کتاب بعد از آن شب - شیرمحمدی

کتاب بعد از آن شب اثر مرجان شیرمحمدی توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

کتاب حاضر مجموعه ی 13 داستان کوتاه تحت عناوین "سلوی"، "زن گرجی"، "یک برش از کیک"، "کامواهای رنگی"، "آپارتمان"، "مسافر"، "یک عدد قبل از خواب"، "روسری حریر"، "سیزده به در"، "بوی توت فرنگی"، "سانس آخر"، "بعد از آن شب"، "بابای نورا" را در برمی گیرد که محوریت اصلی آن ها، موضوع دل باختگی و عاشقی و درد و رنج های حاصل از آن می باشد. به عنوان مثال در داستان "سلوی"، حکایتی عاشقانه و پرکشش را در رابطه با زندگی مردی جوان می خوانیم که به عنوان راوی، قصه ی زندگی خود را برای مخاطب نقل می کند. وی سال ها در خارج ایران و به دور از مادرش، "امینه"، به تحصیل پرداخته و پس از اتمام دوره ی دانشگاه، هم چنان در سرزمین بیگانه اقامت داشته و قصد بازگشت به وطن را ندارد. اما در پی تنهایی و بیماری "امینه" و هم چنین به دنبال اصرارهای گاه و بی گاه این زن، خود را برای بازگشت آماده کرده و وارد خاک ایران می شود. پس از مدت کوتاهی و بنا به درخواست های مکرر مادر، همراه با "احمد آقا"، مردی میان سال، که در واقع، پسرخاله ی امینه است، جهت خرید خانه، اقدام می کند. راوی قصه و احمدآقا، هفته ها از خانه های متعددی دیدن می نمایند ولی خانه ی مناسبی نمی یابند، تا این که در طی همین گشت و گذارها، پسر قصه، با زنی جوان ملاقات کرده، در همان نگاه اول، به او دل باخته و با ماجراهایی خواندنی رو به رو می شود.

فهرست

سلوی زن گرجی یک برش از کیک کامواهای رنگی آپارتمان مسافر یک عدد قبل از خواب روسری حریر سیزده به در بوی توت فرنگی سانس آخر بعد از آن شب بابای نورا

برشی از متن کتاب

سلوی تازه از فرنگ برگشته بودم به اصرار مادرم که مدتی بود در نامه هایش گله می کرد که تنها و بیمار است و با این همه من بی وفا ماندن در کشور غریب را به مادر پیر و تنها و بیمارم ترجیح می دهم. من هم که دیگر درسم را تمام کرده بودم و دیگر انگیزه ای برای ماندن نداشتم، تصمیم گرفتم برگردم. خرت و پرت هایم را بخشیدم به دوستام و خانه ی نقلی و کوچکم را به صاحب خانه ام تحویل دادم و با دو تا چمدان برگشتم به وطن. مقداری هم پس انداز در بانک داشتم که با خودم آوردم. مادرم که ذوق و شوق فراوانی از برگشت من داشت، مدام دور من می چرخید و توی پوست خودش نمی گنجید. چند روزی از برگشتنم نگذشته بود که اصرار کرد یک خانه بخرم. منظورش را فهمیدم: می خواست تا آن جا که می توانست پایبندم کند تا احتمال برگشتنم به فرنگ به صفر برسد و حتما می خواست بعد از آن هم زنی برایم دست و پا کند. پسر خاله اش را هم دنبال من روانه کرد، چون فکر می کرد ممکن است سر پسرش کلاه بگذارند. به این ترتیب، من به اتفاق پسرخاله ی مادرم احمد آقا راه افتادیم، این بنگاه به آن بنگاه سر زدیم، تا خانه ی مناسبی برای من پیدا کنیم. آن خانه هایی که من می پسندیدم قیمت های بالایی داشت که با پول من جور در نمی آمد و آن خانه هایی که قیمت مناسبی داشت من نمی پسندیدم. حدود یک ماهی گشتیم و پسرخاله ی مادرم که تقریبا هم سن و سال مادرم بود پا به پای من می آمد و حسابی از خودش مایه می گذاشت. البته پس از یکی دو هفته ی اول، من که فکر می کردم تا حدودی به قضایا وارد شده ام، از او خواهش کردم خودش را به زحمت نیندازد. ولی احمد اقا می گفت به مادرم قول داده است که مرا صاحب خانه کند. می گفت: من به امینه قول دادم تو رو صاحب خونه کنم و بعدش هم برات یک زن بگیرم.» خانه ی پدری ام آن قدر جا داشت که من به راحتی زندگی کنم، ولی مادرم اصرار داشت که این کار را بکنم تا هم پولم نفله نشود و هم پایم بند شود. یکی از روزهای ماه دوم گشت و گذارمان بود که در کوچه ای چشم مان به تابلویی افتاد که روی در خانه ای قدیمی ساز حیاط داری نصب شده بود. روی تابلو نوشته بود «این خانه به فروش می رسد.» خانه قدیمی تر از آن حرف ها بود که بخواهد نظرم را بگیرد. ولی خب، شاید بیش تر از روی کنجکاوی، در زدم. هوا خیلی داغ بود، ظهر یکی از روزهای چله ی تابستان. مدتی ایستادیم تا این که صدای زنی را شنیدیم که می گفت «کیه؟ آمدم.» احمد آقا گفت «خواهر بی زحمت در را باز کنید. آمدیم خونه رو ببینیم.» بعد از یک دقیقه در باز شد – در چوبی قدیمی که رنگ و رویش بر اثر گذشت زمان از بین رفته بود. حواسم پیش در کهنه و رنگ و رو باخته بود و رفته بودم توی حس و حال سال های کودکی و درهای قدیمی ای که ...

(برنده ی جایزه ی بنیاد هوشنگ گلشیری برای بهترین مجموعه داستان اول سال 1380) نویسنده: مرجان شیرمحمدی انتشارات: مرکز