کتاب خواهران فراموش شده (آکادمی شاهزاده خانم ها 3)

کتاب خواهران فراموش شده سومین جلد از مجموعه ی آکادمی شاهزاده خانم ها اثر شنون هیل با ترجمه ی نسرین وکیلی و پارسا مهین پور از سوی نشر افق به چاپ رسیده است.

مدتی از حضور میری و دوستانش در قصر پادشاه گذشته و اکنون آن ها مهارت های بسیاری را در دانشکده ی قصر آموخته اند و قرار است دخترها برای دیدار با خانواده هایشان به مانت اسکل برگردند. میری از میان بقیه هم کلاسی هاش باهوش تر است بنابراین بسیار مورد توجه شاه و ملکه قرار گرفته. دقیقا در روز بازگشت دخترها، پادشاه از میری می خواهد که برای ملاقات با او برود. ظاهرا دولتی به پادشاهی فردی به نام  "استورا" که دارای نیروی نظامی بسیار قوی است تصمیم حمله به دانلند را دارد و پادشاه دانلند تصمیم دارد دختری از خانواده ی سلطنتی را به عقد استوار درآورد تا به این ترتیب بین دو کشور معاهده ای امضا شده و جلوی حمله ی دشمن را بگیرد. اما پادشاه دانلند دختری ندارد و تنها سه عموزاده ی دختر دارد که در روستایی دور افتاده زندگی کرده و از نسبت خود با خاندان سلطنتی بی خبرند. پادشاه از میری می خواهد که پیش عموزاده هایش رفته، آن ها را مورد آموزش قرار دهد و بهترین آن ها را برای ازدواج با استورا انتخاب کند. میری می داند که آموزش دادن سه دختر ورستایی که تا به حال جز ماهیگیری و خانه داری کاری نکرده اند بسیار دشوار است بنابراین در قبال پذیرفتن این موضوع، خواسته ای از پادشاه دانلند دارد! مبنی بر اینکه...

میری دختر چهارده ساله ای است که همراه پدر و خواهر بزرگ ترش در روستایی کوهستانی به نام مانت اسکل زندگی می کنند. آن ها از معدن سنگ مرمر استخراج کرده و هر سال در ازای دریافت آذوقه به دلالان می فروشند. روزی مامور مخصوص پادشاه دانلند به مانت اسکل می آید و می گوید که طبق پیش گویی هایی که خادمان و کشیشان دربار همسر شاهزاده دختری از مانت اسکل خواهد بود؛ بنابراین همه ی دختران یازده تا شانزده ساله برای دیدن آموزش های لازم باید به آکادمی بروند. بعد از پایان این دوره شاهزاده استفان دختری را که از دوستان نزدیک میری است به همسری انتخاب می کند و قرار می شود میری به همراه تعدادی دیگر از دخترها ی آکادمی به عنوان ندیمه به قصر رفته و همچنین در دانشکده نیز ادامه ی تحصیل بدهند.

 

برشی از متن کتاب

آن شب میری با یاد خانه به خواب رفت. اما به جای این که فقط خواب ماردا و پیدر و پدر را ببیند، تصاویر آدم های مختلفی که هرگز آن ها را ندیده بود جلوی چشم هایش می رقصیدند. دو دختر دو قلو با موهای قرمز روشن؛ مثل نقاشی روی پارچه؛ عکس آن ها را در مقابل دیوار سنگی می دید. سه زن هم روی صندلی نشسته بودند و مدتی که دخترها با حیوانات عروسکی چوبی رنگ شده بازی می کردند آن ها با هم صحبت می کردند. از پنجره خانه های ساخته شده از نی دیده می شد. صبح روز بعد میری هنوز درگیر خواب شب گذشته اش بود که مثل یک تار عنکبوت به رویش افتاده بود. در باز بود و پنجره ها مانند قاب های تو خالی بر دیوار بودند؛ گویی درون خانه هوایی جریان نداشت. میری از خانه بیرون رفت و هوای گرم و مرطوب مثل یک دسته ی پرازدحام از حشرات به دنبالش بودند. گاهی ضربه ی آرامی به صورت یا پایش می زد و تازه متوجه می شد آن چه آزارش می دهد نه نیش حشرات که یک قطره عرق است. خواهرها آن روز را هم مثل روز قبل گذراندند: ماهیگیری، شکار، تله گذاری و تمیز کردن شکار. با این که آن ها همه ی روز خود را صرف شکار و جمع آوری غذا کرده بودند، میری در پایان شب احساس گرسنگی عجیبی داشت. در آسلند او عادت کرده بود که روزی سه وعده ی غذایی کامل بخورد. او دیگر آن دختر جان سخت کوهستان نبود. وقتی میری می خواست با دخترها در مورد ریاضیات، آداب معاشرت یا موضوعات دیگر صحبت کند، آسترید او را به سکوت دعوت می کرد. ـ ما شاگردای تو نیستیم و تو هم خانم استاد ما نیستی. فلیسا خندید. دخترها بالاخره اجازه دادند میری داستان تعریف کند. در حالی که میری تا زانو در آب مرداب بود و تلاش می کرد ماهی بگیرد، داستان تاریخ ملکه گرترود را شروع کرد. میری خودش اولین بار این داستان را در کاخ ملکه شنیده بود: سال ها پیش پادشاه جورگان مقدار زیادی مرمر از مانت اسکل خرید و آن ها را به آسلند آورد تا یک کاخ مرمر درست کند. هم زمان دادستان سعی داشت ساختمان آجری قرمزی را که در جزیره وجود داشته به زندان تبدیل کند. اما ملکه گرترود، همسر پادشاه جورگان، اصرار داشت این بنا سالم بماند و برای آموزش استفاده شود. بعد نام این بنا به کاخ ملکه تبدیل شد و به عنوان دانشکده مورد استفاده قرار گرفت. بعد ها من و دوستانم این داستان را برای ملکه سبت، ملکه ی فعلی دانلند تعریف کردیم. فکر می کنم شنیدن این داستان به او جرات داد تا در مواردی که به کمک نیاز داشتیم به ما کمک کنه. فکر نمی کنم تا آن زمان او به قدرت اجرایی ملکه ها اعتقادی داشته بود. فلیسا پرسید: «ملکه سبت چه ریختیه؟» میری گفت: «اون کم روئه.» و بعد حرفش رو عوض کرد. «نه غمگینه. اما به هر حال خصوصیاتی داشته که پادشاه از میون اون همه دختر انتخابش کرده.»        

نویسنده: شنون هیل مترجم: نسرین وکیلی - پارسا مهین پور انتشارات: افق