کتاب بازار خودفروشی - ویلیام تکری

کتاب بازار خودفروشی نوشته ی ویلیام تکری با ترجمه ی منوچهر بدیعی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

شخصیت های اصلی رمان، دو دختر با نام های "بکی شارپ" و "امیلیا سدلی" هستند؛ دخترانی هم سن و سال که در مدرسه ی دخترانه ی میس پینکرتون، واقع در چیزیک مال، تحصیل می کنند. بکی شارپ، فردی بدجنس، منفعت طلب و سودجو، و فقیر است که همواره از وضعیت مالی نابسامان خود رنج می کشد. موضوعی که همواره موجب تحقیر وی در جامعه شده، درد و رنج های فراوانی را بر او تحمیل می کند؛ شارپ در طی دوره ی تحصیلش، جهت تامین هزینه های خود و شهریه ی مدرسه، به فعالیت های مختلف پرداخته، روزگار سختی را پشت سر گذاشته است. بر خلاف سرنوشت سخت و مشقت بار بکی و شخصیت خبیث او، امیلیا، دختری با قلبی رئوف و بخشنده و دوست داشتنی از طبقه ی مرفه و ثروتمند جامعه می باشد که پدرش بازرگانی بزرگ در لندن است. تمامی اطرافیان امیلیا، به دلیل برخورداری او از ویژگی های شخصیتی مثبت، این دختر را از صمیم قلب دوست می دارند. داستان رمان از جایی آغاز می گردد که امیلیا و بکی پس از گذراندن شش سال از زندگی خود، درون موسسه ی میس پارکینتون، و فراگیری علوم و هنر مختلف، به عنوان فارغ التحصیلان این مدرسه، همراه با یک دیگر آن جا را ترک کرده، به سوی منزل پدری امیلیا حرکت می کنند. بنا بر در خواست مدیر مدرسه ی دخترانه، بکی به مدت ده روز تا آماده شدن برای پذیرش شغلی درون خانه ی یکی از ثروتمندان شهر، در منزل سدلی مهمان خواهد بود؛ شغلی که سرنوشت و آینده ی بکی را رقم زده، او را با وقایعی پرکشش مواجه می سازد. در ادامه، نویسنده به شرح سرگذشت پرماجرا و خواندنی این دو دختر پرداخته، خواننده را با خود همراه می کند.

برشی از متن کتاب

دانستن این که چگونه با یک دیگر ازدواج کرده بودند کم ترین فایده ای برای هیچ کس ندارد. چه چیز می تواند مانع این شود که سروانی که کبیر شده و خانم جوانی که به سن قانونی رسیده است جواز زناشویی خریداری کنند و در هر کدام از کلیساهای شهر که بخواهند با یک دیگر وصلت کنند؟ چه نیاز به گفتن است که هر گاه زنی نیتی کرده باشد به یقین راهی برای آن می یابد؟ عقیده ی خود من آن است که روزی، وقتی میس شارپ برای گذراندن پیش از ظهر با دوست عزیز خود میس آملیا سدلی به میدان راسل رفته بوده است، دیده اند که خانمی بسیار شبیه به او وارد کلیسایی در مرکز شهر شده و آقایی با سبیل رنگ شده او را همراهی کرده و یک ربع ساعت بعد او را به درشکه ی یک اسبه ای که جلوی کلیسا منتظر بوده رسانده و این خود مراسم عروسی آرامی بوده است. با این همه تجربه ها که هر روز کرده ایم، در این عالم چه کسی می تواند تردید کند که هر آقایی ممکن است با هر کسی ازدواج کند؟ چند مرد زیرک و دانشمند با آشپزهای خود ازدواج کرده اند؟ مگر لرد «الدون» که مال اندیش ترین مرد جهان با دلبند خود نگریخت؟ آیا آخیلوس و «آژاکس» هر دو در بند عشق زنان خدمتکار خود گرفتار نشدند؟ آیا باید توقع داشت سواره نظامی تنومند که هوس هایی پر زور و مغزی حقیر دارد و هرگز در زندگی هوای نفس خود را مهار نکرده است به ناگهان مال اندیش شود و از این که هوس خود را به هر قیمت فرو نشاند خودداری ورزد؟ اگر مردم همه از روی مال اندیشی ازدواج می کردند، چه وقفه ای در ازدیاد نسل حاصل می شد! به نظر من چنین می رسد که ازدواج آقای راودون یکی از شرافتمندانه ترین کارهایی است که باید در هر جزئی از شرح حال آن بزرگوار که به داستان حاضر مربوط می گردد، ثبت کنیم. هیچ کس نیست که بگوید در بند زنی گرفتار آمدن یا در عین این گرفتاری با وی ازدواج کردن از مردانگی به دور است، و آن ستایش و شعف و شور و حیرت و اعتماد بی حد و حصر و پرستش دیوانه وار که این جنگاور عظیم اندک اندک نسبت به ربکای نازنین احساس می کرد، احساس هایی است که دست کم بانوان اذعان می کنند که ابدا از ارج و قرب آن نمی کاهد. وقتی که ربکا آواز می خواند، هر پرده به روح ملول راودون شور و حالی می داد و در هیکل نهنگ آسایش طنین می انداخت. وقتی که سخن می گفت، از تمامی نیروی مغزش مدد می گرفت تا گوش فرا دارد و اعجاب آورد. وقتی که مزاح می کرد، لطیفه های او را در ذهن خود مرور می کرد و نیم ساعت بعد در خیابان قهقهه سر می داد و سورچی درشکه ای را که از کنارش می گذشت یا رفیقی را که در «راتن رو» با او اسب سواری می کرد به تعجب می آورد. هر کلامی که از دو لب ربکا بیرون می آمد در گوشش ملوک الکلام بود، و هر کارش، هر قدر کوچک ...

نویسنده: ویلیام تکری مترجم: منوچهر بدیعی انتشارات: نیلوفر