کتاب الیمایس - جلیل صفربیگی (دفتر اول)

کتاب الیمایس: دفتر اول شعرهای جلیل صفربیگی، توسط انتشارات فصل پنجم به چاپ رسیده است.

در آغاز فقط کلمه بود عشق

نه من بودم

نه تو

«دوستت دارم» نازل نشده بود

من داشتم برادری را که نداشتم می کشتم

کلاغی که به خانه اش نرسیده بود

قاری آوازی شد

که خاک را بر من نازل کرد

من تازه داشتم برادرم را می کاشتم

که تو سبز شدی

بر کوه نشسته بودم

پدرم پسری خلف نیاورده بود

تو نبودی

من می گریستم

می گریستم

می گریستم

نخواستم که بایستم

سر به کوه گذاشتم

به میقاتی که با تو نداشتم می آمدم

آتشی به جانم انداخته بودی که سینه ام را می سوزاند

و خداوند به من فرمان ایست!

ایست!

ایست!

داده بود و

من نایستاده بودم

گوساله کردی مرا

که عشق خر می کند عزیزم!

و من شده بودم

جادو شدم

هیچ ماری عصای دستم نشد

رودی، دریایی نبود دل بزنم

بشکافم از هم

فراری دهم تو را از قبیله ات

هنوز بیدار نشده بود خدا

که من از خواب ماه و ستاره پریدم

پدرم درآمد تا برایت خواب دیدم

برادرانی که نداشتم

به خوابم سرک کشیدند

سگ در رگ هایشان له له زد

گرگ از سرشان پرید

و تا دهان به «دوستت دارم» گشودم

افتادم در چاهی که خودم کردم

برادرانت اما

زیبایی ات را چوب حراج زدند

و در هم فروختندت

من فقط پیراهنی بیش تر از تو پاره کرده بودم

وگرنه

این بیماری

مسری بود عزیزم!

سرم را برایت فرستادم

در تشتی که طلا اما نبود

تاج خاری حتی بر سرم نداشتم

پدرم مقدس نبود

نخلی مادرم نشده بود

شیر هیچ خرمایی را نخورده بودم

جز تو

حرفی نداشتم بزنم

زمین گهواره ام نبود

دیوانه ای از من بیرون زده بود

و کودکان محله

حواریونم بودند

خدایم تو بودی و

بتی تراشیده بودم از خودم

شکستی مرا

دست بسته

چشم بسته

مرا کشاندی

به آتشی که در من برپا کرده بودی

و من

پسری، سری نداشتم قربانی ات کنم

به کوه زدم

با جنیان و پریان نشستم و برنخاستم

چشمک زده بودی و

در چشم به هم زدنی

«تخت ترا و بخت ترا دزدیدم»

من اما همچنان

«خواب یک ستاره ی قرمز می دیدم»

و موریانه ها خوابم را خورده بودند

در آغاز فقط کلمه نبود

تو بودی که طمعه ی ماهیانم کردی

با ماهیان خندیدم و رقصیدم

پری دریایی ام بودی

شاه ماهی رگ هایم

دریا در من موج گرفته بود

در خونم شنا کردی

من زبان موج ها را نمی دانستم

در اوج بودم و به موجم سپردی

دریا را من دیوانه کرده ام یا تو؟