کتاب در آغوش نور 3 - ری میلز

کتاب در آغوش نور (جلد سوم) نوشته ری میلز و ترجمه فریده مهدوی دامغانی در نشر ذهن آویز به چاپ رسیده است.

از آنجایی که تغییر و تحول حتی جزئی می‌تواند تأثیرات زیادی در زندگی فرد بگذارد، این تحول بزرگ برای وی بسی سخت و تطبیق دادن حالات جدیدی که برایش بعد از بازگشت به جسم پیش آمده با زندگی قبلی، مشکلاتی را ایجاد کرده بود. او در این مورد چنین نگاشته است که: «حال با وجود مرور زمان، هیچ نوع تطبیقی در وجودم صورت نمی‌گرفت و نمی‌توانستم خود را با شرایط تازه وفق دهم. بنابراین به تدریج هرگونه امیدی از وجودم پر کشید و تصور می‌کردم که بقای روحم به سرعت رو به خاموشی است.» اما توانسته با تمرین دعا خواندن و صبوری کردن به این مشکلات فائق آید و روح و جسم خود را متعالی‌تر نماید. نویسنده که مردم جهان را تشنه‌ی دریافت پاسخ برای سؤالات همیشگی از فلسفه‌ی زندگی و چیستی و هدف و معنای آن می‌داند؛ با اشتراک گذاری این تجربیات ارزشمند با خوانندگان، قصد همراهی و کمک به آن‌ها را در زمینه‌ی انجام رساندن مأموریت‌های فردی خود روی زمین بر اساس خواست و اراده الهی داشته است. او معتقد است که خداوند همه‌ی انسان ها را به طرزی نامشروط به صورت یکسان دوست دارد: «خدا عشق است و یگانه راهی که می توان با کمک آن به خدای متعال شباهت یافت، این است که مانند او به دیگران عشق بورزیم و همگان را به طرزی نامشروط دوست بداریم.» هرچند دین و اعتقادات نویسنده با مخاطب مسلمان شیعه، تفاوت ها دارد؛ اما اعتقاد به خداوند و معنویات، نقطه اشتراک بزرگ ادیان مختلف است؛ و با وجود اینکه مسیرها متفاوت است اما هدف همه رسیدن به خداست؛ همین هدف یکسان داشتن زیباست و باعث نزدیک شدن انسان‌های جهان با ملیت و نژاد و زبان مختلف به هم می‌گردد.

برشی از متن کتاب

با خود اندیشیده بودم که بی صبرانه در شوق بازگشت به خانه به سر خواهم برد. به سوی اعضای عزیز خانواده‌ام. اما هنگامی که در آستانه‌ی در ورودی خانه حضور یافتم، همه چیز ماهیتی عجیب و خصومت‌آمیز برایم در بر داشت. احساس می‌کردم نوعی اسیر هستم. گرفتار و محبوس... روحم به یاد مکانی دیگر که بسیار زیباتر، خوشایندتر و آرامش بخش‌تر از آن‌جا بود، می‌افتاد. عمیقاً به فضا، رنگ‌ها و ترانه‌هایی که مرا با آواهایی سرشار از شفای روحانی و عشق و محبت آکنده می‌ساختند، نیاز داشتم. آن مکان زیبایی که با حضور افرادی که عمیقاً به آن‌ها عشق ورزیده بودم، اشغال می‌شد؛ هر چند به هیچ وجه نمی‌توانستم نام یا چهره‌ی آن‌ها را به یاد آورم، لیکن هنوز هم احساس عشق آسمانی و محبت ژرفی را که نسبت به آن‌ها در دل داشتم، تجربه می‌کردم.

(خاطرات روح: زمین سرای اصلی ما نیست...) نویسنده: ری میلز مترجم: فریده مهدوی دامغانی انتشارات: ذهن آویز