کتاب اسکیپی جون

کتاب اسکیپی جون به قلم و تصویرگری جودی شاکنر و ترجمه ی فرمهر منجزی از سوی انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

اسکیپی جون گربه ی کوچولو بامزه ای با گوش های بزرگ است. اسکیپی دائما تلاش می کند تا شبیه حیوانات دیگر باشد و مثل آن ها زندگی کند و اصلا دلش نمی خواهد یک گربه باشد. مادرش گاهی که او را در لانه ی پرندگان، بین جوجه های دیگر در حال خوردن کرم می یابد و به خاطر اینکار اسکیپی از دستش ناراحت شده و او را سرزنش می کند. مادر معتقد است اسکیپی جون باید همانند بقیه اجدادش یک گربه ی سیامی محترم باشد و مثل آن ها زندگی کند. یک روز مادر اسکیپی از او می خواهد تا به اتاقش برود و حسابی درباره ی گربه بودنش فکر کند و تا وقتی سر عقل نیامده از اتاق بیرون نیاید. اسکیپی که اصلا از این تنبیه ناراحت نیست، مشغول بازی شده و مقابل آینه اتاقش بالا و پایین می پرد. در این لحظه او با دیدن گوش های بزرگش در آینه فکر می کند شبیه یک سگ کوچولو است، بنابراین تصمیم می گیرد تا با زدن نقابی بر چهره اش تغییر قیافه داده و به سگ کوچولوی قهرمانی تبدیل شود ... از ویژگی های ظاهری کتاب می توان به جلد ضخیم، ورق های براق و نقاشی های رنگارنگ اشاره کرد که بر جذابیت این مجموعه افزوده است.

 

برشی از متن کتاب

مادرش از این کار او هیچ خوشش نمی آمد. مامان جونباگ جونز دستور داد: «همین الان بیا پایین آقا پیشی شلوار کوتاه!» و سرزنش کنان ادامه داد: «هیچ گربه ی محترمی هیچ وقت با یک دسته پرنده نمی خوابد، پرواز نمی کند و لباس هایش را توی تشت خانم دوهیگی که مخصوص پرنده هاست، نمی شوید!» سخنرانی مامان همین طور مثل همیشه ادامه داشت: «قبل از این که اتاق بیایی بیرون، باید به یک چیز خیلی جدی فکر کنی آقای شلوار ریش ریشی! به چیزی که معنی اش این است: «گربه بودن ... نه پرنده، نه چرنده، نه موش، نه قوش، نه غاز، نه باز، نه شاپرک و نه جیرجیرک. فقط فکر کن که گربه ی سیامی بودن یعنی چه!» و در حالی که داشت در اتاق خواب را می بست، گفت: «توی کمدت هم نمان.» اما وقتی اسکیپی جون جونز تنها شد، شروع کرد به بپر بپر و بپر بپر و باز هم بپر بپر روی تختخواب گنده اش. «اسم من اسکیپی جونزه روی تختم می پرم بلدم بیام پایین روی دست و پام یا سرم» بعد از یک پرش گنده ی غولکی، همین طور که اسکیپی جون جونز توی هوا بود و داشت می آمد پایین، از جلوی آینه ی اتاقش رد شد. با تعجب فریاد زد: «یا سالاد مقدس! این دیگه چی بود؟» دوباره پرید بالا و دوباره همان تصویر ظاهر شد. آن وقت با لهجه ی اسپانیایی عالی اش گفت: «گوش هایم نسبت به کله ام خیییلی گونده اند. کله ام هم نسبت به تنم خیلی گونده است. من گربه ی سیامی نیستم. چی واوا هستم؛ از آن سگ کوچولوها!» وقتی پای اسکیپی جون جونز به زمین رسید، یکراست رفت توی جعبه ی اسباب بازی هایش و لا به لای خرت و پرت های کهنه اش مشغول گشتن شد. بعد از اینکه نقابش را گذاشت، شمشیرش را برداشت و سوار موشش شد، با صدای میومیوی نرم و نازکی شروع کرد و به آواز خواندن: «من اسکیپیتو هستم شمشیره توی دستم باهوشم و زرنگم با دزد بد می جنگم شجاعم و فداکار برمیام از پس کار»...

(برنده ی 5 جایزه) نویسنده: جودی شاکنر مترجم: فرمهر منجزی انتشارات: پرتقال