کتاب قلب سبز شهر

کتاب قلب سبز شهر نوشته‌ی میرا لوبه و ترجمه‌ی فراز فرهودی با تصویرگری سوزی وایگل از سوی نشر ایران بان به چاپ رسیده است.

شهر کوچکی در نزدیک جنگلی بزرگ و سرسبز قرار داشت که ساکنینش برای تفریح و تماشای طبیعت زیبا به آن جا می رفتند. درختان تنومند، گل های رنگارنگ، پرندگان خوش صدا و حیوانات گوناگون باعث این همه زیبایی در جنگل شده بود. این شهر کوچک، شهرداری داشت که همیشه به فکر رونق آنجا و تبدیل شدنش به یک شهر بزرگ بود. او هر روز درباره‌ی پیشرفت شهر فکر می کرد و ایده هایی را که به ذهنش می رسید، عملی می کرد. یکی از روزها بعد از کلی فکر کردن، به این نتیجه رسید که درختان جنگل را قطع کند و به جایشان ساختمان های بلند، مراکز تجاری و تفریحی درست کند تا شهر کوچکشان تبدیل به شهری بزرگ و پیشرفته شود! وقتی شهردار این موضوع را با اهالی مطرح کرد، همه حتی بچه ها هم با آن مخالفت کردند. آن ها دوست نداشتند جنگل زیبا و سر سبزشان از بین برود و جایش را ساختمان های نتراشیده بگیرند. اما شهردار تصمیمش را گرفته بود و اهمیتی به نظر بقیه نمی داد. او حتی به بچه هایش هم اجازه نمی داد که در این باره حرفی بزنند. همه برای تغییر نظر شهردار هر کاری از دستشان بر می آمد انجام دادند ولی نتیجه ای  نداشت تا این که اهالی برای خانم هوله ووله نامه ای نوشتند و روی درخت بلوط آویران کردند. خانم هوله ووله یک پری کوچک و مهربان بود که بالای یک درخت صنوبر در جنگل زندگی می کرد. او شب ها وقتی مهتاب می تابید از خانه اش بیرون می آمد و می توانست آرزوی همه را برآورده کند فقط کافی بود که هر کسی آرزویش را بنویسد و از درخت صنوبر آویزان کند. آن شب وقتی مهتاب شد، خانم هوله ووله از خانه بیرون آمد و چشمش افتاد به شاخه های صنوبر که یک عالمه آرزو را به آن ها بسته بودند. وقتی هوله ووله آن ها را خواند، از دست شهردار ناراحت و عصبانی شد؛ نامه ها را برداشت، سوار پر سفیدش شد و به طرف خانه‌ی شهردار پرواز کرد تا ...

کتاب فوق برنده‌ی جوایز گوناگونی از جمله جایزه‌ی تصویرگری کودک و نوجوان اتریش، جایزه‌ی کتاب کودک و نوجوان شهر وین و جایزه‌ی دولتی کتاب کودک و نوجوان اتریش شده است.

 

برشی از متن کتاب

پسر بچه ها با مشت های گره کرده و با صدایی بلند و خشمناک می گفتند: "یعنی دیگر نمی توانیم قایق های کوچکمان را توی دریاچه بیاندازیم! دیگر نمی توانیم راهزن و سرخپوست بشویم و بازی کنیم!" آنها خشمگین بودند و خشمشان فوران کرده و بر شاخ و بگ درخت بلوط تنومند آویخت. سپس پیرهای شهر، در حالی که غم از چهره هایشان می بارید، به آرامی از میان جنگل گذشتند. کنار دریاچه ایستادند، آهی کشیدند و به بچه ها گفتند: "بچه ها شما هم خبر را شنیدید؟ جنگل باید از بین برود." آه آنها فوران کرد و بر شاخ و برگ درخت بلوط تنومند آویخت. پسر بچه ها قایق های کوچک خود را از دریاچه بیرون آوردند. دخترها هم آدمک های بلوطی کوچکشان را برداشتند. بچه ها اندوهگین در کنار پیرهای غمگین به سوی شهر ککچکشان باز گشتند. "شما خبر را شنیدید؟" دو خرگوش به این سو و آن سو می دویدند. سنجابی، بی سر و صدا از شاخه ی درخت پایین می آمد. جیر جیرکی هم‌ لا به لای گیاهان در حرکت بود. گراز وحشی خشمگینی، نفس نفس زنان گفت: "ما هم خبر را شنیدیم، می خواهند جنگل ما را خراب کنند." حیوانات از اطراف دوان دوان، پرواز کنان و یا با خزیدن خودشان را به آنجا رساندند. خارپشت معترضانه گفت: "صبح زود کار را شروع می کنند. فردا صبح ماشین های غول پیکر از راه می رسند و..." موش کور هم گفت: "و ماشین های راه سازی..." پرندگان جیغ و داد کنان گفتند: "و ماشین های مخصوص کندن درخت..." موش ها هم‌ ناله کنان، با پنجه های نرم در هم فشرده، گفتند: "ماشین های مخصوص کندن درخت..." بنابراین احساسات بسیاری لابه لای شاخ و برگ درخت بلوط تنومند آویخت: ناله ی موش ها، شکایت خار پشت، اندوه جیرجیرک ها و خشم گراز وحشی. قورباغه ها قورقورکنان گفتند: "شما خبر را شنیدید؟ می خواهند دریاچه ی ما را از بین ببرند." سنجاقک های خشمگین که پرواز کنان روی سطح آب، ماهی های قزل آلا را به این طرف و آن طرف فراری می دادند، پرسیدند: "کسی برای این موضوع راه حلی ندارد؟" درختان سر تکان دادند و با اندوه فراوان خش خشی کرده و برگ هایشان پژمرد. سراسر جنگل را ناله و زاری و شکایت فرا گرفته بود. اوضاع تا غروب همین طور بود. ماه که از پشت جنگل نمایان شده، پرسید: "اینجا چه خبر است؟"    

(کتاب های نردبان) (برنده جایزه تصویرگری کتاب کودک و نوجوان اتریش) (برنده جایزه کودک و نوجوان شهر وین) (برنده جایزه دولتی کتاب کودک و نوجوان اتریش) نویسنده: میرا لوبه مترجم: فراز فرهودی فر انتشارات: ایران بان