کتاب برقص برقص | هاروکی موراکامی

درباره‌ی کتاب برقص برقص اثر هاروکی موراکامی

کتاب برقص برقص داستانی است نوستالژی که به شرح ارتباطات بشری و تاثیری که حضور هر فرد با داستان منحصر به فرد خود در جریان زندگی دارد می‌پردازد. "هاروکی موراکامی" بر این باور است که هیچ چیز در زندگی اتفاقی نیست و هیچ یک از ما در این جهان جدا از هم نیستیم. گاهی اتفاقاتی ساده مسیر زندگیمان را تغییر می‌دهد و یا تغییری جزیی در برنامه‌های روزمره زندگیمان می‌تواند از یک حادثه پیشگیری کند. باید هر آنچه در مسیر رو به آینده اتفاق می‌افتد را پذیرا بود و باور داشت که از غم و خوشی در حیات بشری راه گریزی جز تسلیم نیست.

رقص واژه ای است که اشاره به حرکتی موزون دارد. حرکتی پیش رونده و رو به جلو به سمت اهدافمان. باید از دیروز برای رسیدن به فردا گذر کرد و روزی دیگر را بنا ساخت. اهداف و مقاصد ما دست یافتی می شوند اگر حرکت ما موزون و بر مبنای ایمان ما در لذت تسلیم بی چون و چرا باشد. پس در این مسیر هیچ حرکتی رو به عقب نیست و هیچ رقصی خوش تر از رقصیدن به ساز روزگار نیست! " برقص برقص" داستان مردی 34 ساله است که در گذشته ی خود زندگی می کند.

او قادر به فراموش کردن خاطرات خود در گذشته نیست. او به شادی در زندگی خود دست نیافته و در جستجوی آن است. به یاد سال های گذشته  و هتل دلفین می افتد. جایی که یکبار با زنی که دوستش داشته به آنجا رفته بود. زنی که هرگز نام واقعی او را نمی دانست و زن از همان زمان بدون هیچ اثری از خود ناپدید شده. او تصمیم می گیرد یکبار دیگر به هتل دلفین برود و گذشته ی خود را در آن تداعی کند. اما هنگامی که به آنجا می رود متوجه می شود که هتل دلفین توسط یک شرکت بزرگ خریداری شده و تبدیل به یک هتل بسیار شیک و مطابق مد روز گشته است.

شخصیت داستان در آنجا با افرادی آشنا می شود که هر کدام خود داستانی دارند. او در هتل با یک زن که به همراه مردی عجیب و غریب است، ملاقات می کند. آنها به او دو راز را می گویند. مرد همچنین در طول مسیر با یک دختر 13 ساله ی روشن بین و مضطرب، یک پدر و مادر سردرگم و پریشان، یک شاعر نظامی و یک همدرد که برخی از چشم اندازهای ناخوشایند واقعی اش را با وی به اشتراک می گذارد، مواجه می شود. او  سعی دارد از روال معمول زندگی خوشبختی خود را بیابد. "برقص برقص" روالی برای ریتم روزانه ی زندگی او است.

بخشی از کتاب برقص برقص

در فاصله ای بسیار دور، صدای هتل دلفین سابق را مانند قطاری شبانه می شنوم. صدای غژ غژ لولاهای روغن نخورده ی آسانسور که بالا می رود، بالاتر و می ایستد. کسی در راهروها راه می رود. کسی دری را باز می کند، کسی دری را می بندد. بله! هتل دلفین سابق بود. می توانستم با اطمینان این را بگویم. زیرا که من بخشی از آن بودم و کسی برایم گریه می کرد، برایم گریه می کرد چون خودم نمی توانستم گریه کنم.

"اغلب خواب هتل دلفین را می بینم. در این خواب ها من هم جزئی از جریان اتفاقات معمولی هستم که در آن رخ می دهد. همه چیز بر این امر دلالت دارد که من به پیوستگی این خواب تعلق دارم. هر چند در برخی از جزئیات هتل تحریف شده، نمونه اش اینکه هتل در خواب هایم تنگ تر از معمول به چشم می آید. بیشتر شبیه پلی طویل و سر پوشیده به نظر می رسد، پل طول و درازی که تا بی نهایت در زمان کش آمده است... و من هم آن جایم، درست وسط آن.

کس دیگری هم آنجاست که گریه می کند. هتل مرا در خود فرو می کشد. می توانم ضربان بقا و گرمای آن را حس کنم. در خواب هایم من بخشی از وجود هتل هستم. از خواب می پرم، اما کجا؟ از خودم می پرسم من کجام؟ این سوال صرفا در ذهنم نقش نمی بندد بلکه صدای پرسیدنش را از خودم می شنوم، طوری که انگار نمی دانسته ام که اینجایم، در خانه ام، در زندگی ام... در شمایی از جهان که حقیقت وجودم است.

کتاب برقص برقص اثر هاروکی موراکامی با ترجمه‌ی سلماز بهگام توسط انتشارات ترانه به چاپ رسیده است.

نویسنده

درباره‌ی هاروکی موراکامی

هاروکی موراکامی نویسنده برجسته ژاپنی در سال 1949 در شهر توکیو به دنیا آمد. پدر و مادرش هر دو معلم بودند. موراکامی تحصیلات خود را در دانشگاه هنرهای نمایشی واسدا گذراند. در سال 1978 ایده اولین کتاب "به آواز باد گوش بسپار" به ذهنش رسید که این رمان جایزه نویسنده جدید گونزو را دریافت کرد. در سال 1981 وی نویسندگی را پیشه خود کرد. داستان‌ های او اغلب نهیلیستی و سوررئالیستی و دارای تم تنهایی و از خودبیگانگی است. وی در دانشگاه های پرینستون و هاوارد تفت به تدریس پرداخت و در سال 1996 جایزه یومیوری را گرفت. از آثار وی می توان به 1-کافکا در ساحل، 2-مجموعه داستان بعد از زلزله ، 3-زیر زمینی، پینبال، کتاب‌های دیروز، داستان های جشن تولد، سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های سفر معنوی اش، 4-پین بال و... اشاره کرد.

• نویسنده: هاروکی موراکامی
• مترجم: سلماز بهگام
• انتشارات: ترانه