کتاب نخل های مردابی – ماندانا معینی

برشی از متن کتاب

دوباره با همون لبخند قشنگ منو با خودش کشید! دوباره همون احساس بهم دست داد! خیلی شدیدتر! دلم می خواست همین الان باهاش بشینم سر همین سفره عقد دهاتی که فندق و گردو و بادوم هاش رنگشون کدر بود. چه فرقی برای من داشت که براق باشن یا کدر؟!

دوتایی رفتیم پیش دفتردار و فرناز شروع کرد باهاش حرف زدن، حرف می ‌زد و گاهی به من نگاه می کرد و تایید می خواست منم فقط می ‌گفتم بله، بله و اون ادامه می داد و من به صداش که خیلی قشنگ بود گوش می کردم ولی وسطاش بله بله می ‌کردم و حواسم به چیز دیگه نبود. فقط انگار آخرش بود که شنیدم به دفتردار گفت که اگه اینطور باشه، آقای طلوعی که همون سامان بود حتما قرار رو کنسل می کنه بعد دوباره از من تایید خواست که تو دلم گفتم گور بابای سامانم کرده، بذار کنسل کنه، عوضش خودم جاش می شینم سر سفره عقد. با فرناز. حالا اون بره و یه دفترخونه دیگه رو پیدا کنه!

تو همین موقع فرناز نگاهم کرد که منم گفتم:

– جای دیگه ای رو هم دیدم، اگه براتون مقدور نیست، می ریم اون جا. به درک.

این و که گفتم، دفتردار و فرناز هر دو زدن زیر خنده و دفتردار قبول کرد که سفره رو عوض کنهو بعد گفت بریم و از توی آلبوم، یه سفره دیگه رو انتخاب کنیم.

بازم یه لبخند قشنگ و یه اشاره منو دنبال خودش کشید! این دفعه دیگه گریه م گرفت و تو دلم صدتا فحش به سامان دادم. دلم می ‌خواست به دفتر داره التماس کنم که همین الان و همین جا، من و فرناز رو با هم عقد کنه! اما خبر نداشتم که جو موجود باعث یه همچین حسی درونم شده و تا همین سفره عقد دهاتی چند کیلومتر فاصله دارم.

کمی بعد فرناز برگشت و نشست و گفت:

-حاضر نشد؟

– نه، نه هنوز.

– من یه فکری کردم اگه خودمو بازخرید کنم یه پولی بهم میدن. پول پیش آپارتمان این جوری جور میشه!

– چند سال سابقه داری حیفه!

– بالاخره که باید این کارو بکنم. بچه دار شیم دیگه نمی تونم برم سرکار. حالا یه چند سال زودتر.

– بچه دار بشی؟

طوری این و گفتم که مات نگاهم کرد.

– منظورم اینه که حالا حالاها فکرشم نکن. ما نمی تونیم خودمون رو اداره کنیم یه بچه هم که بیاد دیگه واویلا.

– تو بچه دوست نداری؟

– نمی دونم تا حالا بهش فکر نکردم

– زندگی بدون بچه خیلی بی معنی میشه!

– ببین فرناز جون! ما هنوز با هم ازدواج نکردیم زود نیست که در این مورد صحبت کنیم؟

-بالاخره نامزدی یعنی همین دیگه! یعنی اخلاق و ایده‌های همدیگر رو فهمیدن.

یه خرده فکر کردم و بعد گفتم:

– راستش نه! یعنی نمی دونم! اگه بچه دار شدم، دوستش دارم یا نه! که حتماً دوستش خواهم داشت اما این که بچه بخوام نه.

– هیچ وقت؟

– فعلا نه.

– پس تو آدم بی احساسی هستی.

– بی احساس؟

– بی احساس نه، منظورم اینه که تو حاضر نیستی مسئولیت قبول کنی! بی مسئولیتی!

– اگه بی مسئولیت بودم که بلافاصله بعد از ازدواج بچه دار می شدم! اتفاقاً برعکس به خاطر همون احساس مسئولیته که بچه نمی خوام. آخه که چی بشه؟ پدر تو و پدر من حداقل یه آپارتمان کوچولو داشتن و بچه دار شدن و این وضعیت ماهاست!