن نوعی بیماری است، نویسنده سعی دارد به ریشه یابی آن نیز بپردازد. نویسنده خلاق این کتاب، دکتری فلسفه از دانشگاه آکسفورد دارد و با کتاب های فلسفی موفقش برای خود در جامعه ی علاقه مند به کتاب، شهرت زیادی دست و پا کرده است، البته یقیناً معروفیت دکتر رولندز با این میزان از محبوبیت از نوع سنتی و مثبت می باشد. رولندز قلم ساده و روانی دارد و گاهی با آمیختن طنز به نوشته هایش، مسائل فلسفی را که با زندگی روزمره انسان عجین شده اند، با زبانی ساده شرح می دهد و این روش او، فهم مسائل مهم را برای خواننده آسان تر می کند. از نظر او زندگی مردم، خواسته و ناخواسته با فلسفه گره خورده است و هر انسانی باید مطالعاتی حتی مقدماتی در این زمینه داشته باشد. به جرأت می توان گفت که فلسفه از همان بدو تولد با انسان همراه است و به همین علت گاهی کودکان سوال های فیلسوفانه ای می پرسند که همه را به تعجب وا می دارند. "شهرت" کتابی خواندنی است که پیشنهاد می کنیم آن را از دست ندهید.

برشی از متن کتاب

برنامه روشنگری کاملا با عینیت گرایی سازگار است در واقع می توان گفت که این برنامه بهترین چارچوب را برای پیگیری برنامه افلاطونی فراهم می کند با وجود این ارتباط میان این دو حتی از این نیز عمیق تر است در نهایت ایده فردگرایی بدون عینیت گرایی افلاطونی معنایی ندارد اگر مهمترین ارزش‌های ما از اعتبار علمی برخوردار نباشد ایده فردگرایی در نهایت بی معنا خواهد بود. عینیت گرایی به علت برخی ضعف‌ های انسانی از درون به انحطاط می‌ گراید و به بنیادگرایی تبدیل می‌ شود و بنیادگرایی چیزی نیست جز عینیت گرایی تهی از استدلال یا جستجوی تجربی. فردگرایی نیز شکل منحط مخصوص به خود را دارد، نسبیت گرایی. اگر عینیت گرایی دست کم در دستان انسان‌ ها موضعی بی ثبات باشد آن گاه فردگرایی نیز چنین خواهد بود ولی مهم این جاست که فردگرایی معمولا هنگامی رو به انحطاط می رود و به نسبیت گرایی تبدیل می شود که ارتباط نزدیک میان فردگرایی و عینیت گرایی را نادیده بگیریم. در قلب برنامه روشنگری شکنندگی و به عبارت دقیق‌ تر بی‌ ثباتی خاصی قرار دارد این بی ثباتی محصول رابطه میان خودمختاری و خودشکوفایی است. ایده اصلی خود شکوفایی این است که باید توانمندی ها و توانایی های بالقوه خود را بیشینه سازید و بدین ترتیب به حداکثر چیزی که می توانید تبدیل شوید. شما این کار را با انتخاب هایتان و تمایل خود به درس گرفتن از آن ها انجام می دهید. و ارزش خودمختاری نیز در همین است با این همه این گونه نیست که هر انتخابی را بتوان خودشکوفایی محسوب کرد اگر هر آن چه می کنید خودشکوفایی محسوب شود آن گاه ایده خود شکوفایی به ایده ای توحید تبدیل می شود. چارلز تیلور فیلسوف کانادایی این نکته را با بیانی اثرگذار تشریح کرده است. در اینجا برخی از انتخاب هایی را برمی شماریم که ممکن است تنها در یکی از جنبه‌ های زندگی مثلا شغل انجام دهید. ممکن است تصمیم بگیرید جراح، رقاص، کارگر داوطلب در کشورهای خارجی، وکیل، آرایشگر، آدمکش حرفه ای، بنگاهدار، روسپی، استاد دانشگاه،متخصص بیماری های واگیردار، عضو دار و دسته تبهکار، کشیش، ستاره فیلم ها، گل فروش، خواننده موسیقی پاپ، ملوان یا هر چیز دیگری بشوید. همه این ها انتخاب هایی است که می توانید انجام دهید و هر یک از این انتخاب‌ ها شکل خاصی به زندگی شما می دهد و باعث می شود به جای یک فرد به فرد دیگری تبدیل شوید. نمی خواهم در این باره موضع گیری کنم که کدام یک از این انتخاب‌ ها بهترین و کدام یک بد ترین است ولی مطمئناً برخی از این انتخاب ها از برخی دیگر بهتر هستند. اگر هر نوع خودشکوفایی به خوبی سایر انواع خودشکوفایی باشد آن گاه ایده خود شکوفایی بی‌ معناست. هر شکلی که از خود شکوفایی به‌ خوبی شکل‌های دیگر باشد آن گاه محقق نشدن خودشکوفایی غیر ممکن است و امکان ندارد بتوانید به بهترین چیزی تبدیل شوید که در توانتان است. به این ترتیب خودشکوفایی به ایده ای توحید تبدیل می شود به علاوه دلیل ارزشمند بودن خودمختاری این است که امکان شکوفایی را فراهم می‌ کند اگر خودشکوفایی تهی و بی معنا باشد خودمختاری نیز بی ارزش است. همچنین فردگرایی آمیزه ای است از ایده‌های خود مختاری و خودشکوفایی و این بدان معناست که فردگرایی آمیزه ای از ایده هایی بی ارزش و تهی است.