کتاب هیچ وقت دلم نمی‌خواست کسی را ببوسم!

کتاب هیچ وقت دلم نمی‌خواست کسی را ببوسم!

کتاب، روایتگر داستان " شاهزاده قورباغه " از زبان خود قورباغه است. بوسیدن قورباغه خیلی چندش آور است. یک روز شاهزاده بیسبال بازی می کرد که مادر " هنک "، که جادوگر بود، او را تبدیل به قورباغه کرد. مادر هنک به او گفت اگر می خواهد دوباره یک پسر بچه باشد باید یک شاهزاده خانم را پیدا کند و شاهزاده خانم او را ببوسد. شاهزاده از وضعیت جدیدش راضی بود و فهمید که قورباغه بودن مزایایی هم دارد. چشم هایش به هر طرف می چرخیدند و می توانست دور تا دورش را ببیند. توی شنا و شیرجه هم کسی به گرد پایش نمی رسید و او می توانست حسابی جست و خیز کند. او تمام راه را بپربپر کرد و نزدیک چاهی زیر درخت کهنسالی برای خودش خانه ی جدیدی ساخت. یک روز شاهزاده قورباغه با دوستانش " قارچ را شوت کن " بازی می کرد که یک دفعه صدایی شنید. شک نداشت که صدای ضربه ی توپ روی دستکش بیسبال است. او دید که شاهزاده خانم است و بیس بال بازی می کند. او آرزو کرد که کاش می توانست دوباره شاهزاده شود و بیسبال بازی کند. بعد توپ شاهزاده خانم توی چاه آب افتاد و شاهزاده خانم فریاد زد که آن توپ برایش خوش شانسی می آورد. دوستان شاهزاده قورباغه دورش جمع شدند و به او گفتند زمان خوبی است، می توانی توپ شاهزاده خانم را از چاه درآوری، و برای جبران کاری که می کنی از او بخواهی تا تو را ببوسد و جادو باطل شود. او همان کار را کرد ولی شاهزاده خانم قبول نکرد او را ببوسد و از آنجا فرار کرد....

کتاب بگذارید رو راست بهتان بگویم، هیچ وقت دلم نمی‌خواست کسی را ببوسم! از مجموعه‌ی حالا داستان را من تعریف می‌کنم نوشته‌ی نانسی لوئین و ترجمه‌ی محبوبه نجف‌خانی با تصویرگری دنیس آلونسو توسط انتشارات گیسا به چاپ رسیده است.

 

برشی از متن کتاب

راستش، من چه شاهزاده بودم و چه قورباغه، هیچ خیال نداشتم دختری را ببوسم. خیلی زود فهمیدم که قورباغه بودن، خوبی هایی هم دارد. چشم هایم به همه طرف می چرخیدند و می توانستم دور تا دور سرم را ببینم. توی شنا و شیرجه زدن کسی به گرد پایم نمی رسید! و پسر، می توانستم حسابی جست بزنم! من تمام راه را بپر بپر رفتم و نزدیک چاهی زیر یک درخت کهنسال، برای خودم خانه ی جدیدی پیدا کردم. روزی داشتم با دوستان قورباغه ام "قارچ را شوت کن" بازی می کردم که یک دفعه، صدایی شنیدم. شک نداشتم که صدای ضربه ی توپ روی دستکش بیسبال بود. میکی به من گفت: "شاهزاده خانم است. همیشه می آید این جا و تمرین می کند." به صدای تپ...تپ...تپ، گوش دادم... و آرزو کردم که کاش می توانستم دوباره شاهزاده ی معمولی بشوم و بیسبال بازی کنم. بعد، آن اتفاق افتاد. تپ... تپ... شلپ! توپ افتاد توی چاه. شاهزاده خانم فریاد زد: "ای وای، این توپ برایم خوش شانسی می آورد!" دوست هایم دورم جمع شدند. ویلی گفت: "اگر بروی جلو و بهش بگویی که توپش را از چاه برایش می آوری، آن وقت بهت پیشنهاد می کند که کارت را یک جوری جبران کند. بعد، می توانی ازش بخواهی که ببوسدت." هرمان هلم داد و گفت: "برو جلو، یاد بازیکن های تیمت بیفت که با هم بازی می کردید." به خودم دل و جرئت دادم و پریدم کنار پای شاهزاده خانم و پرسیدم: "می خواهی بروم توپت را برایت بیاورم؟" پرسید: "تو؟ خب به نظرم، امتحانش ضرری ندارد." پریدم توی چاه و با یک ضربه توپ را انداختم بیرون. شاهزاده خانم گفت: "چطوری می توانم لطفت را جبران کنم. فقط کافی است لب تر کنی!" من من کردم: "می توانی... یعنی...من یک... " بلاخره خجالت را گذاشتم کنار و گفتم: "بوسه می خواهم، می شود مرا ببوسی!" شاهزاده خانم گفت: "عق!" به هم خیره شدیم. به طرفم خم شد. من هم به طرفش خم شدم. گفت: "نه، نمی توانم این کار را بکنم." و توپش را برداشت و پا به فرار گذاشت. راستش، از کارش کمی عصبانی شدم. قول، قول است، مگر نه؟ کمی طول کشید، اما بپر بپر، دنبال شاهزاده خانم به طرف قصرش رفتم. مطمئن بودم که شاهزاده خانم در را باز نمی کند. اما جلوی در ایستادم و با صدای بلند آن قدر قور قور کردم تا پدرش، پادشاه، در را به رویم باز کرد و گذاشت بروم تو. من ماجرای قول و قرارمان را برای پادشاه تعریف کردم.....  

• حالا داستان را من تعریف می کنم
• داستان شاهزاده قورباغه از زبان قورباغه
• نویسنده: نانسی لوئین
• تصویرگر: دنیس آلونسو
• مترجم: محبوبه نجف خانی
• انتشارات: گیسا