کتاب حدیث شطرنج و رساله سیسرو - اشتفان سوایگ

کتاب حدیث شطرنج و رساله سیسرو اثر اشتفان سوایگ و ترجمه ی محمود حدادی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

کتاب پیش رو مجموعه ی دو داستان، تحت عناوین "حدیث شطرنج" و "رساله ی سیسرو" را به مخاطب ارائه می کند که شخصیت ها و محتوایی مجزا از یک دیگر دارند. در داستان "حدیث شطرنج"، قصه در رابطه با پسری جوان به نام "میکرو چنتوویچ" که از اهالی اسلاو است می باشد. وی ، یکی از شناخته شده ترین بازیکنان شطرنج در جهان می باشد که به وسیله ی کشتی، عازم "بوئنوس آیرس" بوده و با راوی قصه، هم سفر می باشد. در ادامه، راوی به شرح زندگی او پرداخته و مخاطب را از جزئیات آن آگاه می سازد. "کنتوویچ" در دوران کودکی، پدر قایق ران خود را طی سانحه ی تصادف دریایی از دست داده و پس از آن، کشیش روستای محل سکونت میکرو، سرپرستی اش را برعهده می گیرد. ذره ای هوش و استعداد در پسرک قصه دیده نمی شود به طوری که علی رغم تمام تلاش های کشیش، باز هم در یادگیری ساده ترین موضوعات درسی و جمع و تفریق های پیش پا افتاده ناکام بوده و پدر خوانده اش را ناامید می سازد. کشیش طبق روال معمول، هر روز با ژاندارم روستا، به بازی شطرنج پرداخته و در این شرایط، "کنتوویچ" به بازی آن ها و حرکت شان خیره می ماند؛ تا این که در یکی از روزها، کشیش به دنبال ماجرایی، بازی را نیمه رها کرده و ژاندارم با حالتی تمسخرآمیز از پسرک می خواهد تا بازی را با هم به پایان برسانند. با پذیرش خواسته ی ژاندارم از جانب میکرو و شروع بازی، زندگی پسر قصه به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و او را با موفقیت هایی چشم گیر مواجه می سازد.

فهرست

یادداشت مترجم به یاد اشتفان سوایگ م توماس مان حدیث شطرنج رساله ی سیسرو پی نوشت های حدیث شطرنج پی نوشت های سیسرو

برشی از متن کتاب

در کشتی مسافر بری بزرگی که قرار بود نیمه شب از نیویورک به مقصد بوئنوس آیرس حرکت کند، بر عرشه جوش و جنبش معمول ساعت آخر حاکم بود و در ساحل تب و تاب خداحافطی مسافر و مشایع. تلگرافچی های جوان، با کلاهی کج بر سرشان از کابینی به کابینی می شتافتند و در همهمه ی انبوه راهیان اسم جار می زدند. بار چمدان و گل بر سر عرشه بالا می امد. بچه ها ذوق زده و کنجکاو از پله ها بالا و پایین می دویدند و در این غوغا دسته ی موسیقی بی خم به ابرو برآوردنی به کار خود مشغول بود. من سرگرم گفت گو با آشنایی کمی دور از این شلوغی ایستاده بودم که دو – سه باری برق فلاش دوربین به چشم خورد. پیدا بود خبرنگاران کمی پیش از حرکت، از یک شخصیت صاحب نام عکس و مصاحبه گرفته بودند. دوست من نگاهی انداخت و لبخند زنان گفت: «یک تحفه ی طرفه هم که توی کشتی تان دارید. منظورم چنتوویچ است.» ولی از آن جا که من در قبال این خبر سیمایی آشکارا خالی از تفاه شان دادم، به توضیح افزود: «میکرو چنتوویچ، قهرمان شطرنج جهان را می گویم. جناب شان از شرق تا غرب امریکا شهر به شهر مسابقه برگزار کرده است و حال به هوای افتخارات نو راهی آرژانتین است.» با این توضیح، این قهرمان جهان و حتی گوشه هایی از پیشرفت موشک وار او به یادم آمد. دوستم که روزنامه خوانی بارها دقیق تر از من بود، برای تازه و تکمیل کردن این یاد بسیاری لطیفه در چنته داشت. چنتوویچ، با همه ی آن که خیلی جوان بود، یک سالی می شد به جرگه ی شطرنج بازان بزرگ و پرآوازه ای چون آلیوشین، کاپابلانکا، تارتا کووژ، لاسکر و بوگلیوبف درآمده بود از زمان درخشش رسسکی 1922 نیویورک، دیده نشده بود جوانی تا این پایه گم نام، با تاخت آوردن به این رسته ی پر آوازه، چنین هیاهویی به پا کرده باشد، خاصه که هرگز گمان از پیش نمی رفت ویژگی ذهنی این جوان صعودی چنین خیره کننده برایش مقدر کرده باشد. طولی نکشید که فاش شد این استاد بزرگ شطرنج در زندگی خصوصی اش از نوشتن حتی یک جمله ی بی غلط در هر زبانی عاجز، و بنا به طعنه ی تلخ یکی از حریفان عصبی اش «در همه ی حیطه ها به یک میزبان بی سواد» است. از اهالی اسلاو جنوبی بود و پسران قایقران بی شیره و جانی که یک شب قایق کم جثه اش را یک کشتی باری در دانوب، رودخانه ی محل کار این قایقران، واژگون می کند. پس از مرگ پدر، کشیش این ده دورافتاده از سر دل سوزی سرپرستی این پسر در آن زمان دوازده ساله را به عهده می گیرد و در مقام پدر خوانده ای صالح صادقانه می کوشد با تدریس شخصی، آن چه را که این کودک کم حرف و پیشانی پهن در مدرسه در یاد گرفتن اش درمی ماند، در خانه جبران کند. اما هر آن تلاش بی حاصل بود. میکرو بعد از صد بار توضیح هم چنان با نگاهی بیگانه به حروف خیره می ماند...

نویسنده: اشتفان سوایگ مترجم: محمود حدادی انتشارات: نیلوفر