کتاب شمایل تاریک کاخ ها - سناپور

کتاب «شمایل تاریک کاخ ها» اثر حسین سناپور است که توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

این رمان در اصل از دو داستان بلند تشکیل شده است با نام های آتش بندان و شمایل تاریک کاخ ها. در آتش بندان، نویسنده به بررسی تاریخ زردشتیان در یزد می پردازد. راوی داستان به یزد سفر کرده و در این شهر به دنبال گذشته ی تاریخی خود می گردد، به دنبال آنچه گم کرده است. شمایل تاریک کاخ ها نیز بخشی از تاریخ ایران را از نو روایت می کند. داستان ماجرای سفر دو زوج به اصفهان است. راوی داستان به شکلی کابوس وار و سرگشته به دنبال یافتن پاسخی برای پرسش هایش است. سبک نوشتن این کتاب نیز مانند دیگر آثار سناپور به شیوه ای رفت و برگشتی است و خواننده مدام باید در زمان های مختلف سفر کند. البته در هر دو داستان به موضوعاتی جدید پرداخته شده است که تاکنون کمتر نویسنده ای به آن ها پرداخته است. همچنین از دیگر ویژگی های کتاب دیالوگ های خشک و صریح است که گویا به عمد انتخاب شده اند، در واقع دیالوگ ها عمدتا فاقد احساس هستند. هر دو داستان این کتاب جذاب و گیرا هستند به نحوی که مخاطب برای مثال انتظار می کشد تا بفهمد چه سرنوشتی در انتظار زوج داستان شمایل تاریک کاخ ها است. در مجموع این کتاب با دو داستانی که در آن ارائه شده است، می تواند تاریخ و عشق را با هم به مخاطب عرضه کند.

نویسنده

حسین سناپور در سال 1339 در کرج به دنیا آمد. او نویسنده و منتقد برجسته ی معاصر است که در کارنامه ی خود آثار پرفروشی همچون رمان نیمه ی غایب را دارد. او پیشینه ی روزنامه نگاری در همشهری، زن و حیات نو را نیز دارد. از جمله داستان های او عبارت اند از: ویران می آیی، سمت تاریک کلمات و خاکستر.

برشی از متن کتاب

حالا مدتی است برگشته ایم از اصفهان. هرکس نظر خودش را دارد راجع به آن سفر؛ به قدر آواری که گذشته ریخته روش و به اندازه ی خیزی که برداشته برای آینده. کوتاه یا بلند، هرچه می خواهند داشته باشند. بگذار برای آن ها زهر باشد. برای من عریان کردن و تماشای واقعیت بود. رابطه ها گسیخته می شوند خواهی نخواهی، دوستی ها به پایان می رسند سر هر دوراهی که برسی، اما زمانی می رسد که تو می مانی و چشم انداز پیش روت، گرچه حتا تیره، یا دور. حتا این جداگانه توی هال و اتاق خوابیدن من و معصومه چیزی از جنس کشف خود است، گرچه تلخ، یا سخت. اما همین است. مکاشفه اصلا همین است. برای من که این است. وقتی بدانی همه ی خوبی زن ات کاری باهات نکرده در این دو سال، جز این که تو را با نکبت آشتی بدهد و فلاکت را برات تحمل پذیر کند، می فهمی خوبی همیشه هم خوب نیست. همان طور که شر همیشه شر نیست. این وسط فقط معصومه است که همان است؛ خوب، به نحو حسرت باری هم چنان خوب. آغازش از بحث های شب نشینی های تکراری چهار نفره مان بود. آغاز مسئله ی اصفهان. توی خانه ی چهل متری ما. توی هال-پذیرایی سه در شش ما، که فقط نیم ست مبل و یک جفت دوست توش جا می شوند. دو جفت تقریبا هم سن و سال (من و معصومه بیست و نه و بیست و شش ساله و کورش و سپیده سی و چهار و بیست و پنج ساله)، هر دو بی بچه و تقریبا تازه ازدواج کرده (آن ها سه و ما نزدیک دو سال) و همه گی دل خوش، تن به روزگار داده، پر از حرف های خانه گی و شب چره یی. انگار نش خوار. اما همین ها یک روز آنچه را باید با آدم بکنند، می کنند، اگر آدم آدم باشد. اگر منتظر باشد.

فهرست

1. آتش بندان
2. شمایل تاریک کاخ ها

نویسنده: حسین سناپور انتشارات: چشمه