کتاب زمانه ی جادو 1 (خون سبز)

کتاب زمانه ی جادو جلد اول از مجموعه ی خون سبز، نوشته ی کرسیدا کاوئل و ترجمه ی چکامه چکامیان توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

سال ها پیش در جنگلی بسیار بزرگ و خوفناک تعداد زیادی جادوگر و ساحره زندگی می کردند. مردم بر این باور بودند که این جنگل توسط جادوگرانش جادو شده و آن را جنگل شوم می نامیدند. تا مدت ها هیچ کس جرات نزدیک شدن به آن جا را نداشت تا این که یک روز گروهی از جنگاوران شجاع وارد جنگل شدند و به خیال خودشان همه ی جادوگرها را از بین بردند و بعد از پیروزی قلعه های بزرگی در میان جنگل ساختند. بعد از این موضوع فرمانده ی جنگاوران، سحر و جادو را قدغن کرد و دستور داد هر کس دست به این کار بزند فورا سرش را از تنش جدا کنند. اما قبیله ای از جادوگران که از این کشتار جان سالم به دربرده بودند مخفیانه در گوشه ای از جنگل به زندگی شان ادامه دادند آن ها با گذشت زمان، جادوهایشان را به فراموشی سپرده و دست از هرگونه سحر و جادو برداشتند. همه ی افراد قبیله زیر نظر جادوگر اعظم بودند و اجازه نداشتند بدون اطلاع او در جنگل به گردش بپردازند یا به جنگاوران نزدیک شوند. در میان این قبیله پسر نوجوانی به نام زار بود که همیشه آرزو داشت مانند اجدادش و جادوگرانی که سال ها پیش از بین رفتند نیروی جادویی داشته باشد اما متاسفانه زار هیچ جادویی نداشت. اما  کتابی بسیار قدیمی مربوط به جادوگران از اجدادش به او ارث رسیده بود. در بخشی از کتاب نوشته بود ساحره ای پیر در جنگل شوم زندگی می کند که جادوهای بسیاری می داند و هنگام مرگش نیروی جادویی اش را به شخصی دیگر منتقل خواهد کرد. زار تصمیم گرفت به هر ترتیبی شده ساحره را بیابد و با کشتن او  صاحب نیروهای جادویی اش شود...

 

برشی از متن کتاب

زار حرف های او را نشنیده گرفت و ادامه داد: «بعدش وقتی ساحره حمله کرد با همین تور گیرش می اندازم. سوال بعدی.» لوتر گفت: «خیلی خب، سوال شماره ی دو، هیچ جادوگر زنده ای تا حالا تو عمرش ساحره ندیده، واسه همین از کجا می خوای بفهمی ساحره ها چه ریخت و قیافه ای دارن؟» زار کوله پشتی اش را باز کرد و کتابی به اندازه ی یک اطلس بزرگ با عنوان دانشنامه ی طلسم بیرون کشید. هر جادوگری که به دنیا می آید، یکی از این کتاب ها به او هدیه می دهند. بپس هر جادوگری باید یکی از این کتاب ها داشته باشد. جلد کتاب زار بی نهایت بدشکل و از ریخت افتاده بود. قسمتی از آن نامرئی شده بود (اتفاقی که توی محلول محو کننده افتاده بود). بخش دیگر آن سوخته و آن قدر سیاه شده بود که خیلی سخت خوانده می شد (داشت اردوگاه جادوگرها را می سوزاند که این اتفاق افتاد). خیلی از صفحات کتاب هم گم شده و این ور و آن ور افتاده بودند. (ماجراهی زیادی اتفاق افتاده و آن را به این روز انداخته بود. زار صفحه ی فهرست مطالب کتاب را باز کرد. سی و دو حرف الفبا با خطوط بزرگ طلایی روی آن نوشته شده بودند. زار روی صفحه ی جادویی فهرست به تک تک حروف کلمه ی ساحره جدا جدا ضربه زد و صفحات کتاب خود به خود باز شدند و ورق خوردند. انگار قرار بود همیشه و همیشه و همیشه ورق بخورند. فصل های کتاب سریع از جلوی چشم محو و رد می شدند، مثل دسته ی کارتی که قرار است تا ابد بر بخورد. کتاب بر می خورد و ورق ها روی هم می افتادند تا این که بلاخره سر صفحه ای که می خواست متوقف شدند. زار گفت: «چه عجیب، ننوشته چه ریختی ان... اما فکر کنم سبز باشن...» یکی فکر می کرد ساحره ها می توانند نامرئی شوند و خون اسیدی دارند. یکی فکر می کرد آن ها می توانند کاری کنند که از چشم هایشان خون فواره بزند. زار بی حوصله دانشنامه ی طلسم را بست و گفت: «مطمئنم تا چشممون بهشون بیوفته، تشخیصشون می دیم، اون ها حتما خیلی وحشتناکن. مگه نه؟» کالی سوخته با لحن جدی گفت: «آخر ترسناکن. ترسناک ترین موجودی که تا حالا روی زمین پا گذاشته...» لوتر گفت: «خوب حالا اومدیم و شد و ساحره ها رو هم گرفتی، چه طوری می خوای قانعش کنی و جادوش رو ازش جدا کنی؟ فکر کن از این ساحره ی نامرئی سبز خون اسیدی فواره کن، که ترسناک ترین موجودی هم هست که روی زمین پا گذاشته، خواهش و تمنا کن دست از جادوش برداره...» زار موذیانه گفت: «آها، فکر این جاش رو هم کردم.» با دبدبه و کبکبه ای خاص دستکش پوشید و دست کرد داخل کوله پشتی اش و چیزی بیرون کشید... ماهی تابه ای کوچک. دوباره سکوت. لوتر گفت: «می تونی تشخیص بدی این ماهی تابه ست دیگه؟» زار زیرکانه گفت: «این ماهی تابه ست دیگه؟» زار زیرکانه گفت: «این ماهی تابه معمولی نیست.»  

نویسنده: کرسیدا کاوئل مترجم: چکامه چکامیان انتشارات: پرتقال