کتاب آمیزش افقها - داریوش شایگان

کتاب آمیزش افقها (منتخباتی از آثار داریوش شایگان)، با گزینش و تدوین محمدمنصور هاشمی توسط نشر فرزان روز به چاپ رسیده است.

داریوش شایگان، یکی از متفکران ایران در روزگار ماست. او هر چند اکنون شهرت و اعتباری فراتر از مرزهای ایران دارد و به عرصه ی فکر در جهان راه برده است، ریشه های فکری عمیقی در فرهنگ شرق به طور عام و فرهنگ ایران به طور خاص دارد و درواقع بر اساس همین ریشه ها و اصالت هاست که توانسته است اندیشمندی ایرانی در سطح جهان باشد. این کتاب گزیده ای از آثار و دربرگیرنده ی بخش هایی از کتاب ها و مقاله های این متفکر و دانشمند ایرانی است که آقای محمدمنصور هاشمی برا ی انجام این گزینش ها، آثار دکتر شایگان را بارها و بارها خوانده و طی چند مرحله آن ها را غربال کرده تا به حجم کنونی رسیده است. مطالبی که در این کتاب آمده است، کم و بیش بر مبنای سیر تاریخی آثار داریوش شایگان می باشد، یعنی منتخبات از نخستین کتاب شایگان شروع می شود و به آخرین آن ها ختم می شود. اما در این میان برای نزدیک تر شدن به نوعی نظم و ترتیب در بیان مطالب گاهی برخی قسمت ها پس و پیش شده است تا کتاب تقریباً چنین سیری داشته باشد: 1- معرفی فرهنگ و میراث معنوی شرق 2- بررسی مواجهه ی فرهنگ شرقی و سنتی با فرهنگ مدرن غربی و تحلیل و آسیب شناسی آن 3- نگاهی به تغییرات جهان و وضع کنونی آن و به ویژه التفات به مسئله ی معنویت.

پایان بخش این کتاب، مقاله ای است از داریوش شایگان که به صورت نامه ای به نسل بعد نوشته شده است. هم چنین در انتهای این اثر ارزشمند، جهت تسهیل کار پژوهشگران و علاقه مندان، کتابشناسی کم و بیش کاملی از آثار دکتر شایگان آمده است. این کتابشناسی در چند بخش، فهرستی از کتاب های شایگان، فهرستی از مقالات متعدد و نیز گفت و گوهای او و بالاخره فهرستی از کتاب ها یا مقالات درباره ی او را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.

فهرست

اشاراتی درباره ی ادیان و مکتب های  فلسفی هند مفهوم زمان در بینش اساطیری چهار کانون بزرگ فرهنگ آسیایی ایدئولوژیک شدن سنت دوپارگی فرهنگی ساخت های اجتماعی کژتابی ها درباره ی هانری کربن و فعلیت اندیشه ی او افسون زدگی جدید آمیزش افقها

برشی از متن کتاب

چهار کانون بزرگ فرهنگ آسیایی

• ایران و اسلام

چهار کانون بزرگ فرهنگ آسیایی عبارت است از اسلام و ایران، هند، چین و تمدنهای بودایی. اما از آنجا که ژاپن در آسیا وضع استثنایی دارد و تنها تمدن آسیایی است که در زمینه های پیشتاز فرهنگ غربی - و اینجا مقصود علم و صنعت است - خلاق شده است، می توان آن را کانون چهارم شمرد. اگر بخواهیم موقعیت ایران را در آسیا مشخص کنیم باید گفت که، از طرفی، ایران جزئی از دنیای اسلامی است، یعنی در پرداخت و شکفتگی آن نقش عمده و مؤثری داشته است، و از طرف دیگر، به علت زبان و فرهنگ باستانی اش، با تمدن آریایی هند خویشاوند است. این وضع خاص به ایران یک صفت دوگانه می دهد و ایران را حلقه ی رابط میان آسیای بزرگ و تمدن اسلامی و غرب می کند. در میان کشورهای اسلامی، سرزمینی که بیش از هر کشور دیگر رسالت تفکر داشته ایران است. این قضاوت ناشی از تعصب ملی نیست، بلکه یک واقعیت است. راه تفکر در غرب دنیای اسلام، یعنی در آندلس با ابن رشد به پایان رسید. سرنوشت فلسفه ی ابن رشد عجین با تقدیر تفکر در غرب بوده است. آنچه به غلط درغرب به «حقیقت دوگانه» معروف شد، برداشتی است نادرست از تفکر ابن رشد. فلسفه ی ابن رشد سرانجام از «آوروئیسم لاتینی» سر به در آورد و اینتحول در دنیوی کردن آرمان های قرون وسطا نقش بزرگی داشت. تنزل مدینه ی الهی به مدینه های زمینی و ظهور «اوتوپی» های جدید «توماس مور» و «بیکن» در انگلستان، «برونو» و «کامپانلا» در ایتالیا خود وجه دیگر این نهضت دنیوی کردن است. ولی این سیر نزولی همراه با سه حرکت موازی دیگر بود. ...

(منتخباتی از آثار داریوش شایگان) گزینش و تدوین: محمدمنصور هاشمی  انتشارات: فرزان روز