کتاب صد نامه ی عاشقانه - نزار قبانی

کتاب صد نامه ی عاشقانه اثر نزار قبانی با ترجمه ی رضا عامری در نشر چشمه به چاپ رسیده است.

صد نامه ی عاشقانه، همچنان که از نامش پیدا است، اثری عاشقانه است. مگر می توان عاشق شد و برای عشق خود نامه ننوشت؟ مگر می توان عاشق شد و عشق خود را به تصویر نکشید یا در کلمات نیاورد؟ برخی شرمنده از عشق خویش، پس از شکست یا ناکامی، پس از افتادن به ورطه ی تکرار و روزمرگی و یا به هر دلیل دیگر اشعار و نامه ها و جملات عاشقانه ی خود را آتش می زنند. اما نزار قبانی این کار را نکرد. و چه خوب، که نامه های عاشقانه اش را برای ما به جا گذاشت تا با آن ها عاشقی کنیم و خود را در عالم رویا و واقعیت در کنار عشق خود تصور کنیم. با آن ها عاشق شویم و شکست بخوریم. با آن ها دوستت دارم بگوییم و دوستت دارم بشنویم. این که نزار قبانی آنقدر شجاع نبود که نامه های عاشقانه اش را بسوزاند، کمک بزرگی به ادبیات و شعر و عشاق کرده است تا از این ادبیات زیبا و شاعرانه ی قبانی بهره مند شوند. او با انتخاب صد نوشته از میان نامه های عاشقانه ی خود، کتابی تهیه کرده است با عنوان «صد نامه ی عاشقانه» که اثری جاودان در عرصه ی شعر و ادب شده است. همه می دانند که نوشته های نویسندگان از تجربه های زیسته ی آن ها نشات می گیرد و برخاسته از زندگی خودشان است. چه خودآگاه و چه ناخودآگاه. پس خواندن این اشعار زیبای نزار قبانی، برای طرفداران او نیز هدیه ای است که با آن می توانند به آنچه در ذهن و قلب این شاعر بزرگ می گذشته راه پیدا کنند.

برشی از متن کتاب

می خواهم برایت نامه ای بنویسم که مثل هیچ نامه ای نباشد و برایت زبان تازه ای خلق کنم زبانی هم اندازه ی تنت و مساحت عشقم می خواهم از صفحه های لغت نامه ها سفر کنم و از دهانم مرخصی بگیرم از گشتن زبانم خسته ام دهان دیگری می خواهم که هر وقت خواست بتواند به درخت گیلاس یا چوب کبریت تبدیل شود دهانی که کلمات از آن چون پری های دریایی از امواج و کبوترها از کلاه سعبده بیرون بریزند کتاب های کودکی ام را که در مدرسه ها خوانده ام از من بگیرید نیکمت های مدرسه را گچ ها... قلم ها... تخته سیاه را... و به من کلمه ای بدهید تا آن را مثل گوشواره به گوش معشوقم بیاویزم   انگشت تازه می خواهم تا طور دیگری بنویسم از انگشتانی که طولشان تغییر نمی کند از درختانی که نه بزرگ می شوند و نه می میرند بدم می آید انگشت تازه می خواهم بلند مثل بادبان کشتی، گردن زرافه تا برای محبوبم پیراهنی از شعر ببافم و برایش الفبایی کشف کنم متفاوت با الفبای تمام زبان ها الفبایی از هارمونی باران از غبار هاله ی ماه از اندوه ابرهای خاکستری و درد برگ های بید زیر چرخ های ارابه ی آذرماه   می خواهم گنجی از کلمات به تو هدیه کنم که هیچ زنی هدیه نگرفته باشد و نگیرد ای زنی که نه کسی پیش از تو نه بعد از تو این چنین نبوده است می خواهم به سینه های تنبلت هجاهای اسمم را بیاموزم و خواندن نامه هام را می خواهم تو را به خود زبان تبدیل کنم

نویسنده

نزار قبانی (1923-1998) شاعر پرآوازه ی سوریه ای است. که در دمشق به دنیا آمده و در لندن از دنیا رفته است. او تسلطی جاودان در سرودن اشعار عاشقانه داشته است و نام خود را با عشق و زن در اذهان جاودان کرده است. از جمله آثار قبانی عبارت اند از: باران یعنی تو برمی گردی، داستان من و شعر و به بیروت با عشق.

• شاعر: نزار قبانی
• مترجم: رضا عامری
• انتشارات: چشمه