کتاب سینمای پر زرق و برق (دانش ترسناک)

کتاب سینمای پر زرق و برق از مجموعه ی دانش ترسناک، نوشته ی مارتین اولیور و ترجمه ی محمود مزینانی توسط انتشارات پیدایش به چاپ رسیده است.

کمتر کسی را می شناسیم که علاقه چندانی به تماشای فیلم و سینما نداشته باشد. بسیاری هستند که علاقه مندیشان به بازیگری مسیر زندگی شان را تغییر می دهد. امروزه از سینما به عنوان یک صنعت بزرگ و پول ساز یاد می شود. اما این سینما از کجا آمده و چگونه شکل گرفته است؟ سینما خیلی سال قبل اختراع شد و فیلم ها بیش از صد سال است که به وجود آمده اند. کتاب پیش رو به تاریخچه سینما و روزشمار آن از سال های بسیار دور می پردازد. از سال1535 میلادی که " کاردانو " ایتالیایی با کار گذاشتن یک عدسی در دیوار اتاقی تاریک باعث نمایش تصویر آن سوی دیوار به صورت بر عکس شد. تا سال 1895 که برادران " لومیر " حق اختراع سینماتوگراف را به نام خود ثبت کردند. تلاش های بسیاری برای تکامل این صنعت و دوربین ها به کار گرفته شد. چگونگی بوجود آمدن هالیوود و استودیو های فیلم برداری، ستارگان سینما، استفاده از حیوانات در فیلم ها و دردسر هایشان، تاریخچه ی انیمیشن و ساخت آن ها، قرارداد های بازیگران سینما، کارگردانان و فیلم های پرهزینه شان از مهمترین مطالبی است که در این کتاب آمده است. اگر شما هم به فیلم و سینما علاقه مندید خواندن این کتاب دیدگاه شما نسبت به هنر هفتم را کامل می کند.

فهرست

• مقدمه
• روز شمار سینمای پر زرق و برق
• دسته گل ها و گاف های سینمای پر زرق و برق
• ستاره های تو دل برو
• شیرین کاری های حیوانی
• انیمیشن دوست داشتنی
• تاریخچۀ هالیوود
• جادوی سینما
• ساخت فیلم های پر زرق و برق
• تماشای فیلم های پر زرق و برق
• حرف آخر

برشی از متن کتاب

ستاره های تو دل برو وقتی پای شغل های پرزرق و برق مربوط به سینما وسط می آید، مگر کسی به چیزی جز ستاره های پرزرق و برق باحال سینما هم فکر می کند؟ کیست که از شهرت و تحسین هزاران طرفدار خوشش نیاید؟ حالا میلیون ها دلار درآمدی که از این راه به جیب می زند به جای خود. این روزها سیلوستر استالونه  و آرنولد شوارتزنگر دو تا از معروف ترین آدم های روی زمینند. این بزرگ ستاره ها انتظار رفتاری بسیار خاص دارند، اما روزگاری بود که اوضاع و احوال خیلی با امروز تفاوت داشت. اگر بازیگری در فیلم اولش ناکام می ماند، وقتی نوبت ساخت فیلم های دیگر می شد، خیلی زود درمی یافت که در بالای فهرست پرداخت دستمزدها قرار ندارد. در ده سال نخست ظهور سینما، اصلا ستاره ای وجود نداشت. دوربین ها مهم ترین چیزهای حاضر در صحنه فیلم بودند و با پیدا شدن کوچک ترین نشانه ای از بد شدن وضع هوا، فوری روی دوربین ها را می پوشاندند، نه بازیگران را. اسب ها هم با ارزش تر از آدم های هنرپیشه به حساب می آمدند و بهتر با آنها رفتار می شد. چون راستش همیشه می توانستی یک بازیگر دیگر را استخدام کنی، اما پیدا کردن اسب های آموزش دیده خیلی خیلی سخت تر بود! در ابتدا بازیگران هم با این اوضاع مشکلی نداشتند. آنها دلشان نمی خواست کسی اسمشان را بداند، چون مردم فکر می کردند حتما بازیگران سینما نتوانسته اند در بازیگری در تئاتر به جایی برسند که مجبور به بازی در فیلم شده اند. شرکت های فیلم سازی هم از این وضع کاملا راضی و خوشحال بودند؛ نبوده ستاره به این معنی بود که آنها می توانستند به همه بازیگران به یک اندازه دستمزد بدهند. اما در سال 1910 بود که این وضعیت عوض شد. یک آمریکایی تولید کننده فیلم به نام کارل لیمل، محبوب ترین هنرپیشه زن آن روزگار را از استودیوی رقیبش قاپ زد و پیش خودش آورد. بعد هم در قالب یک برنامه تبلیغاتی بزرگ، نام این هنرپیشۀ زن را فاش کرد؛ فلورنس لاورنس. نقشه لیمل کاملا جواب داد. ظرف یک سال فلورنس لاورنس به یک ستاره تبدیل شد و نامش در ابتدای عنوان بندی فیلم هایی که در آن بازی می کرد، نقش بست. این نظام ستاره سازی خیلی زود در سراسر جهان گسترش یافت، اما همراه با عملکرد هنری ستاره ها، خود بزرگ بینی و بد اخلاقی های آنها نیز به یک مسئله تبدیل شد. در همان سالی که ستارۀ شهرت فلورنس لاورنس در آسمان سینما درخشیدن گرفت، یک هنرپیشه زن آلمانی به نام هنی پورتن هم مطرح شد که اسمش فروش فیلم را تضمین می کرد. ستارۀ جدید آلمانی برای بازی در فیلم بعدی اش، فوری درخواست ده درصد افزایش دستمزد کرد. تولید کنندۀ فیلم هم مجبور به پذیرش درخواست او شد، چون این هنرپیشه تهدید کرد که صحنۀ فیلم برداری را ترک خواهد کرد. دوسال بعد اولین دستمزد فوق ستاره ای هم از راه رسید. این ستارۀ خوش شانس یک هنرپیشه زن دانمارکی به نام آستانیلسون بود. او توانست دستمزد سالیانه ای معادل با 80 هزار دلار را برای خودش تضمین کند؛ در حالی که در همان سال، دستمزد فلورنس لاورنس مبلغ ناچیز 13 هزار دلار بود. با چنین دستمزدی، بعد از خرید خانه ای بزرگ، فقط آن قدر پول خرد برای فلورنس پیر و بینوا باقی ماند که بتواند یک جفت رولزرویس بخرد! ستاره یابی مگر اینکه آن قدر خوش شانس باشید که در بورلی هیلز زندگی کنید یا به مراسم نمایش افتتاحیه یک فیلم دعوت شوید تا بتوانید یک دو تا ستاره ببینید؛ در غیر این صورت باید گفت ستاره های سینما بفهی نفهمی کمی نایاب هستند. اما پیش می آید که گاهی وقت ها ستاره ها در مکانی که اصلا احتمالش نمی رود، بدرخشند.

• نویسنده: مارتین اولیور
• مترجم: محمود مزینانی
• انتشارات: پیدایش