کتاب زیر ستاره پاییزی - هامسون

کتاب زیر ستاره پاییزی اثر کنوت هامسون و ترجمه قاسم صنعوی در نشر گل آذین به چاپ رسیده است.

"زیر ستاره ی پاییزی" رمانی می باشد که حکایت جذابی را برای مخاطب شرح می دهد. شخصیت اصلی داستان، "کنوت پدرسن" نام دارد که در طول محتوای قصه، به روایت زندگی خویش می پردازد. وی مردی جوان و باهوش است که شهر و دیار خود را رها کرده و با سفر به روستاهای دور افتاده و کارگری در این مناطق روزگار می گذراند. در یکی از همین روزها، با "گریندهوزن" که از دوستان و همکاران قدیمی اش در کارگاه جاده سازی شهر" اسکرئیا" بود، برخورد کرده و با یک دیگر تصمیم می گیرند که مطابق گذشته، در کنار هم، به کار بپردازند. آن ها به فعالیت های مختلفی از جمله هیزم شکنی، جمع آوری و برداشت سیب زمینی، رنگ کاری و ... مشغول می شوند و در همین حین با مردی جوان به نام "لارس فالکنبرگ" آشنا شده و او را نیز با خود همراه می کنند. اصل ماجرا از جایی آغاز می شود که این سه مرد به منزل"سروان فالنبرگ" رفته و با اقامت در آن جا و خدمت به وی، زندگی جدیدی را از سر می گیرند. سروان، همسر جوان و زیبارویی به نام "الیزابت" دارد که از همان ابتدا نظر کنوت را به خود جلب کرده و او را دل باخته ی خویش می کند. با گذشت زمان لارس نیز همانند کنوت، به الیزابت علاقه مند می گردد. اما این عشق و علاقه، اتفاقات جذاب و دردسرهای بزرگی را برای آن ها فراهم نموده و موجب ماجراهایی خواندنی می شود؛ ماجراهایی پرکشش که ذهن و قلب خواننده را با خود همراه می کند.

برشی از متن

دیروز دریا چون آیینه ای می درخشید و امروز نیز چون آیینه ای می درخشد. تابستان سن - مارتن است و هوای جزیره گرم - آه! چه لطافت و گرمایی! -ولی آفتابی نیست. سالیان درازی است که چنین آرامشی نداشته‌ام، بیست سال، شاید هم سی سال، شاید هم از زندگی پیشینم. ولی فکر می کنم که پیش از این هم باید یک بار طعم این آرامش را چشیده باشم، زیرا این که، خرسند، آواز می خوانم، هر پاره سنگی هر پر گیاهی، را به جا می آورم و آن ها نیز گویی به من توجه دارند. ما آشنایانی قدیمی هستیم. وقتی از جاده‌ای که گیاه بر آن می‌روید قدم به جنگل می‌گذارم قلبم بر اثر نوعی شادی که زمینی نیست به لرزه در می ‌آید. نقطه‌ای از ساحل شرقی دریای خزر را که زمانی در آن به سر می‌ بردم به خاطر می ‌آورم. آن جا هم چون این جا دریا آرام و سنگین بود، چون این زمان خاکستری دودی بود. قدم به جنگل گذاشتم، به حدی که اشک به دیدگان آورده ‌ام به هیجان آمدم، خرسند بودم، هر دم با خود می گفتم: «ای خدای آسمان ها! فکرش را هم نمی کردم که به این دریا بازگردم!» مگر قبلا به آن جا آمده بودم؟ ولی به طور حتم می ‌باید در زمانی دیگر و مکانی دیگر که جنگل و راه ها به همین شکل بوده اند به چنین جایی آمده باشم، هر چه فکر می‌ کنم یادم نمی ‌آید و اکنون من این جایم شاید برای پیمودن این راه دراز پرواز کرده باشم، نمی دانم. این زمان به دور از هیاهو و ازدحام شهر، به دور از روزنامه ها و مردم به سر می برم. از تمام این ها گریخته ام، زیرا دیگر بار از روستا و انزوایی که اهل آن هستم مرا ندا در داده اند. سرشار از امید، فکر می کنم خواهی دید، همه چیز رو به راه خواهد شد. دریغا! در گذشته از چنین جایی گریخته ام و به شهر بازگشته ام. اکنون دیگر بار گریخته ‌ام. لیکن این زمان عزم جزم دارم به هر قیمت که باشد آرامش را به دست آورم. به طور موقت اتاقی اجاره کرده ام، گونهیلد، زن سالخورده، میزبان من است. در جنگل کاج همه جا درخت پستنک است که میوه هایش به رنگ مرجان، به صورت خوشه هایی سنگین خم شده اند و سر به زمین می سایند. آن ها به خودی خود می رویند و باز به تنهایی بذر می افشانند، سالی به دنبال سال دگر بار و فوری باورنکردنی به هدر می روند، فقط بر یک درخت سیصد خوشه شماره کرده ام و دور تا دور در شیب ها و سرازیری ها گل هایی با گردن های سخت و استوار جای گرفته اند که خیلی ساده، عزم گریز از مرگ کرده اند، هر چند که موسم شان هم سپری شده است هر چند دوران گونهیلد پیر نیز سپری شده است ولی ببینید آیا قصد مردن دارد! درست چنان رفتار می کند که گویی مرگ به او مربوط نمی شود. هنگامی که ماهیگیران در ساحل مشغول وقت گذرانی اند، یا قایق های شان را رنگ می کنند، گونهیلد پیر، چشم ها بسته و جان گرفته از...

(برنده جایزه نوبل ادبی) نویسنده: کنوت هامسون مترجم: قاسم صنعوی انتشارات: گل آذین