کتاب تاریخ مصور جهان دنیای باستان

درباره کتاب تاریخ مصور جهان دنیای باستان

کتاب تاریخ مصور جهان دنیای باستان در آغاز ، چگونگی شکل‌گیری تمدن در دو میلیون سال پیش را بررسی می‌کند و سپس به عصر حجر می‌رسد و به اسکان تدریجی انسان‌ها و شکل‌گیری جوامع کشاورزی و روستایی می‌پردازد و بعد از آن به شرح سه تمدن بزرگ مصر، یونان و امپراتوری روم پرداخته است.

این اثر خواننده را با دستاوردهای هر کدام از این تمدن‌ها، آداب و رسوم، عقاید، خدایان، جنگ ها، ابداعات، پوشش مردان و زنان و ... آشنا می کند. کتاب مملو از عکس ها و تصاویر مرتبط با هر تمدن است و اطلاعات بسیاری به خواننده می دهد. در پایان بخش معرفی هر یک از تمدن ها واژه نامه ای وجود دارد که به توضیح کلمات و اصطلاحات مشکل آن بخش پرداخته است.

در برخی از صفحات کتاب نواری در پایین صفحه است که کودکان و نوجوانان را تشویق به ساخت وسایلی شبیه اشیای به دست آمده از آن دوران می کند و نحوه ساخت آن ها را شرح می دهد و یا اطلاعات تکمیلی درباره موضوعی خاص به مخاطب می دهد.

دنیای باستان و کسب آگاهی از آن همواره برای افراد علاقه مند به دنیای باستان جالب توجه و جذاب بوده است. آثار باستانی به دست آمده مانند کتیبه ها، ظروف، اشیاء، بناها و... از تمدن های باستانی اطلاعات فراوانی از فرمانروایان، جنگ ها، زندگی مردم جامعه و ... به ما می رساند. مصر، یونان و روم از جمله مهمترین تمدن های باستانی بوده اند که دوران پرشکوهی در تاریخ داشته اند.

تاثیراتی که این تمدن ها از خود برجا گذاشته اند سال های متمادی پس از دوران افول و سقوطشان نیز باقی مانده است. در برخی از موارد تاثیر آن ها تا به امروز پا برجاست مثل ایده های یونانیان در پزشکی، ریاضی و حکومت داری در شهرها و کشورها که همچنان باقی است.

بخشی از کتاب تاریخ مصور جهان دنیای باستان

عصر حجر

ساختار اجتماعی

در عصر حجر تعداد ساکنان کرۀ زمین بسیار کم بود. کارشناسان تخمین زده اند که جمعیت کره زمین در 000,13 سال قبل از میلاد، تنها 8 میلیون نفر بود. امروزه جمعیت کره زمین حدود 6 میلیارد نفر است. با بررسی جوامعی که هنوز هم از راه شکار و جمع آوری غذا روزگار می گذرانند، می توان در مورد نحوۀ زندگی اجتماعی بشر در عصر حجر حدس هایی زد.

در آن دوران نیز مردم مثل ما در خانواده زندگی می کردند و خانواده ها نیز گروهی را تشکیل می دادند که «طایفه» نامیده می شد. تمام افراد طایفه معمولا از طریق خانواده مادری یا از راه وصلت، با هم نسبتی داشتند. این طایفه ها به اندازه کافی بزرگ بودند که بتوانند از اعضای خود محافظت و غذایشان را تأمین کنند اما نه آن قدر بزرگ که کنترل ناپذیر باشند. همه اعضای طایفه، حتی بچه ها، باید در جمع آوری غذا به دیگران کمک می کردند.

احتمالا طایفه بخشی از قبیله بزرگ تری بود که اعضای آن در زمان های خاصی از سال، مثلا در شکار تابستانی، دور هم جمع می شدند. اهالی هر قبیله زبانی مشترک و شیوۀ زندگی مشابهی داشتند. وقتی بشر کشاورزی آموخت، جمعیت افزایش یافت و جوامع به طرق پیچیده تری شکل گرفتند.

ارتباطات و شمارش

پیشینیان ما تا حدود 300 هزار سال قبل از میلاد با استفاده از کلمات و حرکات با هم ارتباط برقرار می کردند. سرانجام، زبان های پیچیده برای انتقال مهارت ها و دانسته ها به وجود آمد. شکارچیان احتمالا از زبان اشاره خاصی برای یافتن شکار استفاده می کردند و مسیر مورد نظر خود را علامت می گذاشتند و از صدای پرندگان و حیوانات تقلید می کردند.

از حدود 000,37 سال قبل از میلاد، بشر شروع کرد به علامت گذاری روی استخوان و استفاده از قلوه سنگ به منزله ابزار ساده ای برای شمارش. حساب روزها را احتمالا با تقویم های چوب خطی نگه می داشتند. کارشناسان در برخی از تصاویر نقش بسته روی دیوار غارها نقطه ها و علائمی را یافتند که احتمالا یا چوب خط است یا اولین گام های اختراع خط.

در حدود 7000 سال قبل از میلاد، بازرگانان خاور نزدیک وسیله ای داشتند که روی آن نمادهایی برای نشان دادن اعداد و اشیاء نقش می کردند. چنین وسایلی به پیدایش نخستین متن نوشته ها انجامید. این روش در حدود سال 3100 قبل از میلاد گسترش یافت و منجر به پیدایش خطی تصویری به نام خط میخی شد.

جان پناه

مردم همیشه به حفاظی در برابر تغییرات آب و هوا احتیاج داشته اند. در بخش عمده ای از صد هزار سال گذشته، هوای کره زمین بسیار سردتر از حالا بود. مردم در طول تابستان در پناهگاه هایی در فضای باز زندگی می کردند، اما با هجوم هوای سرد، خانواده ها به غارها پناه می بردند. آن ها جلوی ورودی غار بادگیر سنگی نصب می کردند و پناهگاه هایی درون غارها می ساختند تا از توفان و سرما بیشتر در امان باشند.

در تابستان شکارچیانی که به دنبال شکار راهی می شدند، از شاخ و برگ درختان برای خود سرپناه می ساختند. خانواده ها به صورت جمعی در چادرهایی که از شاخ و برگ درختان و پوست حیوانات می ساختند، زندگی می کردند. در بخش های شمالی تر، که غاری در کار نبود و درختان انگشت شمار بودند، مردم سرپناه های شان را از استخوان پای ماموت و عاج می ساختند. به هر حال، بشر هر جا که ساکن می شد، حتما باید ذخایر آب شیرین در نزدیکی خود می داشت.

آتش و نور

نیاکان هوموارکتوس ما استفاده از آتش را حداقل 000,700 سال قبل یاد گرفتند. آن ها غذای پخته می خوردند و شب هنگام از نور و گرمای آتش برخوردار بودند. از آتش برای دورنگه داشتن حیوانات و مقاوم کردن نوک نیزه های چوبی استفاده می شد. شکارچیان با تکان دادن شاخه های سوزان حیوانات عظیم الجثه را به سوی دام می راندند. انسان هوموارکتوس احتمالا نمی دانست چطور آتش درست کند، اما پس از آتش سوزی های طبیعی جنگل، چوب شعله ور را یافت.

آتش گاه با مراقبت فراوان روشن نگه داشته می شد و احتمالا هنگام نقل مکان، خاکستر های داغ با دقت به جای جدید منتقل می شدند. بالاخره بشر یاد گرفت که با سایین دو تکه چوب خشک به هم آتش درست کند. بعدها بشر دریافت که با زدن سنگ بر نوعی سنگ که به آن سنگ نور می گفتند می تواند جرقه تولید کند. در حدود 4000 سال قبل از میلاد، متۀ کمانی اختراع شد. با این وسیله افروختن آتش بسیار ساده تر شد.

کتاب تاریخ مصور جهان دنیای باستان نوشته‌ی شارلوت هردمن، فیلیپ استیل و  ریچارد تامس و ترجمه‌ی تبسم آتشین‌جان توسط نشر نی به چاپ رسیده است.

فهرست

• انسان های عصر حجر، مصرباستان، یونان باستان و امپراتوری روم چگونه زندگی می‌کردند؟
• نویسنده: شارلوت هردمن - فیلیپ استیل - ریچارد تامس
• مترجم: شبنم آتشین‌جان
• انتشارات: نی