کتاب قصه ی زنجبیل و ترشی

کتاب زنجبیل و ترشی نوشته ی بئاتریکس پاتر و ترجمه ی علیرضا اسماعیل پور توسط انتشارات ماهی به چاپ رسیده است.

داستان آمده در این کتاب درباره ی مغازه ای به اسم "زنجبیل و ترشی" می باشد؛ این نام برگرفته از اسم صاحبان آن جا است که آن را می چرخانند. زنجبیل، یک گربه ی زرد رنگ و ترشی، یک سگ شکاری است. آنها مغازه ی بسیار کوچکی دارند که ارتفاع پیشخوان آن هم قد خرگوش ها می باشد؛ اما با وجود کوچک بودنش هر چیزی که فکرش را بکنی مثل شکر، دستمال های قرمز خالدار، گالش، بیسکویت کرم دار و... داخل آن پیدا می شود. ترشی و زنجبیل رفتار خیلی مودبانه ای را با مراجعین دارند و با وجود این که از نظر مشتریان خود کمی ترسناک هستند اما به دلیل این که اجناس خود را به صورت نسیه هم می فروشند؛ همیشه سرشان شلوغ است و مشتریان زیادی دارند. تنها رقیب آنها " تابیتا توییچت " صاحب تنها مغازه ی دیگر روستا می باشد، البته رقیب خیلی جدی به حساب نمی آید به این دلیل که هم گران فروش است و هم اجناس خود را نقدا می فروشد و تقریبا کسی از او خرید نمی کند. چند وقتی به همین منوال می گذرد اما از آن جایی که هیچ یک از خریداران پول اجناس خود را پرداخت نمی کنند، روز به روز شرایط مالی مغازه بدتر می شود. ارسال صورت حساب به در خانه ی مشتریان هم سودی ندارد چون هیچ کدام از آنها قصد پرداخت کردن بدهی های خود را ندارند. نداشتن پول برای گرفتن مجوز، صورت حساب سنگین عوارض و مالیات مغازه و صندوقی که خالی از حتی یک پنی می باشد ترشی و زنجبیل را وادار می کند تا راه حل بهتری برای مشکلات پیش آمده پیدا کنند...

" زنجبیل و ترشی " جلد دیگری از مجموعه ی " کتاب های جیبی بئاتریکس پاتر " می باشد که در چندین جلد از جمله دو موش ناقلا، خرگوشی به نام بانی، تامی پیشی، خانم تیگی چشمکی، ناتکین سنجابه، تیمی تُک پا، یک خرگوش بد زورگو و... به چاپ رسیده است. داستان های آمده در این مجموعه برگرفته از واقعیت های زندگی نویسنده ی کتاب می باشد که در یک روستا زندگی می کند. او این واقعیت ها و اتفاقات را با خیال درآمیخته و از شخصیت های نمادین به جای اشخاص حقیقی استفاده کرده است. تصویرگری آن نیز توسط خود نویسنده و با الهام گرفتن از محل زندگی اش انجام شده است.

برشی از متن کتاب

مشتری پر و پاقرص مغازه موش ها بودند - البته آنها هم قدری از زنجبیل می ترسیدند. زنجبیل معمولا از ترشی می خواست که کار موش ها را راه بیندازد، چون به قول خودش موش ها دهانش را آب می اندازند. می گفت: راستشنمی توانم دست روی دست بگذارم و تماشا کنم که آنها بسته های کوچک شان را می گیرند و از در مغازه می روند بیرون. ترشی جواب داد: من هم موش های صحرایی را که می بینم همین جوری می شوم، اما نمی شود که مشتری های خودمان را بخوریم. ما را ول می کنند و می روند سراغ تابیتا توییچیت. تابیتا توییچیت صاحب تنها مغازه ی دیگر روستا بود. نسیه هم نمی داد. اما زنجبیل و ترشی هر قدر که می خواستی نسیه می دادند. نسیه یعنی این که مثلا خانمی یک قالب صابون می خرد و به جای آن که کیف پولش را در بیاورد و پول صابون را حساب کند، می گوید پولش را بعدا می دهد. ترشی هم تعظیم می کند و می گوید: هر طور میل شماست، خانم. و بعد هم بدهی او را در دفتری یادداشت می کند. مشتری ها با این که از زنجبیل و ترشی می ترسند، همیشه چیزهای زیادی از مغازه ی آنها می خرند. ولی در جعبه ای که اسمش دخل مغازه است، هیچ پولی نیست. مشتری ها هر روز دسته دسته می آمدند و چیزهای جورواجوری می خریدند، خصوصا تافی. اما هیچ پولی در نمی آمد؛ مشتری ها حتی پول آب نبات های نعناعی، که فقط یک پنی بود، را نمی دادند. اما فروش آنها خیلی زیاد بود، ده برابر فروش تابیتا توییچیت. چون زنجبیل و ترشی هیچ پولی نداشتند، مجبور بودند اجناس مغازه ی خودشان را بخورند. ترشی بیسکویت می خورد و زنجبیل ماهی دودی. مغازه را که می بستند زیر نور شمع می نشستند و غذای شان را می خوردند. اول ژانویه شد. اما هنوز از پول خبری نبود و ترشی نمی توانست برای خودش مجوز سگی بخرد. ترشی گفت: اوضاع خراب است. می ترسم پلیس دستگیرم کند. زنجبیل گفت: تقصیر خودت است که سگ شکاری شده ای. من هیچ احتیاجی به مجوز ندارم. کِپ هم که سگ گله است همین طور. ترشی گفت: اوضاع خیلی خراب است. می ترسم من را ببرند دادگاه...

نویسنده

" بئاتریکس پاتر " عاشق روستا بود. او بیش تر دوران کودکی خود را، به شیوه ای متفاوت با رسوم عصر ویکتوریا، صرف نقاشی از حیوانات و بررسی آنها کرد. شیفتگی او به جهان طبیعت انگیزه ی اصلی خلق مجموعه کتاب های کوچک وی شد.

نویسنده و تصویرگر: بئاتریکس پاتر مترجم: علیرضا اسماعیل پور انتشارات: ماهی