کتاب آثار و نظریه های یادگیری حرکتی | حسن طهرانی

درباره کتاب آثار و نظریه های یادگیری حرکتی

در کتاب آثار و نظریه های یادگیری حرکتی، از جمله اهداف اصلی در حیطه یادگیری حرکتی، شناخت و آگاهی از متغیرهای مستقلی است که میزان یادگیری فرد را افزایش داده و یا یادگیری را مختل می کنند، یا نقشی در این خصوص ندارند.  واضح است که چنین دانشی برای شکل گیری نظریه های مفید یادگیری و کاربردهای عملی در آموزش و سایر موقعیت های یادگیری، مهم است.

با توجه به تعریف یادگیری و محدودیت های تغییرات رفتاری که محققان به دسته بندی آن ها به عنوان تغییرات، تمایل نشان می دهند، چه طور می توان عنوان کرد که یک متغیرمشخص بر یادگیری اثرگذار است یا خیر؟

در ادامه مطلب یک تصمیم گیری فرضی به صورت یک آزمایش در خصوص یادگیری حرکتی لحاظ شده است. فرض کنید که یک فرد علاقه مند به انجام یک روش جدید تمرینی و مقایسه آن با روش کلاسیک (سنتی) باشد که در این حالت روش تمرینی به عنوان متغیر مستقل محسوب می شود. در ابتدای کار دو گروه از افراد را مشخص می کنیم و از آن ها درخواست می کنیم که یک تکلیف جدید آزمایشگای را تمرین کرده و اصول آن را یاد بگیرند.

سپس یک سطح از متغیر مستقل (روش جدید) را یک گروه و سطح دیگر (روش سنتی) را به گروه دیگر واگذار کرده و میزان عملکرد آن ها را پس از انجام تمرینات مربوطه ثبت می کنیم.

براساس منطق سوالی که مطرح می شود این است که کدام شیوه تمرینی به یادگیری بیشتری منجر شده است که براساس اجرای افراد در انتهای دوره تمرینی به یادگیری بیشتری منجر شده است که براساس اجرای افراد در انتهای دوره تمرینی گروهی که در مباحث قبلی ذکر کردیم، باید با استفاده از یک شیوه مناسب، آثار نسبتا پایدار نتغیر نستقل را از آثاری که اجرا را موقتا تحت تاثیر قرار می دهند جدا سازی کنیم.  بدین منظور محققان یادگیری معمولا از طرح های انتقال یا یادداری استفاده می کنند.